Alle inzendingen over vroeger tijd

God's wijze liefde had 't heelal geschapen: Vol lente, net als de appelbomen bloeien; Weldadig-groen liet voor het vee Hij groeien Het gras, voor ons doperwtjes en knolrapen, 'T varken om spek en ham, om wol de schapen, Om boter, kaas, melk, leer, vlees, been de koeien; Waar steden zijn, liet hij rivieren vloeien; Het zonlicht spaarde Hij…

Dan denk ik aan 't konijntje, dat ik zag Als kind vóór Sint Niklaas achter het glas Van dure speelgoedwinkel. O! dat was Zo'n prachtig beestje, grijs en wit; het lag Gezellig in zijn mandje in mooi-groen gras; En als 'k van school kwam, bleef ik iedre dag Staan kijken, bang, dat 't weg zou zijn. En, ach! Eens was het weg; en toen begreep…

Hoelang… Voetstappen sterven weg, een stem eindigt als enkele fluistering herinnerend aan toen… Stilte trapt pijnlijk op mijn hart niets is nog te horen alleen de tijd die meedogenloos rimpels van ouder worden achterlaat… Een leegte vult de kamer de woorden van ‘nooit meer zijn’ bonzen ongedurig op de deuren, ik laat ze binnen……

De Zondag kwam altijd net als een feest; Of eig'lijk: Zaterdag begon het al. Om elf ging Koos; dan werden we half mal, En meester zei: zo'n drokke, oproer'ge geest Was in geen school ter waereld nog geweest; - Want meester sprak geleerd. - En niemendal Beviel hem dat zoethout; 't leek wel een stal; Dat kauwen op zoethout deed zelfs geen…

Dan las ik weer van 't lel'ke, jonge eendje: Eerst zwom hij blij door 't groene licht op 't water, Toen joegen ze hem weg met kwaad gesnater, En gooide een jongen naar hem met een steentje; Toen plaste hij rond met één bevroren beentje 'S nachts in een kolk; en toen ontmoette hij, later, Bij de oue vrouw, die deft'ge, wijze kater. En…

Ja, laat heb ik 't ontdekt: Ik ben een zwaan: Mij heeft uit poel van dof, smartelijk leven Het stilgegroeide Godsgevoel geheven, Aardse gehechtheid heb ik weggedaan; Mijn vleugels zijn weer wit en waard te slaan In Brahman's licht; want wat van slijk bleef kleven, Met blijde tranen heb ik 't weggewreven: Nu mag, nu durf, nu kan, nu moet…

Nog scheurde wijdjagende valk met schaars Geroep uw stilte, mijn Veluwse grond! Uw zwijgen, vol van diep verleden, schond een dom rumoer van steedse beuzelaars; Nog flikkerde 't hert door uw struiken rond; Nog brandden geen lupinen, kaars naast kaars, Hun gele blijdschap in uw tragisch paars, Met stroeve bossen tot de horizont; Nog lag…

Ruik ik daar niet de lucht, die wrang en sterk En warm en prikk'lend van uw heide waait, Als wolkenloze Augustusmiddag laait Op glinst'rend zand en wit-zwevende berk? Ik zie, hoe, vonk na vonk, 't bedrijvig werk Van bijen om pas bloeiend heikruid draait; Ik hoor 't point d'orgue, dat de wind die me aait, Meedraagt uit 't spar-bos, bruingezuilde…

Want met Poseidaon's hoogzwalpende haat Worstelde lang Odusseus' heldendom, Tot hij door spleet in muur van branding zwom, Waar gunst van stroomgod hem tot effen straat Zijn glazen wildheid gladstreek, en gewaad Door dragend water hij op de oever klom, En bukte in krakend riet, en kuste stom De heilige aard', geefster van 't voedend zaad…

De tijd is haar verhaal van dromen die haar laten ontwaken waar ze vergeet wat ze is geworden toen de liefde haar niets meer vroeg en slechts de stilte haar metgezel wou zijn.…

Als jij zegt: "later", Hoeveel tijd gaat er dan voorbij? Als je zegt: "straks", Hoor je dan eigenlijk wel dat van mij? Als je zegt: "Nu even niet" en je laat me het niet uitleggen en jij zegt:"luister eens even"! Wat moet ik dan zeggen?…

dagen zetten zich als vanouds neder op klanken van de maand zacht van geest en vriendelijk van manen en dat terloops predik niets om vervolgens als heer en meester ongeloof te spreken dit jaar is als dat het was maar laten we het maar snel vergeten…

Op onze witte borden lagen mosselen, eens jong, nu gemarineerd in lentegroene olijfolie van eeuwenoude bomen naast stukjes wijnrode paprika te zonnen in een streepje licht. We hadden zojuist de Rialtomarkt gemist. Rondom ons terras werden de kramen afgebroken. Een vissenkop lag in de goot, een darm verdwaald wat verderop, terwijl de straat…

of ze thuis is, éven tijd heeft? En weet je... ze lúistert, hééft een minuutje, zet koffie, is thuis én heeft TIJD. Heeft ze dat niet, dan maakt ze het en weet je, dát zouden meer mensen moeten doen. Te makkelijk is 't om te zeggen, nu éven niet ook niet om altijd já te zeggen.…

onverwacht werd hij mijn vijand jaren lang was ik vergeten dat hij woekert als een bosbrand hoe ik hem ook wilde meten vrienden dreven naar de welstand spraken met hem als bezeten over invloed en het hoogland elke deur werd toegesmeten kansen werden langzaam vierkant namen werden aangemeten door zijn duren en zijn schrijftrant in historie…

ik tel de zegeningen van de tijd verdwenen zijn de uren van vervelen met verre vrienden kan ik ‘weemoed’ mailen een MP3 verdrijft de eenzaamheid de video verstilde tot mijn spijt een DVD zou alle wonden helen een Xbox waar ik dagen mee kan spelen al kom ik nooit als winnaar uit de strijd de magnetron ontdooit het hardste ijs in tram en…

Een langere weg klaagzang geen idee waarheen nergens naartoe vliegend in de ruimte geen besef van tijd liggend in de verte iedereen verdwijnt liever staande elfen en feeën leven of stilte luid of dood…

En hoewel ik door tijd ben verbonden drijft ons elke tel verder uiteen want we hebben elkaar slechts te leen; nimmer worden wij samen gevonden. Ieder deel van ons was al bemeten, ieder nu een onmogelijkheid in de vouw op het scherp van de tijd die door niemand kan worden gespleten.…

Ach de tijden zijn niet anders, dan de goede oude tijd, maar vriend en vijand worden meer en de zwakken krijgen de overhand.…

Hij hangt er meestal aan de muur Kan haast niet worden gemist Men kijkt er alle dagen naar en er wordt wat afgeritst Als het jaar zo pas begint Is hij beslist niet mager maar komt men verder in de tijd wordt zijn gewicht steeds lager En gaat hij naar onze zin te vlug Is dat buiten zijn wil Want als wij met vakantie zijn Staat hij beslist…

Als je even tijd hebt denk dan aan mij het hoeft niet lang te zijn maak een minuutje vrij. Als je even tijd hebt laat dan wat horen alleen je stem is genoeg je mag me altijd storen. Als je even tijd hebt mag je langskomen als je wilt dan zal ik naar je luisteren en hou ik me wel stil. Als je even tijd hebt.....…

mijn hart tikt sneller dan de tijd door mondig opgewonden zinnen en ademloos opnieuw beginnen ben ik het ritme even kwijt…

Ik heb echt alle tijd van de wereld. Ik geloof niet in het uurwerk, ik geloof niet in doctor Quartz. Geen boeken ga ik lezen om te weten hoe laat het is. Ergens in de wereld is het vroeg.. Daarom heb ik alle tijd van de wereld. Nooit moet ik opschieten, nooit het ik haast. Geen klok die mij wekt.…

Zonder de tijd te vragen dwaal ik met oude vragen en ben jij de herinnering die ik volg en nooit meer verlies…

het uur (in stations wordt tijd bepaald door treinen en ik zocht het spoor naar huis op een perronbank uit de wind liet ik couperus rusten in mijn schoot macht der gewoonte die me tijdinwaarts ontvoert en ik sprak écht met hem) past nergens in…

Ik had de tijd niet in de gaten Keek er domweg niet naar om Kon er moeilijk over praten Hield me vaak naïef en dom Geen seconde nagedacht Dat ik tijd zo vaak ontweek Nimmer had ik dit verwacht Dat mijn leven toch verstreek Ik had de tijd niet in de gaten Nooit expres, gewoon spontaan Het idee ben ik gaan haten Dat ik in tijd op zal gaan…

M'n pols vertoont een lege witte streep, een trouwe vriend heeft plots de geest gegeven. Ik moet voorlopig tijdloos door het leven en mis de trage wijzers met de zweep in orde en in regelmaat bedreven. Ze hielden mij zo stevig in de greep, dat in mijn ziel de sporen van hun kneep als blauwe plekken zichtbaar zijn gebleven. Onzeker zwalk…

Geen tijd verspillen, alles moet af, alles moet klaar. Geen tijd verknoeien, op de klok af, nauwkeurig, stipt. Op tijd zijn, altijd, overal, we eisen het van onszelf. De tijd is er ook naar, maar we doen het zelf, we gaan er ook mee door. Je eigen tijd, tempo en indeling bepalen, wie is er voor?…

door de wind gedragen muziek John Denver zingt van ver in flarden hoorbaar sunshine on the water always makes me happy je gedachten dwalen terug terug naar de tijden van toen toen je samen ….…

Je voelde je bedrogen Omdat ik om een beetje tijd vroeg Je dacht dat ik een ander zag Maar aan jou heb ik meer dan genoeg Het doet pijn om te voelen Dat mijn vertrouwen wordt gewantrouwd Ik wil tijd om uit te vinden Waarom je zo’n wantrouwen heb opgebouwd Heb ik me verkeerd opgesteld Of zeg ik soms de verkeerde dingen Ik heb altijd de…