Alle inzendingen over voorhand

het plaatje schetst het relaas van een schijnbaar weldadig verleden als je goed kijkt zie je de hond met weemoed turen naar de tijd van toen ach ja de herinnering aan de tijd van toen alles nog zo sober was en 't geluk ruimschoots voorhanden leek…

Op voorhand wil ik niemands vreugde doven, Maar het is wel éérst zien en dan geloven.…

te veel en te vaak heeft de te jonge taal het voor 't zeggen de oude dichters ondergeschoffeld in een tuin van woorden de oogst totaal mislukt lijden wij straks weer aan hongerklap eten wij morgen alles wat er zoal voorhanden is in een soort van hongerwinter maar dan van taal...…

Noch Dafne noch Ranomi won dus goud Hoewel de kans - door media gedreven - Haast boven elke twijfel was verheven Op voorhand werd er al een feest gebouwd Ze werden in de titelstrijd verslagen Maar hadden wel een loden last te dragen…

Nog staan de neuzen in dezelfde richting, Maar rekent zij zich niet op voorhand rijk? Geestdriftig toont Artikel 1 zijn ballen, Benieuwd wie er als eerste af zal vallen.…

om wie ik ben leest mijn vrees, het beeld dat ik droeg scherpt nog telkens mijn aardse hart was ik beneveld dan dorst mijn besef zich in donkere vaarten en sterf ik vroegtijdig een eigenhandse dood en steeds weer o telg van kwade wonden is het gemis aan liefde te voorhanden in het stadsrumoer…

Je moet die oproep snel de deur uit zwiepen die doet je immers al op voorhand griepen –…

ik heb je in grote lijnen getekend belegd met kleuren glas uit wat voorhanden was details gesneden en gepast zodat het eigene herkenbaar lag je warmte als ondergrond gekozen stralend uit gezicht en ogen jij leeft in mozaïek speelt licht en jeugdig in de vreugde van je ziel…

je hebt het voorsnijmes gepakt achterstallig wild gedeeld met wie voorhanden was de feesten zijn voorbij alleen fileermessen proberen nog wat smaak te achterhalen maar in trancheren kiezen wij door adellijk besterven hebben wij de oogst weer kunnen erven en gaan we samen naar een wild begin…

In stilte huil ik binnentranen zij sijpelen één voor één door de aders van mijn leven tot aan de aorta-steen Een zakdoekje is niet voorhanden dan maar een grote witte envelop opvangen wil ik ze en verzenden met een pokerface als postzegel erop Niemand zit echter te wachten op mijn tranen noch mijn verdriet dan maar adresseren aan mijzelf…

zo zou alles moeten zijn een rivier zonder begin zonder eind daar waar je waadt en baadt enkel daar de massa van het water begin en eind op de einder van het zicht alles voorhanden, een oever, het strand struikgewas en links en rechts eindeloze toevoer van geestdrift wat snedige vrienden om het aangevoerde wat te snipperen en een glas wijn…

Ga bij het spoor niet naar een vent op zoek, Vergeefs zoek je daar personeel met ballen. Al voor de eerste sneeuwvlok is gevallen Loopt het ze bij NS dun door de broek. We weten nu precies hoe het daar zit, Ze schijten in de broek bij code ‘wit’.…

Hoe evenwijdig jij ook bent, in dit seizoen vol witte warmte, eens kom je kruiselings terug, eens ben je weer voorhanden.…

ik ving je met de lucht die vleugels draagt ik heb je vlucht heel eventjes vertraagd je wilde niet meer landen er was geen nest voorhanden waarin je met begrip zou kunnen wonen je koos dromen ver voorbij de horizon de ijlte waar het leven ooit begon je zult komen en weer vliegen vrijheid mag je niet aan mij verliezen…

tegen niemand, op voorhand in fragmenten, schroot splinterlozen, anderszins een hand zet een glas klaar; water, tekengif, dan weer kwallendril - kneedbaar mogelijk een jurk bestippeld met ketchupvlekken ter hallucinatie, ter voorbereiding onvergeeflijk, in bloedbaden op een tafel van verderf tot de tanden dronken van haatzaad, nachtschade…

ik zie geen onderscheid kan best dat je mij je schaduw slijt in dichte mist het zicht wit alles wat voorhanden is geluid wordt unaniem gedicht de deken van gezelligheid drupt parels van de bomen in het zachte plenzen verdroomt het licht in wensen vervreemding ademt in het traag bewegen ogen draaien wit en zien de binnenkant…

ik zie geen onderscheid kan best dat je mij je schaduw slijt in dichte mist het zicht wit alles wat voorhanden is geluid wordt unaniem gedicht de deken van gezelligheid drupt parels van de bomen in het zachte plenzen verdroomt het licht in wensen vervreemding ademt in het traag bewegen ogen draaien wit en zien de binnenkant van…

klas maar meer kon ik echt niet vragen stralende ontvangst met warme lach bloemen fleurig net geplukt in de kas blijheid recht uit het hart dus weg met het etiket tweede klas het is iets dat niet meer past in de maatschappij die wij dragen vandaag een relikwie uit rangen en standen wij kiezen voor stranden met all inclusief voorhanden…

haar naam is Sarah ze is gisteren geboren het kleine vrouwke dat drie weken geleden zo heel plotsklaps haar papa verloor acht pond weegt ze en ondanks het diepe intense grote verdriet is ze zo welkom de kleine Sarah kleine prinses ik wens haar een leven vol kleurrijke bloemen en alle liefde die er voorhanden is…

waarom schreeuw ik ik weet er is geen andere weg want elk woord was op voorhand al gedoemd tot sterven waarom droom ik wanneer ik beter over dood kan spreken in mijn leeg verloren lichaam al wat bestond lees ik met stompe letters want ik sterf in jou eer je bestond ik schrijf mezelf weer in de scherpe hoek waarin ik beter had…

De sneeuw is nog voorhanden en de lucht is soms heel even blauw. Maar geuren zijn er eerst, nog voor de vogels fluiten en vertellen dat de winter wijkt. Mijn hart kan juichen en de takken zien herleven, wortels drinken van plezier dat overal in straten al ontkiemt en leven doet, heel hevig nu en hier.…

Bij zulke scores krijg je dat al gauw: De spelers zijn op voorhand in de rouw”.…

- Elk mens dat kwijnt in dit rumoer heeft amper zicht voorhanden Heb jij nog wel het juiste snoer laat ook zijn licht dan branden -…

met bewegen je ogen ontsnapten je lachte verstild vluchtig en blij keek naar mij schudde ijs uit emoties ontdooide je handen omvatte met woorden het vuur de pijn van verbranden je masker van as vervloog in verstikkende rook angst werd weer zichtbaar schuld en de schande tranen die kwamen want liefde was niet meer voorhanden…

met bewegen ogen ontsnapten je lachte verstild vluchtig en blij keek naar mij schudde ijs uit emoties ontdooide je handen omvatte met woorden het vuur in de pijn van verbranden je masker van as vervloog in verstikkende rook angst werd weer zichtbaar in schuld en de schande tranen kwamen want liefde was niet meer voorhanden…

Door schade en schande werd ik wijs; het spreekwoord altijd voorhanden; het tastbare bewijs in mijn geheugen is dat de mensen deugen. Wanneer je durft toe te geven dat je leert van het leven en je menselijk bestaan door te vallen en ook weer op te staan……

met de nacht voorhanden tussen zuivere zilte wind en jouw haren, kalmeer ik praat tegen je huid leg knopen in het wit 't is den morgen van dauw en jong gras van vrijdagliefde, grote ogen besneeuwde telefoondraden die ons samen bedekken…

Onze Jan Kees jaagt ons weer op de kast In de dictatuur der Nederlanden is vrijheid van mening niet voorhanden Hij vindt dat oproep tot bankrun niet past Ik weet waarin je nu echt moet beleggen maar hij wist mij het zwijgen op te leggen ...demissionair minister De Jager onderzoekt de mogelijkheden tot het strafbaar maken van het openbaar…

zacht vol dromen die bij raken al zo heerlijk warm voelt gewoon zoals thuiskomen we gaan op pad niet zomaar lopen maar langs de raakvlakken van onze lach het is ons plezier dat wij als duurzaam hebben gekozen geen uitstoot of ander nare gnomen speciaal de mentale transitie de interactie met samen leven in het rondom ons voorhanden…

op voorhand van een nog onbetreden oord voel ik de schemer dalen die alles in koudvuur smoort weldra is het al weer herfst met kleuren die je zo bemint de winter die geen droogte kent, geen genade vindt ik snuif vertrouwde geur nu je hier nog even bent voordat je gaat naar een plek waar niemand je kent voor het onbeschreven…