Alle inzendingen over we op

Proberen we te begrijpen omarmen we wat we hebben willen we geven en nemen weten we dat er verschillen zijn. Trachten we er het beste van te maken leven we ons leven zijn we in staat om; niet met en niet zonder elkaar te kunnen doen we ons best, maar mogen we elkaar zeker meer respect tonen.…

We creëren een beeld van onszelf en denken dat we werkelijk zijn wie wij denken te zijn We geloven dat we authentiek oorspronkelijk zijn We zoeken bevestiging in onze mythe van perfectie Wie wij werkelijk zijn wordt meestal verward met wie wij willen zijn We zijn het spiegelbeeld dat anderen naar ons terug reflecteren We zijn projectie…

We zijn niet zo snel met complimenten we zijn niet rap met leuke dingen we zijn niet stoer met grappige momenten maar oh: wat zijn we snel met ons oordeel, wat zijn we snel met afbreken, wat staan we vooraan met ons vooroordeel, kortom wat zijn we geweldig als we iemand kunnen afbranden.…

Laten we nog wat zitten op de trap, m'n liefste genietend van een krat zonlicht en een glas ochtendfriste laten we wat praten met elkaar over jou al ware het dat ik met de tongen der mensen en der engelen sprak ... liefste, zullen we ons zacht en lieftallig beminnen op de treden in de zon en wijn drinken uit jouw bron ?…

We wisten niet wat we deden, daarom kregen we vergeving maar groter nog is uw tederheid tot waar geen woorden reiken, tot we zullen stralen, nu en ooit en opstaan zoals Gij, de Levende.…

We kunnen niet bezitten wat ons trekt, de roos is roos, ook los van ons begrijpen. We zijn ontgrensd en leven met onstilbare verlangens, met oneindigheid.…

We kunnen niet bezitten wat ons trekt, de roos is roos, ook los van ons begrijpen. We zijn ontgrensd en leven met onstilbare verlangens, met oneindigheid.…

mijn as zal de aarde bevruchten mijn rook zal zorgen voor een regenbui mijn resten zullen ooit nieuw leven bekoren zoals oud wordt vervangen door nieuw beschaven een nieuwe morgen zal dagen na mijn onvermijdelijk sterven echt we zullen zeker tot het verleden behoren maar sterven – echt sterven dat doen we nooit we vervagen…

Zo mooi was het, toen, en we wisten het, want we fotografeerden. Wisten we het niet? we wisten het. We hadden een griezelig inzicht in later. En ook zelf waren wij mooi, zelfs wijzelf. We waren mooier dan we dachten. --------------------------- uit: 'Maar zingend', 2013.…

Wat ons redt en verslindt is dat we geloven we houden zielsveel van de overzichtelijkheid van onze angsten en verlangens, ik hang mijn armen overtuigend verdwaald om je schouders we houden elkaar stevig vast, ik beloof je in en uit te blijven ademen, en je zolang ik adem niet te vergeten, je niet verdwaald te laten raken, kijk om je heen…

Zullen we wandelen naast elkaars passen zullen we liggen op elkaars lippen zullen we draaien om elkaars assen zullen we springen van elkaars klippen zullen we vlinderen door elkaars werelden zullen we breken elkaars lansen zullen we magnetisch zijn in elkaars velden zullen we gokken op elkaars kansen zullen we lopen in elkaars schoenen…

deze oude vieze wereld die kun je gerust weggooien: de romantiek van uilskuikens het is verdomd moeilijk om te leven zie in de hemel: alles is rotzooi maar als we maar hoop hebben zolang we maar hoop hebben...…

vast en zeker wel weer eens gaan stormen en gieten laten we blij zijn met wat we nu hebben en al het mooie op gaan scheppen laten we niet vergeten om alle mooie dagen te onderstrepen zodat we aan het eind van het jaar weer weten dat we echt geen recht hebben tot klagen laten we vooral niet vergeten dat na regen altijd de zon weer…

verstrikt in een streng die ons omknelt stiller almaar stiller een verdord blad schuifelt van stoep naar rand verder weg niets blijft bewaard het onvermijdelijke tot het einde vol in het gelaat zien tot we niemand worden…

En zo springen we van kamer naar kamer We verliezen het spoor de geur, het kloppen van ruisend bloed in ons hart de kleur van waar we werkelijk waren wie we werkelijk voelden in wie we onze cellen klonken de klank ook het luisterend genieten van hoe we ons overgaven werden wie we waren…

We zijn net hyena’s we bijten en we schoppen we weten niet van stoppen er komt misschien geen volgende keer Dus zoeken we een zwakke iemand met een, ons nét te grote smoel Jaaa! die gaan we eens even pakken Heerlijk, we verveelden ons stierlijk, maar we hebben nú, door die zwakke, weer een nieuw doel!…

Het is de liefde die we krijgen, het is de liefde die we geven Het is de liefde die we delen met de mensen die wat voor ons betekenen, De mensen waar we op bouwen, de mensen die we vertrouwen, de mensen waar we van houden, dat is het meest kostbare wat er is...…

Waar zijn we nu ? Zingt de zanger. En hij zingt nog heel veel meer, maar wat ik blijf horen is die gezongen vraag : Where are we now? Where are we now ?…

we belangrijk vinden wie we zijn, en dat verandert alles We kussen…

We groeiden in onze moeder die vol werd van ons Moeder en kind vormen hun eigen wereldbol We waren nog klein toen onze ogen al veel zagen We liepen vlug vol en leeg opgaande in de wereld Enkel zijnde ontdekten we veel Vingertjes speelden met teentjes alsof ze protolego waren Eens waren we alles doordat we nog niet wisten dat we alleen…

op, zonder ontbijt in taxi reden we zes uur haarspeldbochten en omdat te vroeg bij trein aten we bij ‘t stations terrein In de trein waar w’ eerste klas kregen we plastic flesjes water, trays met snacks en noten zo dicht geseald dat ze nauwelijks open Tussen de whats apjes keek ik uit het raam langs de hele rails vuilnishopen, sloppen…

Tegenwoordig kan bijna alles online In principe hoeven we niet meer buiten te zijn Op Facebook kunnen we alles delen De hele wereld kan zien wat we beleven Met onze familie, vrienden, kennissen en vreemden kunnen we alles bespreken Wat we eten, waar we zijn, wat we gaan doen en wie we daten Een date zoeken hoef niet meer in de kroeg, discotheek…

Mensen om ons heen hebben we nodig… Omdat we ons hart moeten luchten Onze wonden te laten zien. Dat hebben we nodig. Om die van ons te laten te houden van wie of wat we zijn.…

Als we zelfkennis hebben doen we werk wat ons ligt dan wonen we in onze ziel Zijn we geheel ons zelf Als we mens en ding die levensvreugd brengen om ons heen verzamelen Maken we 'n eigen wereld Geheel ons zelf in zelf ontworpen wereld zijn we 'n gelukkig mens Bestaat de hemel toch nog…

We kennen mekaar niet En toch klikt het We zien mekaar niet En toch doen we het We horen mekaar niet En toch luisteren we naar mekaar We weten niet eens hoe de ander eruit ziet En toch respecteren we mekaar We kennen mekaar sinds kort Zonder beeld zonder geluid Echter ook zonder al dat voorgaande Is dit mijn besluit: je hoeft…

vandaag ben jij en ik ben er ook tot aan de laatste snik van wat we doen vertalen we herhalen we weten we dat samen ooit alleen zal zijn we weten het als eenheid, als de uitgebogen tijd niet meer van ons is…

Het vinden van wie we zijn, De teleurstelling, die we ons-zelf cadeau doen. De schoonheid die we wel zien in anderen, maar niet in ons-zelf.…

Zullen we het nog een keertje doen zoals toen toen ik smoorverliefd vroeg hoe je heette en jij mij die avond laat zo verlegen als ik was liet weten komt ie nog die eerste te verwelkomen zoen Zullen we het nog eens overdoen net als toen gewoon voor dat gevoel zodat we nooit vergeten Laat ons nog eens in die vijver van verliefdheid…

Daar lopen we. Waarheen? Een tweesprong laat zijn vork zien. We kijken achterom. Er is berusting die wil doden, nadat ze mijn gezicht heeft weggenomen. Alles verdwijnt. Zelfs de duisternis trekt op. ------------------------ uit: 'De gang', 1979.…

Eigenlijk zijn we maar een schijnheilig volk De meesten van ons zijn tegen het koningshuis We zijn tegen de regering waar we onder leven Maar met Koningsnacht en Koningsdag Iedereen gaat naar buiten, iedereen gaat zuipen We gaan allemaal massaal feesten Lang leve de koning waar we niet in geloven We vieren feest we gaan naar de klote we worden…