Netgedichten

netgedicht (nr. 41.678):

Water

Zoals u leeft, een symbiose heeft,
Met uw angsten, heb ik die ook
Ik droom vaak dezelfde droom;
Terwijl ik aan het oogsten ben
Zwelt er een watervloed aan
Sleurt mij mee naar de einder
En doet mij ondergaan tot boven mijn kruin…

Ik kan geen ademhalen!
Water omspoelt mijn knoken,
Vult gans mijn lede karkas
Mijn zeis meegesleurd de diepte in
Ik kan net met mijn vingerkootjes
De rand van de aardkloot begrijpen

Ik wil schreeuwen!
Hulp vragen aan u, maar u
Hoort mij niet…
Eenzaam en alleen zal ik
De verdrinkingsdood sterven…
En dan plots, ontwaak ik!

Badend in het doodszweet
Mijn domein is droog,
Bloed smeert beter…
Opluchting…
Ik kom er aan…