Alle inzendingen over volheid

oogopslagen genoten in hun ontdekken van de wereld de woordloze lichaamstaal van handen en armen gezien in hun explosieve onmacht om tot verbaal verhaal te komen heb op mijn zwerftochten langs wereldbekende muziektempels en samenkomsten van dans toneel de mooiste stukjes van de hemel ervaren vocaal en instrumentaal in de volheid…

jij laat nu al zoveel lente zien dat zomer daar amper van durft te dromen je prilheid is voorbij jouw volle bloesems vullen de hemel met hun oneindige diversiteit pas als de kleuren gaan vergroenen tot volwassen blad komen lange dagen op jouw pad waarin jij de volheid van bestaan in al zijn vormen kan genieten en je nog onbezorgd…

Je volheid leidt mijn lippenspel voor mijn tong je kern ontmoet. Je smaakt naar vrijheid, wilde zachtheid, vocht van drang en van natuur die mijn lust en leven voedt. Je geeft je hele wezen in een tel van jou en mij versmeltend, verzengend, in een stonde van genot.…

niet reizen is genoeg de weg er heen is mijn doel het verlangen onderweg te zijn die mystieke ervaring is de vervulling daar verander ik raak ik ballast kwijt om balans te herwinnen de ruimte in mijn hoofd ontdoet zich van het ego dat belangen verstrengeld spiritualiteit in de kiem wil smoren de ruimte in mijn hoofd geeft volheid…

De wrede tijd Heeft jou uit De volheid van mijn Woonkamer getrokken, Kamer gevuld met Tekens van leven: Schoteltjes met banket En gebak waarmee we Onbewust ons leven vierden, Drukte die daag'lijks over Mijn vingers kroop - Nu woon ik in de Lege ruimte die je Achterliet, ramen en Deuren houd ik gesloten, Doe ze alleen…

Gij zijt de volheid van de leegte, de tegenpool van wat ik ken, de bron uit wie het alles stroomt, van alle schoonheid het geheim, de oeverloze, luide stilte.…

zich om zonder gezicht slechts de voering verwaaide lichtjes in excuserend gebaar toch kende ik haar had de voetstap gemeten maar het gezicht vergeten ze liep door naar de gekozen verte ik probeerde haar te bereiken om tenminste eenmaal in de diepte van haar ogen te kunnen kijken haar ziel te ervaren en zo het leven in zijn volheid…

rimpels langszij mijn ogen plooien zich bij iedere lach zij vormen als vanzelf warme zonnestralen die mijn blik begeleiden naar de vraag die ik in je verlegen ogen zag geen weg is zo kort naar jou, naar binnen alleen een doods gevoel zou zich bezinnen en afvragen wat ik bedoel mijn beider wangen door lengende lippen gebold tonen de volheid…

als ik het lied van de stilte dicht beweegt de hand op pulserende slagen worden mijn vingers speels opgelicht en draagt inkt het heelal van eeuwige dagen geen enkel woord zal op papier geraken hoe immers moet ik schrijven om een zachte bomenruis te verbeelden of met jou de volheid van de leegte te beklijven als ik het lied van de stilte…

je vonkte gouden regen rook naar zomer strand en golfjes zee die pure volheid van het leven toen lach en ogen stralend in een zoen ik nam je mee de wereld in doldwaas verliefd op jou mijn eigen griet we zijn gaan lopen naar de horizon dansten schaduw in het rode avondlicht ik wist nog dat de hemel kierde toen ik jou zacht kuste…

dankzij kleurrijk overreden kon het protest de boom in zo ontdeden zij zich één voor één gestaag van hun jas ieder jaar weer had het veel voeten in de aarde voordat alle neuzen dezelfde kant op keken het naakte welzijn is hun wel bekend toch schitteren ze liever vol ornaat, niet om elkaar de loef af te steken maar om in volheid te stralen…

De volheid van je vrouwenhaar dat in verlangensspeling verdolend rond je rijpe mond haar licht bezwaart - Hoe vind ik, nu dit vers: dauwende neerslag, zich te licht bevond, nog evenwicht? ------------------------------------------------ uit: 'Loslippige liederen en ander jeugdwerk', opgenomen in Tirade, 1985.…

tikje herfst in je anders zo zomerse lach een vaag en broos verkleuren van ogen waarin vermoeidheid bodem had nee geen fragiele breekbaarheid maar ook in jouw leven herken jij de tijd in wisseling van momenten sprankel je in pure vitaliteit maar in een rustige achtergrond raak jij die lijn soms even kwijt nog bloei jij de volheid…

Bevrijd de blos welk zachtjes dwaalt Pruttelt zon - in zee- nog even na De halmen van het einde buigen Maar zij in volheid, recht getogen Een distel sneert zich in contour - En het harmonisch liefdeslied dat zingt Van binnen klinkt de zindering: Het flakkerende vonken-vuur Als de schaduw zich terloops ontdoet Waar de mantel der…

Leeg is het verlangen naar volheid wil ik streven: zo bereik ik mijn ouderdom. In het smalle heden gevangen kan ik enkel leven, maar: Wie draait toch de zandloper om?…

het was een ochtend in Godelieve ter Hoeve dat ik werd geraakt door de glans van jonge witte snaren het schitterde zeldzaam helder licht op die dag waar een wijle de zon meende te heersen en ik haar gratie in volheid mocht aanschouwen die mij optilde in hemels riekende geuren waar heur grote ogen diep baadden in jeugdig lentevocht…

in lange dagen zomeren danst zon het ballet zonder schaduw op een zinderende einder kleuren herfsten in warme barokke volheid op het grote meestersdoek ijle tonen winteren als kristallen rinkelen in de felle kou van het hoge blauw alleen lente is uniek zij creëert het eerste pril en groen exposeert zich in ons hele doen zo zet…

Mensen komen, mensen gaan, zo kort slechts zijn we hier, verlangen blijft, het onvoltooide, het hunkeren naar volheid en licht, dat delen we met allen. Zo kort slechts zijn we hier, onvoldaan, op zoek naar geborgenheid, naar tederheid en begrip, aanvaarding en bevestiging, dat delen we met allen.…

fijnbesnaarde klanken vertellen over mijn innerlijke waarden zij omsluiten heden mijn trage denken woorden blijven liggen op de aarde alleen mijn vingers bewegen door wat mij wordt opgedragen ik volg slechts de toonaangevende zegen die opborrelt uit onaantastbare lagen afscheid hangt boven het meer in een dromerig hemels groen stilte geeft de volheid…

Zocht ik ooit de volheid in overvolle kroegen tot de nok gevulde glazen, schuimbekkend van zelf aangeprate miserie, likten mijn huid schoon of alleszins minder vuil Nu duw ik lieflijke dames van hun barkruk en doe alsof diezelfde barkruk een gitaar is en ik een zanger van bordkartonnen liefdesliedjes Daarna dans ik met die ene oude…

een oogwenk in het voorbijgaan nog net voor het sluiten van de markt ze neemt mij mee langs een vergeten dorpsstraat louter omringd door ruimte om ons heen de volheid van buitenste leegte niemand die het ziet de aarde schijnt onhoorbaar te brommen niemand die het hoort slapenderwijs een serenade?…

In dromen kan ze nog enkel zweven maar dichterbij begint het leven in sterren schijnt een nieuw verhaal zo zingt de maan een volheid van muziek ontneemt het beeld van zijn tragiek onthult haar ware nachtegaal.…

jij vlamde op in de muziek verlichtte met sferische kleuren de meest ijle vertes waar stilte zijn hoogste tonen had dreunde mee in de donkerste bas dromen als het vuur nog smeulde en opgerakeld moest worden naar een laaiende finale in jouw donkere smidse balgt de lucht zijn decibellen wakkert vuur in blauw en rood de volheid…

je streelde stilte heelde tonen die schuurden aan zuiverheid waar akkoord in samenspel doel is zullen in wanklank fouten hoorbaar zijn primair zal stilte het ideale klankbord voor een foutloze compositie zijn in alle combinaties zullen de tonen elkaar schragen en auditief steunen om een complexe volheid te laten horen zonder…

verre zilte wind; alsof de zee je wegspoelt met wat koude kant geruis zodra ik de hoek om ga zo lijkt wordt mijn kleed begraven in schuld en boete zo lijkt ik mag mezelf aan tranen laven als een gevallen zoete dood verschijnt uit leven; het aardse niet vreemd maar door geboorte van schemering raakt ieder weldenkend mens van volheid…

bros en wat is geweest lijkt voorbij te zweven wat ik ooit heb geplant staat verreikend in bloei vruchten doen mijn ogen blinken ook is het meer aanschouwen op een fragiele afstand en hoor veel in een echo klinken het leven laat los terwijl de tijd vervliegt ik ben tevreden; heb in het ademen gewiegd en ervaar steeds vaker de volheid…

De manen van een leeuw maken hem Groter en markanter, tegelijk ook Interessanter; ze accentueren de volheid van zijn vacht, geven hem iets van zijn Mannelijke kracht. Ze kronen hem tot Koning van de dieren en geven hem iets Extra's om te vieren. Dat wat de leeuwin mist, heeft de natuur de Leeuw niet betwist.…

ik zag je aan de poorten van de hel mij kende je uiteindelijk wel we waren samen vaak in cognito, ik wilde anders maar jij besliste zo gewoon recht toe recht aan ik droomde van intimiteit maar liet me altijd in jouw volheid gaan satan wacht op pegulanten pas later wist ik je verhaal jij had zovele klanten ik brand met jou mijn…

Ik vond je in een regendichte jas een plank onder je arm geklemd angstig wadend langs de kust Zag dat je niet kon wennen aan de verblinding van het leven je kneep de ogen dicht Dat de volheid van de hemel te veel voor je was dat je de hemel naast je niet zag De ruimte voor een vogel met weigerende wieken is te hoog gegrepen Zachte…

In de oren van de tijd tussen hoop en vrees echoot jouw naam Mahsa Mahsa Elle s’appelait Masha Amini jouw ogen schitterenden als het licht van de zon de zachte volheid van je naam Vastgesnoerde woorden worstelen zich los over de daken van de wereld schreeuwen we Mahsa jouw naam Hoe immens jij bent dichterbij dan ooit de echo van…