vergeet de sluitstenen
een smalle gang
geschaafd uit wilgen
vlucht in beeldspraak
als een impasse
waarin spiegels zich laven aan illusies
over stilte heersen, onafgerond
om verder te golven, tot daar waar stromen spelen
in daggezichten
met wilde vruchten van hoop. wuivend
naar onderweg, naar jonge en oude bomen, naar vlaggen
in de verte
en heerlijk gaan liggen
in een wereld die verleidt, nog lichter
dan het grenzeloos vertrouwen
van de zwaluw in de goot
die zijn eigen weg naar het zuiden zingt
voortdurend
over veermannen en wilde wingerds heen
en in grauwe dagen zijn schaduw
streelt
elke dag iets meer
aan weerskanten van het pad
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 9 mei 2010
Geplaatst in de categorie: psychologie