Alle inzendingen over waterlijk

Water water Ik geniet, want zonder water kan ik niet. Water water Ik spring erin, ik voel me als een zeemeermin. Water water Zout of zoet, water is en blijft natuur. Water water zeg nooit later, maar leef nu!…

Ja, nu dan, op t water. maar verder? Nee, laten we Vandaag vrolijk zijn.-…

Wij worstelden met elkaar in eenzaam water, een poel, verloren in een zandverstuiving. Wij zonken samen, het andere lichaam hatend, niet loslatend. Wij beten in het vocht, op wakke treden trappend in verdronken land. Toen is een dijk gebroken.…

rijken baden nog in weelde de rivier is een naamloos graf voor jodenkinderen een zoon uit ‘t water gered en voorbestemd bevrijder van slaven onbegrepen en gekwetst eenzame in zijn woestijn thans herder naast god wat had hij een medelijden met de onsnapte naar egypte die stierf door blinde haat verraden en gekruisigd verlaten in…

De steen malend Geluidloos lied dat zinkt in mijn hoofd Blijven roepen onder water zonder dat er ochtend kwam ---------------------------------------------------- uit: 'Wegsleepregeling van kracht', 2006.…

Het hart ontschilt De bron vloeit De oorsprong vervloeit…

draven Ook al waren wij voor anderen in schande onvolmaakt een naakte waarheid die zij zagen in Gods poelen van verderf Maar toch - het deerde niet - ik hield van je het water dreef ons sterk en het kende er geen naam dan slechts de naam die wij het gaven…

Het is overal geeft leven neemt het het doet veel dingen goed maar ook slechte dingen de mens de natuur Het reinigt verlost van zorgen was fouten weg vergeeft wast de lei een nieuwe begin zonder verleden Spiegelt De buitenkant niet wat binnen in verstopt zit en niet weggewassen kan worden De nieuwe hoop die komt en helpt…

Het is als onder water, los van het aardse, los van jezelf. Geen nu, geen later. Onder water, zeeen van tijd zeeen van ruimte Onder water, geen bekenden, geen vreemden. Onder water, weer boven... mijn oren suizen...…

In een ziel gesmolten in het water liggen we Met de ogen wijd open zoenen we Vanavond in een lichaam gesmolten ademen we elkaar in....…

Als het water botst tegen de waterlijn van twee verschillende kanten. Zal de wal het dan kunnen dragen? Tussen het riet groeit nog altijd de twijfel al kwaakt de kikker er vrolijk zijn lied, zoek ik er naar het waarom en een begrijpen. Hier bij het klotsen van het water, komt voorzichtig wat zon tussen de wolken schijnen.…

als twee druppels gelijk een vis tegen de stroom in -val en -huishouding ik spetter er op los in het pierenbad…

Water omspoelt mijn knoken, Vult gans mijn lede karkas Mijn zeis meegesleurd de diepte in Ik kan net met mijn vingerkootjes De rand van de aardkloot begrijpen Ik wil schreeuwen! Hulp vragen aan u, maar u Hoort mij niet… Eenzaam en alleen zal ik De verdrinkingsdood sterven… En dan plots, ontwaak ik!…

Water, water Stromend voel water ik langs mijn gezicht Je wijst mij de weg naar het onbekende Water, ware vriend Water,water Luister naar mijn stem…

De rivier buiten zijn oevers weiland onder water meeuwgeschreeuw…

Water drink je, maar als het jou drinkt dan verdrink je.…

Stil glanst de hemel boven een zee, die wild kookt, brullend springt en schuimt: potvissen willen liefde, strijden genadeloos hard. Door het duinhuisje glijdt late middagzon voort, raakt de eettafel, geeft bezadigde zeelucht aan brood en thee, die wachten. Op het strand klinken 's morgens vroeg ijle tonen: zwanen vertrekken, vliegen…

zee, een goed geoliede machine ben jij dag en nacht draai jij op volle toeren alle seizoenen van het jaar koud of warm druk of kalm wind of windstil dat deert je niet niets kan je uit jouw evenwicht brengen jouw oneindigheid, indrukwekkend doch intimiderend maar oh zo prachtig!…

Omdat dit water in hem is. En Hij in het water is.…

vissen jaag ik door mij heen zwemmers laat ik binnen regendruppels springen op spetters rimpels kringen ik knaag gaten in een rots vuur houdt mij niet tegen dampig ben ik zacht en nat of hard als ijs zwart en glad ik schiet als hagel val als sneeuw ik kabbel klots en klater ik kaats van zon en maan het licht en spiegel je gezicht - water…

(de regen krult rond oude stenen en gebogen gras buigt eerbied naar de grond) mijn droge mond snakt moeizaam naar een kleine dronk, ze klonk zo stroef toen woorden uitweg zochten buiten, in de kilte van vandaag laat ik ze graag hun gang weer gaan opeengestapeld staan ze toch te wachten tot hun korte duur -slechts wetend- uit mijn…

meiregens vloeien langs kleine wangen verdroomt een natte morgen…

water, ik drink je in al mijn tijd zelfs in vluchtige momenten benevel jij mijn werkelijkheid en staar ik bodemloos naar het einde van deze rit zelfs het sterven wordt door jou begeleid in nissen waar schaduw en rijkdom zich vermommen tot een strak gelaat, er is geen leven in de wolk waarin je drijft, doch jouw trots zijn de eonen…

droogte, van water ontheven uit poriën verdrongen in kelen geworteld hongerig, ontbloed dooraderd met steen ontbost, verbrand tot as kringelend in kale rook tot op het witte bot water, ontdaan van franje ontdaan van moleculen ontdaan van ontdoen zodat slechts ruimte overblijft intermoleculaire ruimte als vloeibare leegte als onaantastbaar…

Deze man in dit theater Zat iets te lang onderwater. En zal nu proberen Op te stijgen naar hogere sferen Om daar te integreren. De engel aan zijn zij Helpt hem daarbij.…

gegeven word Zonder te vragen hoe dat nou kan En geniet van de vruchtbaarheid gegeven door water…

dit is de oever van het heden schalkse golfjes wiegen kopjes heel tevreden er schijnt geen andere zon dan aangenaam alles eetbaar, louter lekker er is geen afstand er is hier en nu dichterbij dan ooit…

Als met water zelf, met de gedachte spelen dat je ooit en eindelijk zult weten wat het is. Het is regen geweest, een rivier, een zee, hier was het, hier heb ik het gezien en zie ik water en weet niet wat het is. ------------------------------------ uit: 'Verzamelde gedichten', 2006.…

Vergeven zoals Water doet Het begint En stroomt mee De één kort Een ander langer Daarom zeg ik Vegeven is als water Het begint En verdwijnt In de stroom En alles begint bij Het oude opnieuw…

nu buigt het gras het ligt vermoeid ter aarde, geen bloem die nog de kop opsteekt de uiterwaarde kruimelt droog en wit verhitte stukken zand aan land de frisse schaduw van een mensenhand, gebouwen liggen stil te bleken, in de harde middagzon heb ik het stil bekeken…