Alle inzendingen over vroeg opstaan

Daar gaat die verdomde wekker weer af. Ik sleep mezelf naar de badkamer. Elke werkdag weer een straf, als ik hem tegenkom, die man met de hamer. Met de ogen op half zes maak ik een kop koffie klaar. Ben nog lang niet bij de les, en gaap als ik sloom voor me uitstaar. Ik moet nu toch echt naar kantoor en kijk nog even op de klok. Er is…

terwijl ik opsta, elke morgen om zes uur, hamert de specht al.…

Ik hoor het suizen van de wind, En kijk hoe jij nog slaapt. ik wacht op de dag die zo begint, Terwijl jij rustig ontwaakt. Ik voel je ademhaling in mijn nek, En kruip nog tegen je aan. totdat ik na een tijd ontdek, dat ik weer op moet staan. Ik moet nog dingen af gaan maken, Maar lig hier nog zo lekker. Uiteindelijk pak ik toch het laken…

Je bent zo mooi… Ons opstaan is een vooruitzien naar een dag vol liefde en vreugde bij elkaar te mogen zijn. …..Blijft de reden waarom ik des avonds vroeg te slapen wil, 't is om je zo snel mogelijk weer te kunnen zien als je ontwaakt.…

m’n stijve ouwe lijf wil niet vandaag opstaan een ramp, krakend bed, botten, nek, vingers, wat een herrie wazige ogen, droge mond en neus gescheurde lippen, haar in de war gortdroge huig, piepende stembanden strompelend op diabetesvoeten naar badkamer, plas doen naast de pot wiebelende knieën, straks maar schoon maken, koffiepoeder op de grond…

Een teder streven in een wankele nacht bracht nat dat werd weggeslikt, stond in regenstormen te verduren, kou te lijden, hopend op verharding van haar striemen. Sloeg zich bont en blauw aan de scherpte van de dag, struikelde en stond zo vaak weer op, gaf het een naam: dat het lijden niet zo heten mag. Heelde in zulks mooie littekens…

laat je dragen door diegene die sterker is neem de liefde van het hart dat voor je klopt aanvaard het geloof in een nieuwe morgen doorleef de wond maar ga en sta op! vind de bloemen de liefde in elke knop…

's morgens in de herfst de eendagsvlieg droomt nog steeds niet van gisteren…

telkens weer de onmacht en schaamte keer na keer de hoop en wens dat het stoppen zal vol verwachting ook klopt steeds het hart dat in stilte schreeuwt laat iemand het zien iemand het zeggen veilig willen zijn voor een pak slaag bij wie jou betekenen zonder angst en pijn voor onbegrepen haat wat ook gedaan of gelaten te begrijpen…

in veelvoudlief geschreven op momenten van stilte ’s nachts als jij zoals ik wilde je tong omlaag gegleden nu denkbeeldig slaapt over rondslingerde geheimen van mannen met verdwijnen bemin de schaduw vroeg of laat na het opstaan kleef je zacht van kussen met toevalligheden hartstocht in gelijke delen zo lief schreef ik jou vannacht…

ineens verliest de zon het ronde warm van zomer wordt ze weer strak belicht in helderheid het opstaan van de dromer de lange herfstdraden zijn al vroeg gesponnen in het frisse ochtenduur het eindeloze zonnen is door buien nog maar slechts van korte duur groen verschiet in koele winden er dwarrelt al een eerste blad, de oogst…

Ik ben deze ziel die vroeg ging opstaan: ze wachtte niet op wat komen ging maar legde haar eigen weg uit. Ik ben de schavuit met groeiende toewijding. Ik ben Petra, zij die bevestiging vond in het eigen hoofd zo zij haar roeping had beloofd. Ik ben zij.…

Ik wil opstaan, Iets doen. Het lukt me niet, Ik kan niet opstaan. Gewoon blijven liggen, Nadenken. Of niet denken. Niks doen. Het enige wat ik kan. Gewoon liggen. Alles willen doen, Maar niks kunnen. Depressief zijn.…

Mocht ik morgen toch weer opstaan, zal ik weer naar mijn toekomst gaan gissen. Als ik in mijn slaap dood ga, dan heb ik in ieder geval mijn gevoelens geuit, Mocht ik morgen toch weer opstaan, is dat wellicht een wijs besluit...…

Verzadigd van het leven opstaan van tafel en heengaan…

De dood heeft het kind in zijn greep, we willen hem niet loslaten, tot de kleine zegt; hallo opa, ik kom.... de dood pakt het kind, een zucht, een glimlach we laten los, dood heeft gewonnen. Dag jongen, opa past wel op je.…

Ze staan allemaal om haar heen verbijsterd fluisteren, terwijl ze niets meer hoort. Voorzichtig raken ze haar aan alsof ze breken zal, zachtjes. Tranen rollen, ongeremd voor haar, die daar ligt in haar doodshemd. Te snel, veel te snel ging ze, veel te jong ze staan om haar heen: Maar zouden alles geven....…

Beschutting is goed, ik weet het, ik moet opstaan – en een boom planten.…

Vallen en weer opstaan, Huilen en direct een lach, Ruzie maken en weer spelen, Vrolijk opstaan elke dag.. Rugtas op en weer naar school toe, Lekker rennen op het plein, dan weer werken en veel lachen, je lijkt zo groot, maar bent zo klein..…

Ik ben me van mijn eigen dood "het Lazarus" geschrokken Ik kon weer opstaan en ben vertrokken!…

Een dood vogeltje zal nooit meer kunnen vliegen jou help ik opstaan…

En dan toch opstaan Dan toch opstaan Opstaan stemt tot nadenken Dat het best mogelijke geschreven is Of was Een nieuwe dimensie aan de realiteit geven.…

Donker dat Mij vasthoudt Tot ik deze Tunnel verlaten Heb - na minuten Die eeuwen zijn Zie ik in het Groene land Dat mij omgeeft De eeuwig grazende Koe, die het leven Beter verbeeldt Dan ik het ooit Verbeelden zal…

het rusten is je zo gegund Laat de aarde rondjes draaien slaap het tollen uit je hoofd morgen is te vroeg voor zorgen het zonlicht lijkt voor jou gedoofd maar zal opnieuw zijn stralen zaaien Ik weet het wel, het is nu nacht toch….,als de ochtend is geboren zal jij je baden in haar gloren en opstaan om gesterkt te gaan naar de vloedlijn…

ligt in het verleden daardoor ben ik van de ondergang gered Rennen, springen, huppelen is nog te vroeg dit is pas het nieuwe begin en ik heb nog veel hindernissen voor de boeg…

Met een helder witte boodschap gaat deze volwassen gegroeide zwaan ópstaan!…

Nog onbevangen in mijzelf weggekropen, hoor ik de regen dansen met de wind; ze zijn elkaar wat ál te goed gezind, als dat maar niet op noodweer uit zal lopen. Ik draai me om en schurk me als een kind aan wollen warmte die mij om zal dopen tot trage slak die vrijelijk mag hopen op duurzaamheid, de luiheid welgezind. De wilde paringsdans van…

Het grote woord houdt hier niet van, schudt zenuwachtig, zwijgt pijnlijk, staart wat voor zich uit, Say Cheese, vogeltje! Mis. Te bewogen. Nog maar eens. Een ander licht. Verstandhouding, samen veel praten. Beter zo? Over jeugd en wat het is, alles ook wel eens op een bed? Stil blijven staan! Een bedrand dan. Misschien het holst van een theater…

Mijn dochter, wees soms op je hoede als men het beste uit je haalt en je, strevend naar het goede, warme openheid uitstraalt; totdat jij zelf wat medeleven vraagt, maar dan moet horen dat jij klaagt. Dan blijkt na een te gul vertrouwen en een vriendelijk begrip de respons zich te ontvouwen tot een loze egotrip; die ander snijdt dan zeer…

wonend in een wereld van wensen beroeren vingers de mixer o wonder van elektra en digitale registratie ver weg van hinderlijke herrie doordrongen van belang mompelt fluisterzacht een stem het ware woord in een microfoon kom tot jezelf sta op sta op het water brandt…