Alle inzendingen over volkomenheid

Zelfs met hen die mij verstaan kan ik dit geluid niet delen alleen, volkomen aangedaan roep ik mijzelf tot helen doof voor het kwade schikken van jouw stoffelijke resten blijf ik tot mijn laatste snikken hardhorend buiten westen.…

Dode blaad'ren Overheersen Nu de vorst Heerser was Over 't geheel Voorgoed voorbij Lijkt het levende Volkomen zinloos De nieuwe tijd Tot op welhaast Onzichtb're stipjes Uit de dood Onverwacht Nieuw leven spruit…

De zomer (zon schijnt onophoudelijk door dagen warmte heeft een hoge prioriteit ’s nachts is slaap nog slechts te vatten in volkomen naakte overgave doch vakantiegangers dompelen zich in vreugde evenals de vele gewassen) is in volle gang.…

Op de nieuwste dag vroeg ik je, -ietwat lichtzinnig misschien- zie nog één keer om Je kent me niet eens, -weet ook niet wie ik ben- maar toch, vol vertrouwen leg je openhartig je ziel bloot Je oprechtheid verwondert mij, -verbaast mij- en maakt mij stil in volkomen bewondering .…

Maar in mij zit een stemmetje dat zegt: ‘Kom op..dat heeft zo’n meisje toch niet nodig, die string lijkt mij volkomen overbodig’.…

volkómen anders doen!”…

Licht van de maan, soms volkomen onverwacht. Elke nacht zal hij je leiden naar een goede nachtrust.…

Mensen die zichzelf zijn, zijn volkomen normaal. Zonder etiketten. Autistisch. Zijn zij. We zijn etiketten. We zijn onszelf. Hoe abnormaal, is normaal? Zijn wij? Zijn zij? Wie?…

Volkomen beneveld met trillende handen borrelt mij de nieuwe dag omarm deze drugg en koester haar innig een extra teugje en nog één mag dronken van leven is mijn lot beslist na het volgieten wil ik nog meer terwijl ik zo zat uitschreeuwde IK BEKÉN IK BEN LEEFCOHOLIST…

Gure wind maakt blind luister en open Volkomen onschuldig ontzettend klein kon het zijn Een geliefde warmte vertrouwen zo groot wat me deugd bood Ongemerkt wat in me werkt in een vlaag Gevoel overheersend even puur 't kost veel…

ben ik tot heremiet verworden als ik zwijgend spreek over mijn gedachten die soms, zo de mens eigen, een geheim lijken te betrachten het zijn vaak volkomen woorden die reeds verdampen eer ze mijn tong beroeren maar binnen het heelal van stilte kan ik onbeperkt de gehele schepping vervoeren…

Het ziet er naar uit dat ik vooralsnog volkomen gevloerd ben.…

Manneken Pis is al vier eeuwen oud Hij staat de hele dag maar door te zeiken Horden toeristen komen naar hem kijken En schijnbaar laat dat hem volkomen koud Maar woensdag zeek hij zomaar op de straat Heel oud...maar nog geen last van zijn prostaat…

Het onschuldig licht in zomerblauw de kleur die zij zich voorstelt aarzelend maar toch volkomen Waarom vreesde zij zich bloot het lichaam de ingewijde intieme volmaakt opnieuw eenzelfde sfeer De zee staart naar haar verdampen ijskristallen richting evenaar zucht dubbelzinnige woorden…

Koningen komen uit het oosten Engelen zingen in de nacht Refreinen nu aaneen geregen Stil het kind dat is gebracht Trotse 0uders, blij, volkomen Mooi klein wonder, reeds bepaald In de heldere nacht gekomen Ster van Bethlehem die straalt…

zij rekt de tijd zij rekt de tijd zo eindeloos dat zomertijd en wintertijd compleet zijn uitgerekt de tijd die zij dan overhoud laat Magere Hein volkomen koud!…

Ik ben de berg ik schilder en vertel probeer het wonder vast te leggen de geheime kracht die alles verbindt als ik de berg schilder ben ik het bos de levensadem ik ben de rots de levenskracht ik ben de sneeuw volkomen rein Ik ben de berg het leven zelf ik voel de verbinding tussen alles wat is en ooit zal zijn er is geen…

Weinig woorden waren nodig al dat geschreeuw en gebral waren wat hem betrof volkomen overbodig hij zat rustig rokend in zijn zetel de wolkjes wegwaaiend dat was hij kort omschreven problemen in één gebaar weg zwaaiend hij is niet meer in mijn hoofd en hart leeft hij telkens weer.…

Ergens is het misgegaan Ik weet nog steeds niet waar Was het blindheid Onderschatting Ontkenning van gevaar Opgefokt, stijf van de stress Verdoofd zonder gevoel Met woorden scherper dan een mes Kwetsend richting doel In pure boosheid afgeslacht Gegaan tot op het bot Volkomen zinloos ondoordacht Gegrepen naar de strot Ergens is het tij…

Blosloos ze ligt, als met gevouwen zwingen; Volkomen wel in hare nacht volkomen; Mijn ziel, die nochtans kent veel duistre dingen, En veel nacht leed om vele levensdromen; Zó, helder-klaar aanhoort ze in 't onverstaan 't Koele gekraai van een ontwaakte haan.…

je bent indrukwekkend bezig met later maar je ogen drijven voort op eigen zilt water ieder woord volkomen in de hand overweldigend aanwezig maar onbemand het opgeschort verdriet later stroomt het terug uit de verkrampte hand op je rug nu wekt het die indruk niet…

zo vol, volledig als de cyclus zich rondt en haar glans werpt in neerschijn van de nacht zo duister, volkomen als schaduwen ijlings vluchten en vensters donker oplichten zo stil, volmaakt als het uur der waarheid zich geruisloos terugtrekt en helder zicht weer aanstonds verschijnt…

Wat na die show beklijft van Jack van Gelder: Dat Bergkamp scoorde was volkomen helder.…

Vluchten over grenzen heen Het eigen huis verlaten Op weg naar een ander, Nieuwer, thuis - Misschien volkomen leeg, Of anders veel te vol Nergens meer veilig Nergens meer thuis - Vogels vliegen in Eeuwig ritme over, De lucht is onaangedaan En kleurt hemelsblauw…

in het donkere mengsel van herinnering en verbeelding ziet ze de vochtige lucht in volkomen onverwachte spetters uiteen vallen roze donkerblauw okergeel ook de kleuren van de lucht en het licht waaieren door de ruimte het lantaarnlicht als reddingsboei een reddingsboei in het donkere mengsel van herinnering en verbeelding…

het purperen kleed heeft Hij over de zon geworpen de nacht heeft zwarte ogen maar ziet niet Hij draagt een doornenkroon loopt over een balk volkomen in balans Hij sleept de wonden van de wereld, kijkt niet om tot ze flinterdun als vuurvlinders verbranden in de zon ik zie Hem gaan Hij draagt een gouden kroon de Mensenzoon…

je een koning wanen zomaar een dag door de straten wandelen met de ogen van het kind dat je was en plotseling ook weer bent alles omarmend en bewonderend in volkomen onschuld alleen te zijn in de wereld om je heen de schatten oprapend van de straten je laten spiegelen in het water van de gracht omlijst door reflecterende neonletters…

In de pit van het zwart voltrekt het niets dat het wordt zich volkomen, uitgeklaard, ontdaan van de obsessie met elk iets dat het niet is, en stilte openbaart zich in het eindeloze, onvervaard. In ’t git van het wit verhardt het gebrek zich tot een kauwen op de lege bek: niets wordt zo materie, materiaal.…

die mijn ziel betoverden, lieve evenzeer gekwetste, ik vergeef je volkomen!…

Wanneer ik sterf eis ik volkomen rechte lijnen en strakke eenvoud van muziek: een blues of Phillip Glass omdat god strak staat in zijn schepping en in mij Maar lees mijn twijfel: een woonboot onder water bladder van verf op hout…