Alle inzendingen over voorjaar / treurwilg / kleur

Welk een overdaad aan geur en schoonheid, lieflijk zachte kleuren, maar ook uitbundig, rood en geel, zoveel, zoveel. In mijn hart wil ik alles omarmen, het uitschreeuwen van geluk. Maar ik houd me stil, luister en kijk. Hier zijn geen woorden nodig, dan alleen een stille grote … dankbaarheid.…

zou het kunnen dat ik een treurwilg ben aan de rand van een rivier waarin ik mijn armen kan laten rusten alsof regen aan het eind van het water begrijpt dat de vlinder die erop drijft een natuurgedicht is met open grenzen…

Zoals de twijgen van de treurwilg rillen als de ochtend hen met dauw bekleedt of het beladen nijgen naar de aarde wanneer herinneringen zwart omrand in marmeren ogen staren…

Het intiem proces om het voorjaar te duiden door insect bestuift continueert in refrein door de opmaat voorbereid.…

die ik dit jaar aanschouw is het citroentje prachtig geel van kleur verlicht door de zon in het vroege voorjaar laten deze zich al zien dat is een vast gegeven het hoort bij hun natuur verrast blijf ik staan en observeer zijn dartelen blij word ik ervan en dan vliegt hij verder op weg naar wat zou ik niet weten maar ik geniet met…

naar het voorjaar-…

buigt, verachten, De treurwilg, die de wolken zoekt, misdoet, - Want elk moet, wat hem past te doen, betrachten; Wie, wat zijn aard beveelt, verricht, is goed; De duif zij zacht, maar de arend toon' zijn krachten, En gal zij bitter, maar de honing zoet.…

Zie hoe fel de boterbloemen kleuren in het zonnelicht dat ze wakker kust zo zacht, dat het goudgeel stralend rust op de blad’ren die van knop nu scheuren aan de waterkant, in dromen gesust terwijl ze stil het spiegelzicht keuren hangen de wilgen twijgend te treuren zich van hun eigen schoonheid onbewust in ‘t groene boord van het weidemeer…

Treurwilgentakken neerhangend in het water raken een meerkoet…

Ik zou je willen vergeten, verlaten maar zie: De treurwilg hangt zijn draden in het water en vissen springen soms…

zie ze staan onder de boom nog onbeschut onze lentedroom het hoge blauw strakt ijzig koud maar roze ochtendlicht kust al warm je gezicht je lach ontwaakt op het moment dat ik vol liefde jouw lippen raak eindelijk voorjaar in eerste kleur en nieuwe geur na de lange wintertijd…

Zij draagt het voorjaar in een hart dat zingt van zomer, zoals vogels, klein en kwetsbaar, zoals sneeuw smelt in haar handen, uit liefde voor het leven dat aan kracht en kleur gaat winnen, strooit zij woorden als bloemen, tovert zachte zinnen, laat het lied van lente opnieuw beginnen en alles ademt ZON!…

de bloementuin in lentegeur de eerste oogopslag was zon je lach een warme rode kleur met voorjaar in verschiet maar ik zag horizonnen dwalen achter donkere frons scherpe kammen diepe dalen onbegaanbaar voor elk van ons jij hebt je pad te gaan ik kan enkel zwaaien wil je nog even blijven staan…

We kunnen het vragen aan de zwarte kraai, die met 'het' onbevredigende antwoord in de treurwilg wacht.…

ik voelde de wind met het kind in je spelen het was niet de vrucht van je schoot maar ze ontwaakte als jij van het eerste lentewiegen genoot een vlinderend gevoel van voorjaar en blij in de bloemenwei ontsnapt aan de winter en eindelijk weer vrij je danst en zingt het gras groener dan voorgaande jaren kleuren verschillen…

Treurwilgen buigen, Auto’s die stoppen, Voetgangers kijken om, Alles stil en licht. In een zwarte lange stoet waarvan, De bestemming bekend is. Achter een raampje weggezonken, In een ruimte van emotie Treurwilgen buigen, Auto’s die stoppen, Voetgangers kijken om, Alles stil en licht. Veel mensen opgedrongen.…

in winterse scheuten knoppen de prille kleuren van lente al bolletjes bruinen aan randen spruiten vorstwitte stengels zwart aardse beschutting houdt warmte nog lang vast een micro klimaat waarin voorjaar ongezien kan gedijen om ons te verblijden met haar onverwacht schitterende lentepartijen wil melker 15/02/2019 www.wilmelkerrafels.deds.nl…

gelaten in het korte ochtendleven haar bloem zal kleuren geven…

Ik mis jou en mij met blozende wangen het voorjaar verkennen en de lente ontvangen Ik mis jou en mij met honingzoete dromen de zomer in zweven en van nectar bekomen Ik mis jou en mij met zonnige humeuren de vruchten zien rijpen en de herfst smaakvol kleuren Ik mis jou en mij met verstrengelde armen de winter trotseren en elkander…

voor een prachtig nieuw seizoen de bomen schilder ik mooi bruin van stam tot tak diep in de kruin bloemen, zullen altijd geuren het maakt niet uit in welke kleuren de liefde krijgt een rode strik zaai met vrede, heb geen schrik want in een leven van verkennen moet alles wel zijn kleur… bekennen!…

Kracht van kleur In rood, geel, bruin Een palet van Vergankelijkheid Gele gloed Gekleurd' ogen Waas van zomer Verzonken. Verglijdt -W-I-N-T-E-R- Kracht van winter 'n Witte deken Over rood, geel, blauw Kleurenpalet van Het nakend voorjaar Helsinki, oktober 1998…

heeft geprepareerd in vele generaties van ontkiemen in pakkende kleur en geur voor vliegen en bijen om het voorjaar op te vrijen…

adem verdrinkt en alles ziet wazig het breekt, je hoort je knoken kraken je levensdraad knapt middendoor en doods lig je dan, godverlaten, aan de oever van die sloot waar je jarenlang ontwaakte en de ochtenddauw je raakte en éénieder die je ooit zag stralen, heel zeker wist die treurwilg ginder, die treurt nooit.…

De treurwilg is tot jammerhout verzaagd; z'n huilebalken prijken aan 't plafond. - En elke wand, een klaagmuur, noodt tot stenen, waarvan hij is gemetseld - én tot wenen.…

In een treurwilg Zit een dodo Uitgestorven en wel Met een knagend geweten En een alles-behalve 9-tot-5-mentaliteit Te spelen met een jojo En een toto-formulier Want geluk Kent zijn up and downs Gloria in excelsis dodo…

Geen kleur, geen stem. Nog slechts een handvol vruchtjes in de goot.…

zie je madeliefjes plukken de eersten van dit jaar je vlecht ze in je haar ze kleuren in het lente groene gras de eerste bloemen voorbij aan winters pas jij hebt het voorjaar rond je hoofd en in je ogen twinkelt reeds de warmte van de dromer mag ik je hand voor dans met blote voeten in het gras in het oranje hart van madelief…

er is een nieuwe geur kleuren zijn net anders het licht lijkt wel opstandig verjaagt de schaduw uit de achtergrond ineens zoek ik je mond je lippen lijken zachter dan fluweel en in je ogen blinkt weer een juweel je laat me lente smaken we schreeuwen het niet van de daken beleven het intiem laten aan elkaar het pril ontluikend voorjaar…

schaduwhuizen vallen op straat tussen scheve bomen wier kruinen met bloemen stoeien in overtuinen waar de laatste vogels nog vliegen en treurwilgen de avond wiegen in bootjes die op het water deinen zal een drevelgat in de schemer verschijnen…

Zachtjes streelt de stilte Haar gure kou over mijn gezicht De bries van onrust stormt Door de nachten naar het licht Een treurwilg wuift me bescheiden toe De duistere rust van een lege ruimte Waarvan ik langzaam de deur dicht doe.…