10714 resultaten.
Vuren, daar
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 103 Waar namen er niet meer toe doen
De Merwede stroomopwaarts wegvloeit in de Waal
Gras uit stenen groeit
Daar ontstaat
Vreemd genoeg
Alsof mensen wolven worden
Vrede in de waterlinie
Een fort dat nooit meer onder vuur ligt
Organisch
Zonder er iets tegen te doen…
Presentatie
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 546 Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag:
‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…
We can come an end
snelsonnet
5.0 met 6 stemmen 159 Waarom die domme vragen Valentijn
Ík hoef die keeper toch niet af te bellen
Je stelt alleen maar vragen om te rellen
Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn
Dead or the Gladiolus in Qatar
Ook sunder Cillessen come we best far…
Doel of weg?
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 479 Geworpen in de strijd
een doel wat heiligt,
lang de tijd gepijnigd,
ook ik gestenigd, oneindig
rollen stenen aan om in
het volle uur tegen elkaar
te slaan, vuur reinigt de
loop hun fossiele natuur.…
Vacature
snelsonnet
3.0 met 3 stemmen 222 Wie met een masochistische natuur
-Gaat voor een baan met louter tropenjaren?
-Ziet graag zijn hoofd getooid met grijze haren?
-Ligt met genoegen constant onder vuur?
Als die ook overloopt van de ambitie,
Krijgt hij die hondenbaan bij de politie.…
Beltane Haiku
netgedicht
4.0 met 41 stemmen 104 Zinderende zon
De bloemetjes en bijen
Vatten vuur en vlam
Freya ontkleedt zich
Het wordt een warme zomer
Vruchtbaarheid alom
Veulens in de wei
Jong verliefden in het gras
Moeder Natuur lacht…
See.
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 453 See
How softly
The wind blows
Through my garden
How gently
Of love
To my roses
It speaks
Moved
By its tender touch,
The roses tremble
With emotion
Or so
It seems…
Kleurbekentenis
snelsonnet
3.0 met 16 stemmen 616 Ach, denk aan Michael Jackson, take it light;
it doesn't matter if you're black or white.…
Moeder Natuur
hartenkreet
4.0 met 28 stemmen 1.573 Vlammende kussen
Van Moeder Natuur…
De ziel
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 101 De ziel
Van de mens
Is het onuitgesprokene
Het onaantastbare
Het niet weten
De ziel
Draagt de wetten van de kosmos
De ziel brengt levensvreugde en verdriet
Voor de ziel heb ik eerbied
De ziel staat in contact met de wetten der natuur
Zonder wetten
geen bescherming van het heilige vuur…
Moeder natuur.
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 61 Staren naar het ontastbare licht van het vuur.
Een duik in het water, de blik op moeder natuur.
Enig die kleine dingen, zo eenvoudig en onbetaalbaar.
Nauwelijks in het zicht en toch altijd daar.…
Natuurgeweld
snelsonnet
3.0 met 17 stemmen 1.009 Wat was het vroeger fijn in de natuur
We crosten, sloopten bomen, groeven kuilen
We pisten, vingen vlinders om te ruilen
We bliezen kikkers op en stookten vuur
Nu kun je daar alleen nog maar van dromen
Er staan nog meer verbodsborden dan bomen…
Winterkoning
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 475 17 gram botjes en veertjes, mooiste kleuren,
dit roestige kaneelbruin, zwart gestippeld,
een kleine winterkoning kleurt de struiken,
ik voel dit tere en slordige hoopje veren
oprecht leven, bruin en zwart gespikkeld,
kwetsbaar hoopje licht en lucht, donker asfalt,
dit vogeltje: teer, een zacht kloppend hartje,
grootste woorden helpen nu niet…
Mijn heide
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 217 Als de zon schijnt
over mijn mooie hei
Komen gedachten in mij
en verdwaal ik
in stilte en rust
Geniet van het een zijn
met de natuur
Vergeet ik elk uur
en hoop dat ik niet verdwaal
of de weg kwijt raak
Maar kom altijd op het juiste pad…
winters moment
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 280 kristallen transformeren
op bevroren water…
zonnestralen weerkaatsen licht
op een klein wonderlijk theater
fruitig geel en groen
laten zich vooral gelden…
gekleurde nevel zweeft
verder boven uitgestrekte velden
een moment van schoonheid
die weldra zal wegkwijnen…
wanneer de zon straks
weer volop gaat… schijnen!…
regen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 168 wat donkere wolken drijven samen
de hemel wordt plots hel verlicht
gekraak, gedruis … een bliksemschicht
een foto waard, die luchtopname.
in mum van tijd, wat tellen later
als hemelsluizen opengaan
verlangen akkers drooggestaan...
naar bakken vol met regenwater.
de regen daalt nu heftig neder
het levensvocht voor vele dingen
laat dier…
Vertraging
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 49 Ik heb zoveel asfalt gezien
Zoveel wegen
Zoveel snelheid
Zoveel ondoordringbare stenen
Ik heb met zachte handen
in de verbeelding
het landschap uitgedacht
Alles was vloeibaar
Meerduidig
Alleen maar stroming
van een rivier naar zee
Kijk hoe de kleuren zich vermengen
met lucht en water
Hoe de horizon verdwijnt
Niets is hetzelfde…
Het wezen van 't heelal is energie
poëzie
3.0 met 4 stemmen 1.904 Maar daardoor is 's mensen wezen ook strijd,
Want 't voorwerp van zijn arbeid is natuur,
En haar vermeestert slechts het sterkste vuur,
Dus: strijd van allen zonder onderscheid.…
Stekker
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 198 stug
als een dorstige mug
steekt de stekker zijn plug
vol vuur
en naar zijn natuur
eet hij uit de muur
vreet stroom
zuigt loom
en zonder schroom
het net leeg
en wat hij kreeg
is voer
is lekker
voor de wekker
aan het andere eind
van het snoer
die baalt als een stekker…
Blijdschap
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 137 Blijdschap komt uit vuur,
verlangen dat zo nu en dan
beantwoord,
of altijd
Alleen soms niet te zien
door te dikke bril
door te vermoeid misschien
door angsten…
Tuiniers
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 81 Terwijl ik knarsetandend schrijf
Uit afkeer jegens de natuur,
Is zoonlief (4) vol in bedrijf.
Natuuurlijk met een vriend, vol vuur,
In voor- en achtertuin -de zot-
En niet te stoppen, uur na uur.
Romantisch hoor, zo'n 'Rijk van God',
Slechts ik zie dat hier alles rot.…
Ik voel in de natuur.
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 72 Ik voel in de natuur
diep mezelf en ook het Al.
En ontdek zo weer het vuur
dat mijn licht ontsteken zal.
Elk dier, elke boom, al het water
en de wind zijn de spiegels van
mijn droom van de Vader die bemint.
Ik geef mij over aan de adem
en het ritme van de kracht om
te komen tot het weten dat
de schepping is bedacht.…
Apenrots
snelsonnet
4.0 met 6 stemmen 195 Wim Meyles heeft natuurlijk weer gewonnen,
Maar elk streed daar vol passie en vol vuur.
Acht strijdende poëten op een rij,
Ja, Emmen had een ‘apenrots’ erbij.…
- Stenen volk -
netgedicht
4.0 met 40 stemmen 193 Branden zoals maar een liefde branden kan,
vlammende enorme kracht, die brandt als zuiverend vuur,
de verloren gewaande ijdelheid van het stenen volk,
luisterend naar de gekleurde stralenkrans van de natuur.…
begrip van god
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 620 dat je niet weg kunt lopen
van god, hij heeft het alziend oog
dat zich graag amuseert
met een vegetarisch diëet
en dat je hem tegenkomt
in alle werken van de natuur
dus ook elk levend wezen
in de donder en in het vuur
de dood is maar een deur
naar een nieuw begin
een olifant of een mug
helaas komt niemand terug…
Patron
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 206 so I guess
that thy art incomplete alike
or art thou good a friend and thus
believing firm applaud thy must
Though poetry is not my thing
my roerbak sells, thou art buying…
Prima vera
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 67 Come rain or shine, het was des kiezers wens
Maar of het lukken zal, dat weet geen mens
Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en
de reactie daarop van Bet Weter…
Sneeuw
poëzie
4.0 met 1 stemmen 716 Vlokken, vlokken, vlokken,
gesteven schuim,
met scheuten en schokken
door 't ruim!
Ze zakken
bij pakken,
en, als er wind in zit,
waaien ze, waaien ze,
draaien ze, draaien ze, -
de lucht is donker van wit.
Eenbarelijk buien!
De grond wordt zat;
en dikker kleven de kuien
wat.
Ze leven,
die losse wittigheên!
Ze wervelweven,
ondereen,…
Avondrood brengt
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 156 een rode gloed
betovert
een stille avond
na geflirt
tussen
zon en zee
wordt de horizon één
met rustig
kabbelend water
fenomenale kleuren,
weerspiegelingen
van roodoranje
geboren uit liefde
van natuurelementen
drijven eindeloos
mijn geheugen
legt vast
al dit moois
op mijn netvlies
voor eeuwig
gebrand!…
de nevelbrug
hartenkreet
3.0 met 15 stemmen 179 In een landschap wild en onbedwongen,
vloeit een beekje vol verlangen.
een prille lentezon laaghangend,
belicht een brug, in neveldraad gesponnen.
het klare water zo zacht kabbelend,
zocht kronkelend zijn weg naar zee.
zelfs mijn schaduw onderwater nam gedwee,
de vele hindernissen, moeiteloos en zonder struikelen.
het onbekende van dit woelig…