Alle inzendingen over voorhand

Hetgeen op voorhand niet rijmt. Beiden beginnen hevig te vitten... Blaségevoel, arrogantiekramp, zelfdunk als een speer - krijtwitte zwaveldamp kromt hun gezichten! Kunstzinnige profielen die vernielen en vernieuwen wat Poëtica verlangt: Heer Vanitas te bekeren met woorden van ongelofelijkheid.…

wij hebben tijd gedeeld waarvan de uren zich als bloemen hebben geopend ons is tijdloze schoonheid voorgeschoteld waarvan vorm en kleur eeuwigheid omspanden waar liefde als schering en inslag ons zacht tapijt in hoogpoligheid gaf met elkaar voorhanden weer hebben wij tijd gedeeld omdat aanwezig zijn een te grote wissel trok…

Ik wou dat ik getrouwd was met een sjeik zo een die zijn auto volgooien kan met de meest dure vloeistof die er momenteel voorhanden is.…

In Tilburg kun je bij een Vlinder tanken Want daar is altijd zonnigheid voorhanden Om op te laden en weer op te branden Een staaltje van milieugezinder denken Zo geeft de zon, die toch al gratis opging Ons, All Inclusive, wat de Vlinder opving ------------------------------------------ In Tilburg staat op het Koningsplein een Solarvlinder…

hij , een oude man zoals zij een oude vrouw is wanhopig op zoek naar een nieuw begin een soort tweede jeugd de eerste hebben ze niet echt op waarde geschat ze deden maar wat ( arrogantie van de jeugd ) oh, zo pijnlijk zijn verlangens naar de lusten van toen die niet meer voorhanden zijn hij, een oude man zoals zij een oude vrouw…

voor visvangst en eeuwenoude specerijen, proeven zij met bijna niks meer voorhanden nostalgie met een papieren smaak, de herinneringen blijven zoet op wit uitgeslagen tongen.…

Het goede seizoen voor het Kerseneten; of het kwaad is Behoeft men niet op voorhand Te weten. Immers de verleiding Is enorm groot voor de ronde Vrucht zomerzoet rood. Laat de zomer met zijn paradijselijke Schijn niet een verboden kersentuin zijn.…

je komt met handen wit kleurt in overwegen hebt zoveel gegeven in een tijd die je niet eigen was gewoon op voorhand van goed leven ging jij voor alles in gezin en met de kinderen beleven jouw belang was even zwart op het behang en spreekt met wit in een langdurig niet begrijpen blijven was steeds meer vergrijzen je slankevingerhand…

Nu tomateloos en mat op de voorhand hen al zat en nooit meer op de doos bijt hij dof en van de lust bevrijd alleen nog in het duffe stof.…

Een mens zou, zo zwaarmoedig worden, dat er geen grein hoop meer voorhanden was, echter: Vandaag is het somber, donker en nat bovendien, maar is een ding zeker: Morgen laat op zeker, de zon zich weer zien! Dan is het over met de dip, depressie en zwaarmoedigheid, immers zodra de zon schijnt, ben je dat allemaal kwijt!…

soms lijkt het of de dag van gisteren niet is geweest niet heeft geleefd als beest, maar weggegleden is tussen vingers die niets wilden als zand beland in de vergetelheid van zomers strand hezelfde ruis stuurt trage uren in het huis waarin je leven slijt in het nutteloze hemel turen dan is er spijt breekt morgen al op voorhand…

jij hebt mij gewekt zonder me wakker te maken ook ontwaken ging langs mij heen je hebt mij geraakt en ik ben met je mee gegaan in warme spirituele golven wij zijn uitgetreden konden in vrijheid alle dimensies kiezen die in heden voorhanden bleken samen hebben wij ons overgegeven aan de verleidelijke ultieme vrijheid van het…

vandaag schallen hoorns zal koper blinken in de zon velden worden ontruimt teunisbloem en duindoorn een tafel dekken van verval de zee heeft zich geschikt wat minder zand te nemen ik ben slechts een waarnemer muziek door hen geschreven kruipt in alle holen en gaten geen partituur is voorhanden maar ligt voorpoten geschikt vandaag…

Songfestival Zat heel bekend Nederland in het complot Maar Pierre duwde Sieneke door onze strot Ik denk niet dat hij zijn straf ontlopen zal Dus wordt hij op klompen als Hollandse Turf Naar Oslo gestuurd als de Draaiorgelsmurf ------------------------------------------------------------ …De winnaar van het Nationaal Songfestival zou op voorhand…

Het gegeven Dat mijn leven Kostbaar is En kort Doet mij denken Aandacht schenken Voert mijn pad Naar waar het hoort Maakt het blij Brengt het zelfs mij Uiteindelijk naar het licht Met dien verstande Hou ik voorhanden Dat ik mij focus En ook richt Op grote lijnen Negeer het kleine Inzicht krijg als mens Doet het verzengen En verschroeien…

Toch is er één die volop staat te bloeien: de winterprunus met haar roze kruin belooft op voorhand lente in de tuin.…

jij wist het spel zo te delen dat ieder daar een goed gevoel bij had ze speelden met een lach van binnen uit wat door kenners werd getypeerd als winst voor de schavuit hun ogen spiegelden plezier zeker als de winst al op voorhand al bijna te incasseren was omdat zij het geluk al bij de staart te pakken hadden maar die liet…

frequentie ingezet en de vereiste meegaandheid kostte energie zo achterblijven kon helemaal niet gelukkig ontbrak het jou niet aan overzicht en op de lange termijn bleek jij met vooruitziende blik een geboren genie te zijn geen paniekerig ad hoc maar wel resoluut de wegen uitstippelen die jij in de planning al op de voorhand…

lief spelen zij al jaren lang het spel van licht en schaduw nooit heeft een onvertogen woord daar afbreuk aan gedaan als er een lichte schaduw overtrok werden er slechts wenkbrauwen gefronst en nooit eens stevig op de deur gebonsd alleen waar onverwacht het contrast verstoord werd herstel niet snel voorhanden was bleek…

Gelukkig is er genoeg hulp voorhanden, da's 't voordeel van vrienden en bekenden, die helpen wel, heeft ie tóch wat van mij?…

Gespeend bleef-ie van die ervaring, want scharrelvlees was niet voorhanden. Hij vond pas een dame na jaren. Al spoedig ontstond er een band tussen hen, want het bleek, - 't was frappant - dat ze allebei hetero waren. Een huwelijk volgde algauw: de persoon die hem aanstond was maar zeer kortstondig z'n aanstaande vrouw.…

Ik ben het kwijt, had het voorhanden ben het zoeken zat, leg het aan banden. Zoek naar geloof wat er gisteren nog was. Ben het kwijt maar geloof me als ik zeg, ik geloof in mezelf, dat is niet verloren. Ik geloof in m’n eigen al ben ik eigengereid Ik ben het geloof in mezelf in elk geval niet kwijt.…

de deemster schrijft het verhaal rust legt zich op een vervlogen dag tijd waarin alles voorhanden was maar ook niets het hart zocht naar iets… naar het befaamde lied toewijding van een verenpracht ik hoorde enkel een kraai ze scherpte wat in haar nest: “Blijf jij maar ver van mij vandaan” straks komt de nacht zullen de bomen zwijgen…

Ik besta in het uur dat wacht Handpalmen wuiven mij van verre toe Mijn ogen reiken duizend ramen tegemoet Schampen langs heuvels van gebalde pracht Er ritselt water in kleuren van gesmolten lood Een deining smoort tegen de veilige oeverrand Het gouden licht getuigt van een afwezige dood Ik mompel duizend namen op voorhand Rollende kiezels…

nadat ik met de regen de woestijn bezoek probeer ik op mijn schildersdoek de ééndagsbloei te vangen het zal er weer om spannen of ik alle kleuren krijg die de natuur voorhanden heeft omdat ze vier seizoenen geeft slechts uren zal een jaar gaan duren waarin de lente zomert en de herfst oogst, de lange winter alles weer verdroogt…

eindeloos golft water loom en monotoon langs nog opstandige stranden er is weer ruim voldoende zand voorhanden in deze posthistorische tijd geen mensen meer om avontuurlijk te landen en elkaar de schat te betwisten nog hangen sporen van strijd als tekens van haat en nijd in de opgeschoonde lucht zacht zucht het land in weldadige…

Hoe verloopt een strijd door zelfverwijt, door geaardheid - op voorhand - al verloren, rivieren stromen over van zelfbeklag, wat kleine mensen scheidt, verwaaien kleine stapjes in een marmeren gang en wordt de brug weer opgehaald, eeuwenlang om de liefde te missen tot op de laatste levensdag.…

je ogen wijken niet omdat ze kijken alsof zij weten dat schijn bedriegt in het kruisen van de blikken proef ik de altijd durende strijd in het spanningsveld der ikken daar zijn geen sluiers meer voorhanden worden banden strakgetrokken met ontblote tanden ik lach terwijl het altijd menens is een schijnaanval omdat jij naar meer…

als ik over de galerijen loop en bij de mensen binnenkijk lijkt het even op de uitverkoop in deze grote nieuwbouwwijk bloempotten in alle kleuren souvenirs uit verre landen bloemen die de boel opfleuren echt alles is hier voorhanden ik zie plastic rode rozen in een aardewerken vaas gordijnen van viscose een hondje zonder baas enorme…

ik er niet uit naast warmte van weten van woorden die ik niet meer wil vergeten zinnen die je sprak toen je mijn zon nog in je ogen had handen je nog streelden stilte niet verveelde in het koesteren van elkaar samen weten te verliezen liet zich door passie niet bedriegen je kon niet leven in de hemel van bedrog waar houden van voorhanden…