Netgedichten

netgedicht (nr. 59.149):

Tijd als voorhang

(Fluweel)

Wij openden 't gordijn
't Voorhang van tijd in 't verschiet
Gerealiseerde
toekomst al van toen
Uit een tijd van minder
minder, minder, steeds minder
daar wij simpelweg zijn vergeten
dat meer vaak verrijkt
Hoewel kikkerland immer uitdijt
wappert voorhang als niet te stuiten
Onbekommerd door zelfschaduw
zonder dat zij iets ziet

Misschien zelfs wel zonder dat zij iets meekrijgt
Wapens door slechts velours verstommen...