Alle inzendingen over vruchten

Hang je vruchten te luchten uit het ochtendlijk raam en roep Zijn Naam. Kom, kom , kom schone morgen, kom.…

Ik bemoei me met de luchtbewoners tussen onbekenden en ontwijkten zoek ik vrienden die mijn zorg begrijpen boven wijsheid rijpe vruchten dragen konden ze hun werkelijkheid bewijzen bomen groeiden midden op de straten water stroomde opwaarts in de bergen en de mensen ademden het weten nu verliezen mooi geworden spiegels heldere weerkaatsing…

messcherpe grijze schijven dan in bijna looping weer omlaag dit alles zonder dat zelfs maar een vleugeltip een andere raakte bewonderend toezien kon ik ja vanachter mijn hoge kamerraam maar hun kabaal niet horen als bij afspraak streken de vliegers plots vermoeid in het dun winterskelet van een breed gewaaierde boom die als met rijpe vruchten…

van niets dan breekt voor ons de knop de bloei gebeurt in lichte tint dan komen vlinders en de wind de blaadjes worden losgerukt en in de zomer als wij komen hangen de appels aan de bomen eten wij appels uit de hand de takken raken leeggeplukt ik overdenk het kort geluk tussen bloesem en appelmoes de appelboom is een parabel die vrucht…

bruindonkere guirlandes over groengrijs azuur met tussenin een lief klein neusje en fijne schelpenoren; niet ver naar verlangende mond en naakte schouders met zachte overgang als eeuwige belofte van slapeloze Aphrodite: nooit zonder jouw warme ronde borsten zwaar in de schalen van mijn hand als zacht rijpe vruchten met bruine ogen de…

voor eeuwig kan ik je niet houden hoogstens voor altijd en dat slechts één keer hoe heerlijk het is oorlogen te beëindigen en vrede te vinden in jouw omarming taal te verliezen en te verstommen voor je schoonheid graag wil ik verdrinken in vijvers van je ogen warme handen voelen waarmee je mij als rijpe vrucht plukt in zwoele…

De vervliegende tijd vervormt de lijnen van hun lichaam van strak en fier als kathedralen tot knusse aanleunwoninkjes 't gevolg van gezegende arbeid gedragen vruchten en tegenwind De kleur van het leven is gebleven ondanks de langstrekkende kelken waaruit soms bitter, dan weer zoet genipt of gulzig gedronken wordt het paar, gespaard en…

Zoals daar ginds, aan stille blauwe lucht, zilveren-zacht, de half ontloken maan, bloeit als een vreemde bloesem zonder vrucht, wier bleke bladen aan de kim vergaan; zo zag ik eens, in wonderzoet genucht, uw half verhulde beeltnis voor mij staan,- dan, met een zachte glimlach en een zucht, voor mijn verwonderde oogen ondergaan.…

En wij, wij kussen U bemind Heelal En plukken uit uw sidderende hart De kleine vruchten van de gouden sterren En eten ze en proeven Eeuwigheid.…

Ofschoon de maanden dagen rijgen, draagt al haar pogen nimmer vrucht. Hoe moet zij hem toch overtuigen - wijl winter door hun kruinen blaast - om ook een tak naar háár te buigen? Maar dan schenkt lente hem nieuw blad en één ervan kust 't blad ernaast wiens groen komt uit een ander bad!…

een smalle gang geschaafd uit wilgen vlucht in beeldspraak als een impasse waarin spiegels zich laven aan illusies over stilte heersen, onafgerond om verder te golven, tot daar waar stromen spelen in daggezichten met wilde vruchten van hoop. wuivend naar onderweg, naar jonge en oude bomen, naar vlaggen in de verte en heerlijk…

of het einde met het begin hier zijn schaduwen als een reis die je rond en rond draait wanneer ze wachten op herfst zoals bomen, nog groen op een negende horizon almaar milder en waarvoor geen naam meer bestaat hier ben ik verbonden onverklaarbaar met beelden door gedachten gevormd; verborgen taal, ontstaan uit de stilte van elke vrucht…

lijkt de warmte van de zomer te blijven hangen maar de lucht grijst en de wind wakkert aan een rilling loopt langs mijn rug jaren vervagen het kind in mij loopt voorbij verliefd, geliefde en weer alleen samen met mij herinneringen even nog maar zal het duren leven verlangzaamt en winter kil streng en geduldig plukt later de vrucht…

Goden of geen goden, zie ons verlangen naar eenwording in geest en lichaam, al lijkt versmelting onvolmaakt, bemerk de edelste vrucht op aarde. Geliefde, het denken aan elkaar is de liefde die niet blust, als twee kinderen die naakt de zee ingaan, mekaar verwarmend tegen de bittere kou vandaag de dag.…

Naast de muur van de toren staat een oude appelboom knoestig, dicht met mos en klimop begroeid zijn takken zwaar door goudgele vruchten daarvoor lag een hoop stenen met een sokkel waarop vroeger een altaar of beeld had gestaan ik klom erop, stond met mijn rug naar de boom keek toe hoe de strijd verliep ik wenkte een verpleger op weg naar…

Waar vruchten zullen groeien en het mooiste nog moet bloeien. Hemelse regen stroom nu maar neer. Verkwik mijn aarde keer op keer.…

Deze klanken, door het lover gevreesd, én gekoesterd als heilzame vruchten, houden binnen mensenoren een oogstfeest.…

Slaap maar door mijn gerijpte vrucht, droom je los uit de wortels van het mos, laat jouw kristallen zaad nippen aan het licht, kiemend in een eeuwenoud gedicht.…

iets meer te zien dan werkelijkheid van ‘t loflied eerder een vertroeteling van gedachten tijdens ‘t loflied weemoed en melancholie van het heimweelied in Amsterdamse armoede die verlangt naar jungle tussen Spaanse kastelen onder zomerwolken die verhalen vertellen die jij bent vergeten in dit lenteland van leven het is de vrucht…

Herpak de vruchten in een valies als ik naar het onbekende noorden reis laat mij zwerven over een rijke appelzee, ik neem alleen het klokhuis mee naar een groene morgen van de overkant laat mij daar van je malse loten eten indien ik heb getwijfeld om me te laten zaaien in een vergeten oord geen idee hoe die dag zal heten als ik…

verdeling van gestolen buit, de heerser zwaait met de scepter van geweld, levert zich niet uit aan de moraal, maar een springtij is niet te stoppen en vertakt de aarde zich in des zieners mededogen, dodenakkers worden autonoom, een aardse vrucht…

Wanneer de vroege zon het nest verlaat, is het strand bezaaid met vruchten.…

Veel zoeter nog dan Jaffa's zijn die vruchten En zacht weerklonken echo's van haar zuchten. Ze was wel vegetarisch, maar àla.…

gave van de jeugd zoals de ouden beminnen de gift van jaren vier met volle teugen de groei van de ervaring de sprong in het duister het spontane en het onopzettelijke vier met volle teugen de lust van leven in de hartstocht zelf met genot te betalen vier met volle teugen het heftige en het ergerlijke want de boom van ons bestaan vrucht…

Geen ander verzoent ons zoals wij dromen tot het laatste uur van de nacht van het besef te leven na een tevreden eerste zucht omringt door kleuren van een verlicht aura verwarmt jouw intense blik mijn hart door te smelten van diverse emoties met de smaak van de verboden vrucht.…

de maan, naar dat kleine stukje grond om de schoonheid even aan te raken, het juiste woord te vinden in het malse gras waarop ik je vond, waaruit jij korrels vrolijkheid blaast in de toekomst van beide monden, het zoet van bitterheid, ongecultiveerde parels op de lippen die we fluisterend vonden slaap maar door mijn gerijpte vrucht…

lauwerkrans, het diepste zwijgen wordt eenzijdig afgewogen de geplukte oogst van een verre droom, verdeling van gestolen buit, de heerser zwaait met de scepter van geweld, levert zich niet uit aan de moraal, maar deze springtij is niet te stoppen en vertakt de aarde zich in zieners ogen, dodenakkers worden autonoom, een aardse vrucht…

zelfs krom gebekte vogels maken ruzie om je vruchten die kleine grijze pitten, gedroogd of naturel, ze zien het heus wel zitten. je slanke silhouet werd ooit geschilderd op doek door een heel bekende kunstenaar toch, die luistert naar de naam: Vincent Van Gogh!…

de bloemen en planten kreunen en klagen al wekenlang valt geen drup regen op hen neer hoe kunnen ze nog bloeien en vruchten dragen de droogte verschrompelt hun harten meer en meer het juligras verschroeit door een brandende zon; waarlangs hydrangeas weelderig met witte trossen nu verdroogde stengels tonen met rosse koppen alleen de akkerwinde…

wisseling van wacht, eb naar vloed in tijden nooit gekeerd, onhebbelijk staar ik naar het Wad dat steeds opnieuw in dromen aanlandig mij verrast zij is als een viool ter hand te dragen, spreekt door meeuwen taal mij tegemoet wanneer ik de zon zie zinken in haar warme, warme lente gloed zo ook groet ik haar als ik eens niet ben, naar als de vrucht…