Alle inzendingen over voorhang

kunt benoemen Hoe verder weg ook het mysterie Moeilijk is het om te roemen De donk’re duistere materie Het mysterie is de relativiteit Van woorden, overtuiging en gedachten Ook de tijd, vooral de zekerheid Hoe heiligen hun opdrachten volbrachten Een onderzoek naar eigen heiligheid Met engelen en helden, onze hulp Moet dwars gaan door de voorhang…

Gordijnen kun je lang op doorborduren: Je schuift ze ‘s morgens open ‘s avonds dicht, dit ter voorkoming dat een vreemd gezicht je in je eigen huis staat te begluren. Ook wil je zeer beslist niet dat de buren, terwijl je snurkend op de sofa ligt -want zeg nu zelf dat is toch geen gezicht- je zo vanaf de straat staan te begluren. Aan ’…

(Fluweel) Wij openden 't gordijn 't Voorhang van tijd in 't verschiet Gerealiseerde toekomst al van toen Uit een tijd van minder minder, minder, steeds minder daar wij simpelweg zijn vergeten dat meer vaak verrijkt Hoewel kikkerland immer uitdijt wappert voorhang als niet te stuiten Onbekommerd door zelfschaduw zonder dat zij iets…

voor Jocha De mist pakt de polder in, hult elk gehucht in een gewaad en ook de slee- en meidoornhaag, sloten, kreken, bruggen, putten, hutten, een school, de danszaal en een kerk, de mist is als een verlegen regen, ze leekt weemoedig op je neer tot traag de voorhang opengaat en de zon doorbreekt.…

Dat ons erkentlijk offer geur'; Tot eens de jongste koom' van de ons bescheiden Uren' En de aardse voorhang scheur'!…

buiten elke tijd 's morgens wakker worden gebonk bij de buren gapend tegenlicht een engel voor mijn angsten het voorhang gezicht weer strooien ze brood meeuwen ruziën om meer natuurlijk tango in bodystocking met een klein kanonnetje naar de wolkyshop een sloep naar vroeger einstein aan de overkant stelt de dekschuit vol…

sluimert oude zomer bladrood grauwt daarna doorborduurt de narcis kil krokust jonge lente er trekt een voorhang op boven vluchtende ruïnes ver uit krijsend hete bergen slijkland zompt verdriet naar het westers paradijs somma knijpt een oogje toe ruilen lokt de satan zijn glimlach zegt genoeg…

Liever is liefde mij dan de geliefde, liever het lam dan de drachtige ooi, liever de schicht die de voorhang doorkliefde dan het vertrek met zijn weeldrige tooi. Slaap in de schelp van uw marmeren nissen, goden en helden, door niemand betreurd. Water en wind zal uw namen uitwissen tot een geheim waar de nazaat op speurt.…

bijna Vergeten, visser aan Het kruis die zojuist De geest gegeven had Nadat je in je doodsstrijd Luid om je Vader geroepen had, En waarom jouw God, jouw Vader, Je toch verlaten had, dobbelden Soldaten om jouw kleding die jij Nu toch niet meer nodig had - Toen uit het niets de wereld Aardedonker werd en een Felle lichtflits de voorhang…

Alleen in een stille kerk mijn zorgen opzij gezet ben ik mij bewust dat Gods oog op mij rust ik hoef zelfs niet te spreken Hij kan mijn ziel wel lezen er is een samenhang alsof ik achter het voorhang zit van Zijn eigen huis Hij kent de sleutel van mijn kluis en zonder dat ik ‘t moet vragen helpt Hij mijn ballast te dragen Zijn hand rust…

Na overgave ingesloten waar tijd geen rol speelt land en zee hebben gegeven ontzout en verwaterd struikelend slepen door kwade dromen fascinerende mist naar een nieuwe tijd van dode bomen en versteende mensen binnenin fossielend bos onverklaarbaar sla ik het voorhang open van motregen dat viel in de ochtend voor mijn gevoel alreeds expres…

De voorhang scheurt. Je schrikt van het gezicht. Doe dicht je ogen. Raak niet van de wijs. Tart niet de woordeloze bliksemschicht. Bepaal je tot je e's en o's en ij's. --------------------------------- uit: 'Hutten en paleizen', 2001.…

achter de haag, en de struik zit de man bij een raam, dit laatste nog enkelvoudig van laag gevolgd door het voorhang de rookrijke vitrage, te lang vallend op het tapijt, die de vloer mogelijk behaagt hij is in zijn donker theater van de eeuwigheid in spe, wachtend daarop ruist iets gelijk aan tonen uit een zee dieper in de kamer…

Dat ons erkentlijk offer geur'; Tot eens de jongste koom' van de ons bescheiden Uren' En de aardse voorhang scheur'!…

Knaap, breng mij kersen op een zilvren schaal, Strooi blanke rozen over ’t frisrood fruit, Drijf ’t licht der zon met purpren voorhang uit En buig de schenkkan naar de wijnbokaal.…

De blanke maagden naadren, éen voor éen, En kussen 't kindje en geven 't elk een palm En gaan dan heen, met klacht en zacht geween, Achter een zwarte voorhang. - Nu is 't kalm... En zeven kaarsen branden in de zaal En zeven lelieën bloeien om de baar.…

Toen roodde de zon even door sneeuwen voorhangen, Gespannen windezeil streek langs ons wangen, Een jong gerucht stond naast ons, zei een woord Zacht in ons oren en ging toen voort. --------------------------------------- uit: Gegeven Keur (1924)…

eelt op hun ziel de kinderen die bellen mij zal je niet horen vandaag ik word elders verwacht op velden van eer daar wordt stilte door mij gevuld het steunt de wandelaar als ik zijn ontzielde herinnering verzacht en hij even geen woorden duldt zie ook wel dat deuren overal, ondanks diverse tinten, zo grijs blijven kleuren of dat het voorhang…

In zwart moeras, waar mirt noch oleander tieren, Waar ernstige eik noch teedre linde hoogtij vieren, Daar valt uw donkre voorhang voor ‘t Beloofde Land. O populieren! O wereldvliedende in verheven hemelzucht! ‘k Zie goudlicht gloren door uw blauwe bladerklieren, Uw ruisen roert me als reizang van gewijde lieren….…

De voorhang scheurt. Je schrikt van het gezicht. Doe dicht je ogen. Raak niet van de wijs. Tart niet de woordeloze bliksemschicht. Bepaal je tot je e's en o's en ij's.…

de oude voorhang geduldig als een wijze petemoei vergeten stof en spraak van jaren her nog koesterend in vouwen van haar pauwblauwe volanten zich altoos warmend aan vergulde stralen van wat late middagzon bedekt het lege venster waardoor geen bundel lachend ochtendlicht nog langer leven binnenwaarts tot aan de sponde loodst vergleden uren tellen…

Bij 't voorhang, plots op-zij gegleden, zie 'k mannen in de zaal getreden, in 't licht gewaad van 't wolkenland; en vlug in 't gaan zijn fijne voeten al spoedend tot een blij ontmoeten, - van ver gereikt de vrienden-hand. En durvend-klaar in reine weten zie 'k oog met oog zich lachend meten, bij handen-druk van welle-kom.…