Alle inzendingen over vruchten

De Ontmoeting (1) Ik was een onrijpe vrucht; Een groenblad, Een harde steen waande ik mij, Een speelse rivier Tot dat ik op een nacht jouw gelaat in de droomland zag De verschijning die enkel een spiegeling was Het deed mij blozen, En de bloed in mijn aderen voelde als gloeiend ijzer Het groene blaadje werd vuurrood Sindsdien Streelt…

Te zichtbaar wiegt in musicals de vrucht Van Idols nu. En jaren Camaretten Bracht ons een land vol lichtgewichtvedetten. Hun humor lijkt gesponsord en geplugd. Geen mens schrijft nog een nieuw Op Hoop van Zegen, Geknechte Kniertjes kom je nooit meer tegen. En ééndagsvliegen zijn niet van de lucht.…

in speelse zomerwinden fluisteren de bomen elkaar hun geheimen toe de zon speelt om ons heen als een dartel kind vogels pikken rijpe vruchten uit het kort gesneden gras de waterlelie opent zich in volle schoonheid konijnen nestelen zich tot aan onze voeten bloemen bloeien alsmaar hoger en uitbundiger later het maanlicht ligt al…

Gij hebt gekend Germanen en Romeinen, Gij had uw deel aan dit vruchtbaar verleden En deze vruchten mogen nimmer kwijnen.…

Nooit wassen dode vruchten aan de bomen. De pijnen snikken eeuwig en laten hun lange tranen als vingers vallen. Weet dit, mijn zoon: wanneer alle leed leven wordt, houdt op het leven leed te zijn.…

Als je God terug ziet in het kleine en Hem herkent in het grote Als je ziet hoe akkers vrucht kunnen dragen onder onze zorgen. Als je beseft dat de weg naar het paradijs een route is. Als je beseft dat verwondering begint, waar vanzelfsprekendheid ophoudt te bestaan.…

Ja heus ik houd van vruchten van de zee, van rode ponen, tarbot en garnalen, makrelen, platte schollen, vette alen. Van inktvis pik ik graag een vorkje mee. Maar dieren waar de harten nog van kloppen die zal ik nimmer in mijn laadklep stoppen.…

vloeien weg de oude troubadour wedijvert met z’n melodie, geroofd uit tijd en zinnen en zwijgt in het beminnen Wikkelt zich het zwart fluweel van de naderende nacht, huivert In de vracht van een vlakkere kaars, torst het borstbeeld van zijn vertraagde werkelijkheid Bloedend uit de poriën van de strijd, die niet te winnen is valt de vrucht…

. ----------------------------------- *Eau-de-vie (Frans voor "levenswater") is een verzamelnaam voor sterke alcoholische dranken, die vaak worden gemaakt van vergiste en daarna gedistilleerde vruchten.…

niet wou en toch gaf je kracht Feller dan de felste zon Stralen je beide ogen Feller dan het felste vuur Voelt mijn liefde verborgen Voeten glijden over hout Blote voetjes, warm noch koud Benen glijden door de lucht Billen dansen, haar als goud Handen strelen mijn gevoel Buik en borsten, heet noch koel Armen reiken naar een vrucht…

onmiddellijk bevloeien ’s Harten diepste wortelcellen, En naar een oneindig openbloeien Gaat de siddrende aandrift zwellen, – Een geluk als nieuwe wijn geschonken, Waar de schijnen dood en leven Schaduwloos in liggen wegbezonken, En daar is alleen gebleven Aandacht waar al donkere geruchten, Aller namen duizendtallen, Welke blaadren en onrijpe vruchten…

verder ontluikt schijnt een beeld te ontstaan waarbij de toekomst morgen is en het heden al is vergaan ik zou met die gedachte toch zelf niet verder gaan ook al vertragen de jaren de ziel is nog steeds van vandaag ik zou het kind in mij niet tot verplichte rust verklaren het is nog immer scheppend en vrij in mijn ziel zijn al doende vruchten…

‘t is de de zaadgever, de man de vader die op zondag het vlees snijdt zij wast doorgaans haar handen in onschuld ongelukje, vergissinkje, vergeten, stom en de vrucht, de foetus, de baby, het kind, de mens is de dupe want niet gewenst is niet gehoord is niet gezien, gevoeld ’t is een leven lang strijd om leven om te mogen leven om te…

Die vruchten van een voortreffelijke lente. Mooie geesten op onvergetelijke feesten. En toch, ik vergeet ze wederom. Alle mooie vrouwen komen maar een keer. Na die dagen met mooi weer zijn ze er niet meer. Dus, kijk ik nooit meer om.…

- En God, die mij misschien begrijpt, die om mijn weze' uw stem liet suizen, is als een vrucht die in me rijpt... - De vlier-struik geurt naast al de huizen...…

In beginsel uitwaaierende Melodie, vrucht van bijna buitenaardse Zin en ingetogen ledematen. Net op tijd want daar stapt zij alweer Uit het evenwicht van de welving Dat steunde, iets vooruitgestoken, Op het omkleden voor de nacht.…

verkassen om kleur en geur te voelen van de lente in het land geef mij de hand en dans een nieuw begin van leven winter is voorbij en zomerwarmte hangt op plaatsen die al veel te lang zijn stil gebleven bloesem spruit de bomen uit het groen dolt met de bloemen zal schaduw in de warmte gaan benoemen als rijpe rust die volle vruchten…

Boven mij jagen wolken verstrooit in associaties, als de zaden van de zilverberk, die elk jaar weer vrucht zal dragen, veelkleurig blad van groen en zilver gegrepen door de wind, in willekeur geplant.…

uit voorkeur de sleutel tot het gestelde doel uit ambitie of een nog verborgen ideologie vervat in de bolster van intrinsieke waarheden, wie het weet, toch weer anders te definiëren, talent van schoonheid uit de wetenschap of schone kunsten, door elk individu weer anders gemodelleerd, die beide in een heerlijke vracht hun vruchten…

verworpen zijn de jaren die mij heben verlaten, al zijn de seizoenen nog bij vrucht der kennis bruinrood van het verdorvene en het blauw van het zeer dat nu uitgestorven blijkt, al liggen er duizenden zomers te koelen aldaar waar het smeltwater de hemelen deed treuren niets ontzeggende redeneringen dansten als zijde glansende klanken…

de stilte valt niet langer te verduren na ware liefde kwam een wreed Ave ze nam de blije kinderstemmen mee maar liet de echo tussen kale muren de straat lonkt om de leegte te ontvluchten op zoek naar iets, naar God mag weten wat zo sjok je uren doelloos door de stad in plaats van sterren pluk je wrange vruchten verloren in de overvolle straten…

Zijn doordringende blik Peilt achteloos De liefdevolle vrucht van Het verwoestende mensenkind, Gedachteloos achtergelaten, als een Opdringerig koekoeksjong, In de druilerige portieken Van een, zichzelf het leven Uitzuigende, wereld. Verschroeiende muskieten, Haatlarven van doldrieste wezens, Verblijven blind in hun Verborgen kokers.…

Op het natte zand lagen verspreid de vruchten; sterren,krabben en schelpdieren voor het oprapen. Deze getijdenklok, wat wilde het mij zeggen? Schatten zijn er te rapen, nu,....... straks is te laat?…

schotels van Maar zie: het mag nu niet meer in Taiwan De rijst behoeft daar nieuwe soorten vlezen Je zou nu denken: aah, een eind goddank Aan fokprogramma's en obscure nering Nooit meer zo'n beest, na maanden van ontbering Als schotel met een penetrante stank Maar welk effect heeft men ervoor te duchten Als het de smaak krijgt van verboden vruchten…

Gebrabbel van een kleuter aan u en mij gericht Ik vind het slechts geleuter Men noemt het een gedicht De zinnen die niet lopen De vrucht lijkt echt onrijp Moet ik de boel ontknopen Totdat ik het begrijp? De boodschap in een papje Van wonderschone rijm Verteert veel beter snap je Maar wat is het geheim?…

Tussen naamloze geschapen dieren In een land verdronken in rivieren Zocht ik waarheid, mensen schoon in naakte Kleren voor ‘t bewuste zijn ontwaakte Ze vertelden mij te zoeken, vrede Vrijheid zou te vinden zijn alsmede Vruchten om te eten, rijke bomen Schaduwrijke plekjes om te dromen Maar ik vond ‘t verdriet van tegendelen Het gebod, de…

Als ik mijn hemel eens op aarde kon verspreiden Mijn goede vruchten werden smaakvol onderscheiden Ik zou schoon gekleed gaan als een lelie op het veld Mijn zon had duizend stralen min of meer zo wel-geteld.…

Nu nog een vormloze vrucht die jij houdt. Kijk naar het wazig scherm Hoe daar iets drijft dat krijten zal, fruitpap in jouw ogen smeren. Tja. Hoera MaMa. Een bijna volmaakt genoegen dat rijpt Het kind wordt sluipend wakker.…

Ik ben vrucht en kan slechts vallen; gij roept mij toe: ‘l’amour, toujours l’amour’ maar ik zie u: likkebaarden, lallen.…

Nu bréékt het leven open, Een vrucht van rijpheid rot. Wij stellen onze hope In 't uiterst nòg op God! O Christus, opgestaan! Open uw paradijzen! Laat ons met U verrijzen, Die sterven gaan!…