Alle inzendingen over waarde

Zodra waarde, waardering wordt word waardebepaling plotseling ingekort tot een waarderend gebeuren.…

Waarde is waardeloos, zolang geen enkel persoon de waarde verkoos, die de dame, bruut overvallen zag in haar sieraden. Waardevol voor haar, nagelaten door haar ouders. Waardeloos voor de boeven, die er hooguit een uurtje plezier van hebben, maar zij, zij heeft niets waardevols meer.…

Wat is waarde Wat is geld Dat....is niet het enige wat telt Ik wil géén geld meer Want elke keer Draait het daar op uit Dat.... Is pas een wijs besluit…

ervaren die de hare niet meer was en de mijne nog zou baren maar als de deur naar de dood is dichtgegaan en de levenden elkaars weg zijn gegaan zal ik de geur van bloemen ruiken en de verse natte aarde geen klok mocht er klinken bij het naar beneden zinken en de wormen zullen voluit eten en de torren zullen nimmer weten de smaak van waarde…

kijken door mijn ogen zie ik bomen groeien mensen bloeien gras wat na één dag verdort door de kijkkast zie ik beelden komen mensen honen gras wat almaar groener wordt…

Het stinkt letterlijk en figuurlijk de verandering van de mens als ze het in een veelvoud krijgen een verslavend middel meer, meer en meer ik wil meer de waarde van het echte leven uit het oog verliezen geen oog voor de medemens individualisering van de maatschappij geef mij je glimlach maar die is meer waard dan dit alles bij elkaar…

antwoord Is er achterliggend geweld Wordt hier de vrijheid in de kiem gesmoord De huiselijke vrede wreed verstoord Al je stappen nageteld Alle grollen doorverteld Het hinkelen op een slap gespannen koord Is wantrouwen wederzijds geboden Vertrouwen we ons zelf niet Zijn de feiten met de doden In ons graf liggen geheimen zoals je ziet De waard…

Hoeveel mensen hier op aard Vinden mij nog iets waard? Ik ben van alles, behalve goed Na 14 jaar....verlies ik de moed Om te geloven in mezelf Alleen mijn dochter van elf Zij vindt mij wel aardig Voor één mens ben ik waardig Is dat genoeg, om te willen leven... en te moe ben om te kunnen geven?…

Het moet me nu toch eindelijk van het hart dat ik het leedvermaak van snelsonnetten een wandluis vind die deze site besmet en die cynisch mensen uitlacht in hun smart Ik dacht dat dichten: rijm, vers, aforisme, intelligentie zoeken is, geen escapisme…

Gedogen wij slechts Gedachtengoed Taal van eerbied Lang vervlogen Angst ontsproten uit Matrieel vermogen Staal doorboort met Blauwe gloed wie vertoont een Grauwe grimas de dag ontwaakt Gestold in bloed.…

De lege plek was snel weer opgevuld door een vaas met tralies, toch leeft jouw gemis terug in de zwaluwen van deze lente ‘k heb er nog geen 't gezien, een zwart met wit bedekte vleugel die al jagend op insecten mijn beeld van jou zal gaan vervagen zes scheppen zwarte aarde een kiezelsteen en een oude spijker en verder niets meer van waarde…

alleen maar gezond zijn de woorden spelen in het rond zoals de lach van goud zoals de dag die eindigt en opnieuw begint met dauwdruppels aan het gras vers opnieuw geboren hoor lief je kunt het horen zon lach nog een keer naar mij zoals een speelplaats klinkt als een schommel die wipt omhoog en omlaag dit is geen duisternis maar goud waard…

Laat elk mens elk kind, elke baby, elke foetus elke jongen, elk meisje, elke vrouw en elke man: laat ze in hun waarde. Dat is de grootste schat in het hart van elk waardevol mens. Laat iemand in zijn waarde, is mijn grootste wens.…

Dan stolt de tijd en zien we wat er echt van waarde is: de liefde die gegeven is, ontvangen en herkend in kleine dingen.…

Ik wist niet, dat ik jouw liefde waard was, maar nu dat de tranen van geluk en dankbaarheid over mijn wangen biggelen, weet ik, dat wij een speciaal moment deelden; wij hadden het samen.…

Zal ik geleefd hebben als ik sterf? Er is zoveel nog niet gezien, niet geproefd, niet gelezen en ook de kern van mijn wezen heeft nog niet genoeg gestraald. Zo vaak ben ik verdwaald in enkel hoge woorden maar wat er echt toe doet, een warme ochtendgroet heb ik toch soms vergeten.…

in het koude licht van een zonloze dag verraadt de vaart toch glans geen vogel, die de lucht verplaatst slechts een zuchtje oude wind dat niet verjongt, maar korte windsels spint rond ’t vroegste en het laatste maar aan de waterkant vergroeit het riet met onze metaforen, van te voren al gespiegeld aan een blauw vergeet-me-niet van…

Mensen die pijnlijk zoeken, wat ze hebben verloren, ervaren wat waarde is. Van vriendschap. Van gezondheid. Van trouw zijn, aan de liefde, in ons leven. Wie eindelijk gevonden heeft, ervaart wat de waarde is, van geluk.…

schipperen is soms geboden net als het verschuiven van de boel of het beetje bij beetje bijdraaien van de bitterheid een kwartslag of zo een volle tafel met rekwisieten biedt ruimhartig plaats voor een ander verhaal loslaten is geboden overstijgen de kunst net als je aanraking is alles van waarde mooi genoeg…

Niet zonder waarde is een mens op de aarde. Ieder heeft een eigen rede om in het leven te zijn. Pijn om de plicht die het leven jou baarde. Je krijgt het ongevraagd maar je hebt er maar één. Haal uit het leven wat het jou kan geven. Jouw moed te leven doet navolgen met vereende kracht.…

Ik heb je nooit gemogen maar ook nooit echt gehaat ik wil gewoon dat jij voortaan mij in mijn waarde laat.…

we kennen elkander precies jij snuit als ik nies in eenzelfde klas gezeten op dezelfde plee gescheten we hebben lol maar praten ook echt onze meningen worden hardop gezegd en jij als directeur van je eigen bedrijf en ik doe wat ik doe, staat voor ons beiden buiten kijf maar in jouw bedrijf zegt men tegen jou niet jij daar voelt men…

Probeer een keer Om me te laten En niet om me heen Om niets te lopen blaten Probeer een keer Me te respecteren Een weg te vinden Mijn eigen dingen te leren Probeer een keer Niet meteen door te slaan Mij accepteren En me me eigen weg te laten gaan Probeer een keer Te kijken hoe ik dingen doe Ook al heb je geen zin…

Tijd, streelt van ver De hoop die schuilt Opzoek naar de ster Een jij die niet huilt Kracht, vecht voor erkenning Een masker af te zetten Uit de cirkel van gewenning Om altijd maar op jezelf te letten Wil, om bestemming te halen De ster in de spiegel te herkennen Niet langer in vervreemding te dwalen De weg van waarde te verkennen…

gestegen raad employee’s verkassen als het niet meer gaat lang geleden prijzen worden uitgereikt Hollen, elke dag, dat wordt de grootste daad in de drukte wordt het leven ingedijkt tussen vol bezette kades vastgepraat prachtig zijn de winsten, dagelijks bereikt maar, ’t is waar dat vrije tijd niet meer bestaat als het onvervalste geld van waarde…

in mijn dorp van zure druiven zoekt men de blanke pit onder de zoete blauwen, die doorgaans slechts in een gerimpelde oude zit op de kale bank rond de oude olm sterft hij en valt op moeder aarde, deze gerijpte mens met zijn blijvende waarde…

toen ik nog water was in onschuld en jij van drijven wist kleurde ik ineens van krijtwit vocht naar klonter grijs vlot omzeilboot gemist toen jij van drijven wist en schapen sturend voorging aan mijn bestaan om pad te effenen en alles moest recht op maar water stroomt niet omhoog dus ging ik plat toen ik je lijf haast niet meer drijfdragen…

Dus wat voor mij geweldig is is misschien niets voor jou echter kan iedereen nog wel iets leren en dát bedoel ik nou als ik zeg, laat mensen in hun waarde!…

er is niet meer bij weinig noch is er minder nog is onzeker wat er was wat wordt wordt willoos eerst als het is is het ernst het herinnert zich heilloos en blijft ijlings alles van waarde is weerloos wordt van aanraakbaarheid rijk en aan alles gelijk als het hart van de tijd als het hart van de tijd…

ga ik dood dan is het in het verlangen naar leven geen hoed zo passend als de rand met de veer en het gespleten zijn van de top de top, een verscheidenheid aan woorden spinsels zonder vreugde en oude klanken die zich versterven in het zeer waarin ze worden geuit ik spui mijn laatste bloed en vang de albatros die me komt halen, geen vrees…