Alle inzendingen over vrouw OR paradijs

uit hun dromen de knopjes werden gedraaid als haar flits hun uitspansel raakte zij wilden met hun blik alle groei energie van de schepping vragen dan bloeien en vruchtgeven tot in een lange reeks van jaren zou er dan toch een hemel zijn met een herfst vol rijke oogsten in haar ogen lag de belofte zij kwam voorbij een paradijs…

(dubbel blauw kust bruin dubbel bruin kust blauw) Ik zweef jouw ziel binnen en land op een eiland van zachte harmonie en jubelende melodie waar lach en liefde lucht en licht inkleuren waar niemand eist geen god heerst geen vlieg kwaad doet geen gevel instort slechts een zuivere zon zandkorrels een voor een dagelijks zegent Ik vlei…

mijn gedachten zijn vaak door verwachten bevangen alsof jij of jij nog zal komen waarom blijft toch mijn ziel aldoor naar het ideaal verlangen waarom blijf ik, mens, dromen wil zo graag vergeten aldoor wat was en door mijn verdriet al vele malen is opgegeten opdat ik vlucht voor wat is geweest en mij slechts hoop wil aanmeten? ik leef…

vrouw…

’t Bestaan in deze biotoop oogt goor. De adders als bezield krioelend water, die slangen brengen nooit iets zinnigs voort, behalve van zichzelf de overmaten. Verifieer wat in beweging is, als bij verkrachte kieren van een kelder. Een herfstochtend die in ontbinding is. Een bitter boek vol scheve antihelden. Nee, dan de mooi gemanicuurde…

rozen die spraken zonneschijn gelezen ze dronken de regenboog niets bleef onbesproken wolken werden gevangen veilig verborgen binnenin de regen kleurde oranje sterren lachten zilverachtig harten die smolten openden ramen van de ziel om de schoonheid te absorberen geborgen in 'n zee van goud ©LadyLove…

Voor jou zoek ik de waarheid op. Je vroeg het niet zomaar spontaan. Heel diep in jou klonk een melodie een stem... die smeekte,... " Maak me vrij verlos me van die pijn neem me mee aan jouw zijde wil ik staan vol vertrouwen en vastberaden in ons land... We noemen het... " P A R A D I J S "…

We schiepen zelf een paradijs maken ons zelf en anderen wijs dat wij de wereld sturen. Hoe lang het ook zal duren. Een tuin zo vol met dromen in verkeerde handen gekomen. Wij zelf zijn daar gebleven Hem uit ons paradijs verdreven Verdwaalde God,vermist,verloren. Niemand wil nog van Hem horen.…

Als ik 's zomers in mijn tuintje zit, zie ik het paradijs, de bloemen kleuren mijn horizon en boven mij de lucht Daar kan je heel veel sprookjes zien, een monster, of gezicht na een tijd vervaagd de schim een wolk op de vlucht De vogels brengen hun jongen groot, wat hebben ze het druk dus zette ik wat water neer ze drinken en ze baden zich…

Mijn tranen rimpelen het water in een golvend patroon ik tuur naar boven wolken jagen het donker voorbij daar lig jij sierlijk gevlijt in diepe rust jij bent niet langer een vreemdeling in het paradijs jij liet de mist verdwijnen als een trouwe dienaar door mijn uitgekost verleden kan heden worden geleeft…

De nacht is weer gekomen Ik hoop van jou te dromen Over golven van de zee Die nemen ons beiden mee Naar wondermooie plaatsen Maan en sterren weerkaatsen In het water van diezelfde zee Als begeleidend Licht voor ons twee Als doel de Hemelse horizon Ontzettend mooi als dat eens kon Daar aangespoeld op een strand Zijn we in het hemels Paradijs…

Een varken stelde aan de mens een niet zo domme vraag. Het zei: 'Dag homo sapiens, uw antwoord hoor ik graag. U noemt zichzelf een dierenvriend, maar waarom eet u beest? Dat heeft het dier toch niet verdiend? Het is voor hem geen feest! Vergunt u beesten feest te vieren of maakt het u niks uit? Och, neem ten gunste van de dieren een resoluut…

er rusten mensen daar uitgewaaierd over land en water aan de ijsvogel kleven zomerkleuren zelfs in winters, als de zilverreiger vliegt langs de zwaluwwand zweeft leven in de holle cirkels van vandaag, gebalanceerd tot hoge ogen volgen op de rondgang van de wind mijn kind… er rusten mensen daar, uitgewaaierd op het veld niets doet nog…

Paradijs voor mij.…

De dag kruipt naar zijn einde de zon zakt langzaam achter de horizon weg Ik kijk naar je gezicht en ik weet weer waar ik ooit voor ben gezwicht ogen die schitteren wanneer je lacht dit is weer als de eerste nacht Jij nam me mee op de eeuwige reis ik heb nooit geweten dat de poort naar het paradijs hier op aarde bestaat en altijd open…

Er wordt geschat dat 17 biljoen Gestald wordt in belastingparadijzen Maar sluitend kunnen ze nog niet bewijzen Naar wie ze 'foei' en 'schande' moeten doen 'Gelukkig', denk ik stilletjes dan maar 'Wat zeg ik nóu toch,.. nee geen commentaar'. ------- Een kleine elite van superrijken hield in 2011  17 biljoen…

Paradijselijk Mijn vaders appelgaard Waarin zoveel moois Tot leven kwam en Ik eind'loos Dwalen kon zonder Bang te zijn Voor wat dan ook En vogels die Mijn bestaan bezongen Leven dat louter vreugde was En hier in heelheid werd bewaard Roswinkel, 1955-1966…

Zinderend stroomt het bloed door mijn aderen schitterend licht omkranst haar gezicht terwijl je stem zachtjes in mijn rechteroor schuifelt het lijkt op een paar zinnen waar ik mijn gevoelens had verstopt juist nu doordat ik kan zijn wie ik ben bij jou heb ik mezelf gevonden omdat jij tot het paradijs van mijn dromen wilde horen…

nog eventjes liefkoosde en zo in haar speeltje kneep Adam eerlijk hoor, hij lachte terwijl hij liefje, Eva, zoende Dat zij dat allang verwachtte bleek beslist ruim voldoende Eva voelde zich best bloot onder Adams familiaire blik Op haar zwartbehaarde noot eensklaps zag ze Adams..sik Adam, haar allereerste man, danste naakt in het paradijs…

Mannen moeten bloeden om het woord, vrouwen lijden aan de liefde. Waarop wachten ze? Op wie? Dit is de goddelijke komedie ten voeten uit. Zij die - tanden op elkaar en zwijgend - zei: ik heb het praten verleerd. Hij die zei: we leven heel ons leven verkeerd. Het voorgeborchte.…

het was de kracht van verlangen die mij leidde op het pad dat voerde naar de plaats waar ik onze liefde begraven dacht geen kruis of opschrift maar een kleine bloemenzee die golfde op de warme wind nog bedwelmen de geuren zie ik stukjes hemel in de kleuren jij bent en blijft mijn paradijs…

Het was het eerste paradijs waar wij geboren werden dat ons omarmde en losliet, en nooit meer om zou zien.…

aan hun schenen ligt nu loos en gesteven in wolkenzweet de afgeworpen zomermode een hoogzomerse heerlijkheid vergaat in de stilte van het bevroren seizoen dat pas bij het verlaten weer water achterlaat opkijkend hoort hij tegen een restje hemelblauw de ijle twijgen zwijgen z'n prevelwoorden rijzen met zijn blik mee 'ook in het paradijs…

Een slang lispelde De meeste mensen deugen Een appel bloosde…

Bij het oplossen Van de puzzel In de Volkskrant, Woensdagmorgen Bij het ontbijt, Kostte het moeite En een vleugje wanhoop Om bij 38 verticaal Paradijs, 5 letters, Mekka in te vullen.…

Mijn ziel – stel, ik had je, en stel, je moest niet naar de hel -, ik stel me je na mijn dood voor als een rare sijs, natuurminnaar, verloren in het paradijs, waar, op een open plek, een wilde engel sluimert, half pauw, half meisjesbengel.…

De mens zoekt overal het paradijs Maar het is een dwaze gril om dat te willen Omdat de mensen veel te veel verschillen De kranten tonen daaglijks het bewijs De mens zoekt overal het paradijs En oorlog moet de weg ernaar forceren Ach, konden wij van oude lessen leren Dan wisten we de opbrengst en de prijs De mens zoekt overal het paradijs…

Een klein paradijs. Gezien vanuit het heelal. Dat zouden wij zijn.…

legt hem voorzichtig in mijn nek een enkel blad worden prachtig hemels mooi tot zilver verlicht en ik schuifel enkelhoog door de bruinbronzen en goudgele bladeren door een laatste druppel die als diamant oplicht voel ik me de koning te rijk en zo wijs besef waarop mijn zicht is gericht want even maar eventjes vang ik een schim op van het paradijs…

contrasten nog overheerste het koud bleke licht waar wind water pegelde en deed huilen terwijl er zachte warmte zonder bewolking werd verwacht lente verjaarde in groen met minimale bloei toch zal zij in de herfst rijpen omdat de zaden begrijpen dat overleven het enige is dat telt uitgesteld leven is de prijs om nog ooit het paradijs…