Alle inzendingen over vloeide

ik speelde met vlaagjes wind zand en wat water wist de zon in het blauw met zacht witte wolken ik kende haar hand die ik af en toe zag lange vingers gevuld met snoep of een glas hoorde haar lach boven het geruis van de golven uit keek om me heen alles vloeide ineen zuchtte zachtjes geluk…

Even een gevoel van verdriet, 'n traan van jou en een van mij, vloeiden samen en werden één. 'n Warm vertrouwen in jou en mij sterkt het gevoel van het "ons" zijn. Want ik vind jou lief en jij mij... Dus kussen we de tranen weg, gaan verder waar we bleven, op weg naar onze toekomst....samen!…

neem mijn winterrozen bevroren rood met druppels koude dauw ik heb ze voor jou uitgekozen omdat de herfst niet rijpen wou haalde me open aan de dorens in het plukken van jouw bloem mijn bloed vloeide in het warm herkennen van de kleur van toen ik hoop dat zij zal bloeien in het ontdooien van haar pracht de vorst zal overgroeien…

nostalgie op een speciale zomernacht met de radio op zacht speelde er muziek van de jaren tachtig… verwende mijn geest zo krachtig nostalgie kwam op de proppen spontaan stroomden vele tranen waren nog moeilijk te stoppen… en ogen creëerden zilte oceanen dus… alleen op mijn kamer op mijn vertrouwd gebied er vloeiden vele tranen…

ik ben je blotevoetenman loop over water dat je helaas niet drinken kan alleen mijn zon en golven hebben je bedolven maar jouw schoonheid maakte alles vlak er was niets dat je ooit vergat helaas was je geen prater pas later vloeiden zacht je woorden in het toonloze gevoel van bij elkander horen ik zag je lippen rood…

Die nacht gloeiden de daken in een zinderend schijnsel van spanning en de huizen vloeiden borrelend mijn ogen binnen, maar mijn droge lippen bladerden en ik was een boom, schorsend, de tijd licht in mijn bladeren vangend.…

ik heb je onverwacht weer teruggebracht uit de chaos van de tijd je opende verschrikt je ogen in een eerst paniek herkende de omgeving niet pas later vloeiden beelden uit je droom ineen tot werkelijkheid je zag mijn lach wilde nog even dwalen maar ik wist je terug te halen samen op de bank hebben wij de tijd weer helemaal in…

Ik heb m'n gedachten in woorden vertaald die mij parten spelen ik ben verdwaald in je bevelen en je betuttelingen ruimte voor gesprekken is er nooit geweest ook het niet willen zien wat in de ander leeft alleen kritiek je moet dit je moet dat ik ben je woorden zat ze vloeiden in overvloed want jouw wil was wet met pijn in m'n hart…

Parels van Afrika droog door de grillen nukken van natuur Immer opnieuw die Afrikaanse landen zonder consequent maar zeker doortastend bestuur Een overdaad aan verstoorde verhoudingen met een zinloos bloedvergieten geen zinvólle aanwas Groei die ontbeert door droogte wordt gemist als tijd toen nog Gods water over Gods akkerland vloeide…

Ik heb slechts woorden Want iets scherpers Mag niet van de wet Kon ik maar zo hard schreeuwen Dat ik je breken kon Zodat je op zijn minst gebukt zou gaan Onder mijn pijn In mijn gedachten Ben je al duizend maal gestorven Trouw rouwend vloeiden mijn tranen Terwijl je ziel lachend Zijn vleugels uitsloeg En jij jouw woorden tot echo maakte…

Onverwacht kwam ik je tegen Op een warm exotisch eiland Nog nooit vloeide zoveel liefde door me heen Liefde die ik nog nooit had gekend Ik was niet meer verlegen En pakte je warme hand Onze eerste zoen liet me zweven Zweven naar de prachtige sterren Toen kwam het moment dat we zwegen Ik moest terug naar Nederland Terug naar de kou en eenzaamheid…

We vloeiden uit en over elkaar Werden zee, zwommen zonder handen. En op het voor ons uitverkoren strand Stonden engelen op wacht Met toeters wimpers en bellen. --------------------------------------------------- uit: 'Volmaakte aanwezigheid, volmaakt gemis', 2000.…

Uitgeput,dwalend over het terrein van vervagende gewaar- wordingen,in een verlangen van voortdurende beweging:alles wat ik ben alles wat ik was geweest,vloeide samen.…

zuiver als kristal wilden wij ons glazen universum blazen in vuur draaide waarheid tot transparantie louterde liefde puur we konden niet voorkomen dat er belletjes met dromen scherfden in brekend licht kwetsbaar vloeiden we uit spiegelden elkaars kleuren op de afkoelende huid nog spelen schaduwen op het warme kristal en danst…

We werden woorden en vloeiden samen. ------------------------------------------- uit: "Rozen verwelken, bloemen", 2006.…

het is stil zon maant de sterren om te gaan ik zie je in de ochtendgloed besef me jouw bestaan ik droom de jaren die vergingen, liefde was er diep van binnen tot jij mijn bron veroverde, mij opende ik vloeide overvol we bloeiden als oasen in woestijnen jij werd zo tederzacht de mijne we dwaalden, werden blind in tegenwind…

Wijl het zwarte koren schuurde langs haar ingevreten wonden beet Brechtje op een houtje en vloekte grommend naar de honden haar nazaat werd geboren in het wolkig water van de beek waar Brechtje lijkbleek wegtrok toen ze in lucide ogen keek waar biest vloeide uit haar borsten huilden wolven als in nood zij vreesden het wrede dorsten van…

Lang geleden dat ik schreef Ik nachten vol gedachten bleef Letters stroomden uit mijn keel Woorden emoties veel te veel Lang geleden dat tranen vloeiden Rozen in mijn broze hart opbloeiden Vlinders dwaalden door mijn ziel Ik steeds dieper en dieper viel Lang geleden dat ik je voelde Dat ik altijd wist wat jij bedoelde Nu sta ik op…

uit het halfduister doemde zijn silhouet op: mijn geketende vader dichterbij kon hij niet komen de doos van Pandora boordevol met onmogelijke verlangens bleef hermetisch gesloten het leed zou te groot zijn we stapten over de valkuilen van onze zwijgende harten in een beschermende stilte vloeiden we samen ik kwam hem zoveel later…

Krachtig vloeide het over van liefde en besprenkelde mij naar hartenlust. Onvolmaakt en robuust zou je liefhebbend de schrammen van dit intense gevoel in ons krassen. Nietig als wij zijn zullen de littekens ons gedenken. Vol wanhoop kijk je me aan want de realiteit wil dat we onbeholpen gissen naar liefde.…

Door doornen getergd in onwetend bestaan vloeide 'n druppel bloed achter donkerraam een hof 'lijke slaap van eeuwige nacht sluipt in brocanten gewaad onverwacht lippen rozenrood ogen als smaragd onsterf'lijke dood wachtend vol smacht honderd jaar geduld nevel drijft voorbij in zilv'ren gedachten gehuld kust hij haar vrij…

Misschien is het ook onbegrip of onbekendheid, je was te nieuw, hij had je toch lief maar tijd vloeide door en liep weg. Heb je gewacht of wist je dat de wereld nog lang niet klaar was voor jou. Je eksterkind aan je borst, mooie Madonna.…

Schuilend voor de zon Sloeg de angst toe Door hard weg te lopen Sloeg de soldaat hem Zijn botten kraakten Zijn bloed vloeide vooruit Zijn adem staakte De bajonet ontkoppeld Het geronnen bloed Vervaagde in vergeten Na die laatste oorlogsdag Zijn leven sloeg geweten Zonder bloed en adem Begraven in de aarde Tot de jongste dag Die…

In de stromende regen stond ik verstomd van de indrukken die ineens opkwamen gedachtegangen vloeiden ineen mijn kijk op alles paste zich aan de omstandigheden kronkelden door elkaar ik ben het weer eens met de geboden mogelijkheid aan ingeving ontbrak het niet zou het dan toch, ja toch waar zijn hier keek vertrouwen om de hoek…

Adem van de zee streelt het lichaam en de ziel je geeft je over in vervoering de euforie van geluksontroering heelt door haar macht de kracht want zij haalt alles uit de bron daar verdwijnt de grens die ik verzon in oneindigheid wenkt stralend licht het vergezicht naar kwaliteit van leven hier aan de zee vloeide onze liefde tomeloos…

het donkerde op Golgotha in alle eenzaamheid een stem die riep waarom hebt gij mij verlaten de dood was traag er vloeide vaag wat bloed en water uit de wonde het leven brak in een seconde de steen sluit zacht het graf in wit gewaad zachte handen weten dat de geest nog verder gaat maar hij zal herrijzen en opent weer de…

Verstijfd Jouw gift gloeide Brandend vloeide Het gif wat vloeide door de beet in mijn hals (mijn hals) de hartstocht groeide als de sfeer van festivals Jij kon verleiden als de fee van de nacht (de nacht) het was jouw passie die jij deelde op eigenwijze Jouw wijze die mij verstijfde jouw aanpak, in en rondom mijn eigen lijf.…

je laatste woorden waren voor mij ze vloeiden uit je ogen alle kracht van lucht was uit je lichaam weggezogen geen schaduw rondom jou in het licht ben je gegaan met liefde in je ogen kracht vanuit een traan "laat mijn liefde in jou leven en draag mijn liefde voort" de woorden uit je ogen ik heb ze allemaal gehoord nu bouw ik nieuwe…

ik zag hoe jij lachte naar de laatste vlammetjes in het vuur jij kende hun levensduur jouw adem blies nieuw leven in de ziel van wat smeulende resten wakkerde geesten aan om verder te gaan zoals zij vroeger loeiden in rood en blauw samen vloeiden tot de immense hitte van gods smidse waar weerbarstig ijzer gebogen werd…

met het bloed Vloeit ons langzaam naar het einde Stromend tot ons hart stop Tikt het ons de dood in Langzaam zonder ziel Zullen wij tenonder gaan Met het bloed dat niet meer naar ons hart stroomt Ons hart Versplinterd door pijn Versteend door het zwarte bloed dat stroomde en onze ogen zwart maakte Met een simpele haal over onze pols vloeide…