Alle inzendingen over vulkanen

De PVV zakt langzaam in elkaar Net als de wolk van Eyjajallajökull U snapt; een woord waar ik niet over strökull Want dan was ik geen echte rijmelaar Straks gaan we lekker vliegen allemaal En Zalm scoort slecht dus; alles weer normaal! ----- De PVV blijft zakken in de peilingen van Maurice de Hond. We raken verlost…

De vulkaan zwijgt en wij spreken slechts met onze adem.…

ik zoek de aders in het steen mijn beitel vindt ze in het klieven gestold in koelend samengaan nadat emoties zich uit aardes haard verhieven zij verhalen hoe de schepping sluit maar in stromen magma perst de korst nog steeds haar nageboorte uit…

Melancholiek kijkt hij naar de vulkaan. Ontheemd is hij, maar wil er niet vandaan.…

Italiaanse wetenschappers en seismologen hebben zes jaar gevangenisstraf gekregen wegens dood door schuld. Zij hadden niet gewaarschuwd voor een aardbeving, waardoor de mensen niet tijdig konden vluchten. 309 Personen kwamen daarbij om. ------------------------------------------------- Het borrelt en het bruist vaak in mijn hoofd, Want in het…

geen strepen die het blauw aftekenen met ongewenst verblijf zie hoe de natuur met stof en as het menselijk vervuilen nu bestrijdt weer terug werpt in de tijd van grondvervoer de snelle globetrotter op retour eindelijk zien gods ogen door het blauw een witte vlinder fladderend in spartaanse ochtendkou…

ik zweef en weef gedachten uit het grijs van as en in mijn hersenen verschijnen de verrassingen jij was er al toen ik je droomde kwam naar mij als schuchtere realiteit uit stof van jaren binnenvetten in vluchtig schoonschrift op papier een aangeschoten dier met bloed beschreven uit een vorig leven jouw liefde reisde al vooruit…

je vulkaande in hectiek smeet magma tot op hoge sferen droop rood de helling af in een steeds opnieuw proberen brak de rots in een veelheid van erupties ik zag de onderkant waar vruchtbaar groen zich wortelt in een eeuwenlange reconstructie daar vond ik jou je glinsterde in ruwe diamant ik zag en voelde je karaat jouw glans…

de stenen zijn zwaar ik heb rotsen geopend met veel dynamiet maar jou echt gevonden heb ik nog niet zag wel je kleuren voelde in aders de weg naar spelonken proefde je geuren in een ondergronds meer je zwavelde licht borrelde warmte en liefde op het eerste gezicht in die intieme omhelzing ben ik bijna gestikt jij liet me…

in ogenschijnlijke rust lijkt alles goed te gaan met masker op weet je de kleine wervelingen te weerstaan ik voel de storm die in je woedt en groeven ploegt in je bestaan dit kan echt niet verder gaan je kruipt niet zomaar door het oog van een orkaan want je verstand zit samen met gevoel op een vulkaan barst maar uit en laat de winden…

Je had Soekarno nog zien lopen in het paleis bij Bogor op zijn blote voeten het koele marmer koesterde in dat land waar het altijd zomer is en vulkanen roken Over hoe dingen kunnen lopen gaf je raad en soms knarste het in een gedicht van mij "Leven houdt je jong" zei jij "Heb het goed waar je bent ketimoe lagi toean Jan"…

Ik voel vulkanen woekeren onder mij hij barst…ooit…mijn geluk, dan weer, voorbij…..…

Ik heb vandaag de vrouw gezocht die mij aansprak met haar zwijgen toverfee in stille hartstocht ziel om aan elkaar te rijgen door de poorten van je ogen zie ik de pure levenslust ongebreideld ingetogen voor onze liefde toegerust wij zijn levende vulkanen draaiend om onze eigen as vruchten van verloren tranen herboren tot een nieuw gewas…

Een strijd tussen gedachten in de arena van onze ziel gespannen donkere krachten maken de situatie labiel Gehuld in een harnas van tranen ga je de strijd weer verbeten aan met die innerlijke vulkanen waar komen ze toch vandaan?…

ik heb nooit kunnen wennen aan dat ik niet met bier mee kan vloeien niet met gas uit een vulkaan kan stijgen niet hiroshima naar de maan kan stralen ik zit met een maag die borrelt met beteerde longen die nahijgen een hoofd dat alle kanten uit holt met een penis die niets wil dan stijgen ik zit met een lichaam als doorkijkraam waar de schoonste…

Wanneer de hemel naar beneden komt, vulkanen zullen zijn. Moet ik je dan vertellen dat ik je troost was? Dat mijn liefde jou had kunnen omringen? Ben ik zo argeloos dat ik niet door heb dat jij hetzelfde bij mij wil doen?…

De lente komt en komt alweer, nu spuiten de vulkanen en witte wolken druppelen hun lading op het land.…

Sepia het land om haar navel waar ik onwetend las: trilobieten, struweel, varanen, vulkanen, mahonie, glas. Rondom ons valt snel de avond vollemaanloos: Genesis één. Chawa zweeft over de wateren, haar borsten verhullen de wereld.…

weet niet waar je bent maar voel je hogerhand altijd dichtbij soms trillen jouw kleuren in het noorderlicht geeft kou jou een gezicht of lees je in de kranten bij een natuurspektakel met aan de achterkant de rampen een enkele keer van binnenuit als in ontspanning gloeiend lava uit rustende vulkanen spuit groots zijn de fenomenen…

hoeveel vuur is een vulkaan met hoeveel woorden zwijgen we hoeveel dorst gaat in een glas anders dan droogte of afstand waar begon een naam, een oud bos, een rots, de groenheid van gras kennen we de kanalen en straten van het hart, nemen we ooit afscheid noemen we kustenloos land in de diepte een eiland?…

gletsjers stoom en zwavel een donkere dreiging van verre sombere vulkanen en traag gloeiend lavageweld rokende watervallen eeuwig beukt wit schuim op zwarte basaltstranden onder wolken krijsende vogels op ongenaakbare rotsen bloeien kleine bloemen fel rood en paars op de troosteloze aarde eens gloeiend en trillend nu koud en wachtend…

Ik sta op het strand en tuur omhoog naar de uitgedoofde vulkaan, bedekt met nevelwoud.…

Het borrelt bij mij van binnen als een vulkaan die op uitbarsten staat. Maar ik kan geen nieuw leven beginnen, dat zou voelen als verraad. Als wapen gebruik ik onverschilligheid waardoor ik nooit zal ontsnappen. Mijn omgeving hierdoor verblijd ook al sta ik op het punt van knappen.…

Hoe is het mogelijk het licht van vulkanen, zonsopgangen en gloeiwormpjes te zien en dan verraad te plegen door het duister te betreden?…

Door de vale lens van ratio rimpelt een levende reflectie het bewustzijn van een landschap in adagio door het oog van de vulkaan keert materie zich naar buiten er is geen regen die vertroebelt of overspoelt slechts de ruimte is omarmd door de ogen van weerspiegeling de zin van het doorgronden wordt overstemd door zuiver stilte essentie…

de toch broeierige vulkaan in mij zoekt een uitweg, maar heeft die nog niet gevonden, dan zouden hier andere woorden staan opgetekend hoe kun je je woede uiten zonder anderen te beschadigen, want dat is een taboe die macht wil ik niet beheersen Mars treft zijn voorbereidingen binnen niet al te lange tijd strijd ik aan zijn zij het zwaard…

Zoveel woorden in mijn hoofd Verlangen naar papier Zoveel wil in mijn hart Verlangt naar nieuwe dromen Een berg gevoel in mijn buik Ontlaadt als een vulkaan Magma kruipend door mijn lijf Een uitweg zoekend Om zich uit te braken Lava stroomt langs mijn benen Stort zich in de zee Zoekt naar verkoeling En vindt rust op de bodem Tussen krabben…

Druppels veranderen in stoom, in kraters van vulkanen. Zonder water kunnen we niet bestaan. Geen plant. Geen mier. Geen oceaan. Wrijf uw ogen uit en zie een wonder! Druppels stromen uit de keukenkraan.…

het verhaal gaat dat we de kamer in betreedbare vlakken hebben verdeeld om iedereen welkom te heten geboortedagen af te strepen met Sport in Beeld en bord op schoot er zijn nog blinde vlekken (min of meer) de onzichtbare poten van de kast wijzen naar beneden, naar binnen als een luchtledige vulkaan, de muur vreest nog steeds de spijker…

Golven van begeerte overstromen blote liefde handen die gepassioneerd strelen overgave aan verlangen Warme adem, vlammende kussen op gloeiend hete huid vurige liefde brandt ruik het zoete lichaamszweet Striemende regen onweert hard verblindt, onberekenbaar ontzettend koud Onderhuids smeulend zoekt lava echter uitweg vuurspuwende vulkaan…