Alle inzendingen over waterstromen

hij gaat voorop en leidt de karavaan doorkruist woestijnen, waadt door waterstromen en weet niet of het oerstom was of wijs om te verlangen naar beloofde landen de zandkorrels die langzaam door zijn handen gaan, geven duiding aan zijn diepste dromen: niet de bestemming telt, alleen de reis -------------------- illustratie: József Molnár…

Moeder Aarde Materia Langs uw wangen waterstromen, Vruchtbaar, storten zich vervuild. Gegroefd gelaat zo diep bedroefd, Het brengt gekloofd zelfs deze vloed Die klieft, niet tot bedaren. Geweeklaag van de deinzenden Ontstijgt haar dichtbevolkte schoot; Wie laat zich niet bedwelmen?…

Als een wolf jankt de aarde zeeën vol met tranen dijken tonen geen weerstand tegen kolkende waterstromen er krioelt leven in de kern kokhalzend spuwt er angst als overbodig maagzuur Atlas kan de kracht niet aan legers dolen met de dood op zak en duiken onaantastbaar op het zicht oogt grijs en zwart alleen klinkt er nog zwak gekrijs…

Wij telden de tijdspassen in elkaars hand om naar de verre horizon te kijken, er bleven waterstromen achter op het strand het waren onze gedachten die het watervlak raakten, samen met de rimpeling van de oostenwind in elke plas zagen we ons evenbeeld vertragend in het schuim van golven, in een uurwerk die ons oneindig leek.…

Maar hebt gij eertijds, Heer, uit teder mededogen Twee waterstromen uit twee zielbeminnende ogen, Om een Jerusalem, die gruwelstad, verspreid, Is ‘t wonder dat gij dan, in onze schuld getreden Om zoveel gruwelen van zoveel duizend steden, Nu duizend stromen bloeds uit duizend ogen schreit?…

Land zonder grenzen; over de grens De lucht kleurt vlammend rood Hoe maken wij ons los die dolen in zijn schaduw die ons vergezeld Zijn adem raakt ons soms heel even waar de hoop van de verwachting hunkert naar de frisse waterstromen O stuwende kracht van de macht met onze zinnen geboeid opnieuw tot buit ten dode vermoeid moeten…

Als majestueuze vogel sta je alleen in de waterstroom met je voeten zo onbeweeglijk tegelijk kijk je naar de voorbij drijvende kikkers en vissen die je onverwacht en plots hapt met beweeglijke nek en snerpende hongerige snavel.…

belevingswereld hier en daar een eilandje met opgeschoten riet en schaduwspel van zomerwolken en is de waarheid zo ver weg tussen het struikgewas aan de oevers van de grote meren aan de horizon de grote stad wolkenkrabbers steken hun daken in de heldere azuurblauwe lucht waar de rivier het landschap doorklieft met zijn zoete lieve waterstroom…

Waar je kijkt, je ziet veel bomen, en zacht klinkend-waterstromen. Steeds vers fruit wat noodt tot eten, dat zul je dan ook nooit vergeten. Appels en de peren geuren, en voorzien van d' mooiste kleuren. Kleuren op´ d aarde niet bekend en we zijn toch wel wat gewend.…

in najaar waar ik naakt en lauw door kilte waad het zwemen danst in zicht de kim hier en daar uw felheid niet verveelt als groots een welkom buigt in ruisen alle zware deuren opent van mijn hart sentiment gaat er met behouden kalmte lokt en sluipt toch weer koelte in mijn warm verborgen jeugd waar jonkheid speelt zelfs kokende kolkende waterstromen…

De waterstromen klimmen, De stromen van ’t verderf; rijs uit uw slaapzucht op! Doch neen, gij sluimert voort, vermaakt met ijdle schimmen, Gods liefde roept vergeefs. — Uw bloed zij op uw kop! 1825. --------------------------------------------------------- --------------------------------------------------------- vaak - slaap…

Barneville-Carteret een smalle tong in zee Een atoomcentrale schoot door ons heen Dit spektakel van geluid en licht is geen natuur De centrale moet ontploft zijn waar blijft het vuur We zoeken naar de hoogverheven paddestoel Vragen ons af hoe smaakt fall-out Unieke kans dat eens te proeven Dan openen de hemelsluizen Het licht neemt af de waterstromen…

Een sulcke man sal wesen als een boom Die staet en groeyt neuens een' waterstroom, End' t'syner tijdt sal schoone vruchten draghen Wiens groene loof en rijst tot gheenen daghen. Want al wat hy neemt voor oft wilt bestaen Daer sal gheluck end' goede spoet toeslaen. 4.…

Deze potloodgrijze waterstroom, krachtig en vol kolken stromend naar wat eens Schokland was. De verre afkomst van mijn moeder haar familie komt daar vandaan. De glans van kinder- en vrouwengezicht stroomt onder mijn voeten. De IJssel, het sieraad van de Hanze en de levenschenkende stroom van Overijssel.…