221 resultaten.
Ferm Fier Weelderig
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 144 Zie haar daar zitten onverzettelijk
Zij is een vrouw die ik totaal niet ben
Een en al vruchtbaarheid die ik verken Haar kracht is hopelijk besmettelijk
Hoe vlezig zijn haar rug en buik en armen Hoe stoicijns berust ze in haar lot
Ervaart ze in de zon wat zingenot?
Ze heeft voldoende huid om te verwarmen .
Bloot lijkt ze wel op haar van…
Tussen de lijst van lust en leden
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 79 Ik volg haar
als een schilder het licht
stap haar verlangen af
ben een landmeter van gemis
ik ijk haar ogen tot de mijne
en leg beslag op haar vlees
terwijl ik haar contouren verzegel
als een deurwaarder bezit
dan leg ik me neer
een heloot aan haar voeten
maar een stiekeme dief van haar weelderig lichaam.…
broze wijsheid
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 427 ik droomde van een vrouw
uit zachte voile
op een wijze die haar
lijf en haar verleden
vlam deed vatten
maar de broze wijsheid
van mijn lichaam liet haar leven
met een hunker in contrast
liefdevol sloot ik de ramen
deed stil haar kleren uit
en legde haar zonder gedachten
op haar zij, te slapen voor de
nachten zonder weelderigheid…
Statig
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 276 weelderig waaien lange haren
op het ritme van de wind
druppels spatten op
in het water ervoor
waarin schoonheid weerspiegelt
van vers ontloken groen
huist de schaduw statig
in onverwachte hoeken
omringd door hoog gras
luisteren geurige bloemen
het tafereel op…
Illusiemuziek
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 162 verdwaald in
vergezichten ontwaakt
zachte illusiemuziek
weelderig groeien
fata morgana’s onder de zon
van duizend en één nacht
nog beieren kerkklokken
hun klanken ten hemel
trompetteren minaretten fel
verdwaald in de hel
van alle geloven zoek ik vrede
maar is die er in mezelf nog wel…
Ergenis
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 121 waarom moet ik mij toch scherven
aan een leeghoofdige dame
die haar vuile was ophangt aan een
zelfgespannen lijn tussen weelderige
bomen?…
Sensueel
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 282 Beschrijf met poëzie,
je weelderig spel.
Romance, passie,
maakt je dans sensueel.
Als engel en juweel,
zweverig in chemie.
Mooi vol mystiek,
breng je vervoering
en warme erotiek.
Fantasie of niet,
blijf je een beleving
waar ik van geniet.…
De buitenkant
hartenkreet
4.0 met 34 stemmen 2.511 Goudglanzend golvend haar
weelderig over je schouders
Die beeldschone ogen
...niet van een vreemde...
ik ken je ouders
Uitdagende volle lippen
Ooit een roos gekust?…
Janna
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 111 zodra zonnen de hemel aanraken
van diep blauw dat nooit ophoudt
bloemen in de vrucht ontwaken
zich hullen in weelderig maïsgoud
de rijp van verse weiden smelt
zodat druppels als parels blinken
zodra lessend water tintelend opwelt,
dan kan er maar één naam klinken…
Ontstemming
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 288 VERGETEN OMZIEN
Naar onze vleugel
Was lange tijd
Niet meer omgezien
Kostbaar meubelstuk
Veeleer dan bron
Van warme tonen
En weelderige muziek -
Tegen Kerst werd het
Dan toch tijd daar
Iets aan te doen
De stemmer kwam
En zuivere muziek
Werd ons deel
Nu is de vraag
Wanneer we de
Stemmer van ons
Eigen ik bij ons thuis…
Zij kreeg een gelaat
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 156 God schiep de vrouw
weelderig in aanschijn
met intrigerende welvingen
rond haar gehele lichaam
haren als golven der zee
bruisend en dansend
zonder enige bedekking
siert en openbaart zij
in een oogopslag
haar schoonheid
zij kreeg een gelaat
zichtbaar zonder bedekking
zoals zij werkelijk is
toonbeeld als groots kunstwerk.…
Navelstreng
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 12 In mij gloeit het heimwee
naar die zondoorstoofde dagen
Als mijn moeder, 's morgens vroeg
schermen neerliet voor de ramen
Mijn ogen streelden van opzij
haar weelderige haren en
trefzekere gebaren
waarmee zij mijn moeder was
Met haar dood is ons verleden
bars verbloed; de navelstreng
ten tweede male doorgesneden
Nu voorgoed…
Mijn tuin
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 151 Ach laat me in mijn paradijs
De wereld buiten laat mij koud
Het gaat niet om wat goed wat fout
Hier te zijn in het weelderig groen
- de zoete geuren, zachte kleuren -
Maakt kalm en wellicht wat wijs
Ach laat me kijken naar de vogels
en luisteren naar hun gezang
Zo was het in het paradijs
Slechts schoonheid - niemand bang.…
bleek lijfsbehoud
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 815 het bonkt in ganzenpas
alsof er wegen lopen
in plaats van rode wormen
die gelijkmatig zouden
moeten zwemmen
het stamelt vre de vre de
in een steeds sneller ritme
alsof het tempo weet
dat angst woekert met tijd
het groeit langzaam
net niet onverdraagzaam
het scheelt weer een haartje
onder een weelderige pruik…
Lente
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 1.149 Mooi en ontgerenoveerd
Nimmer verbouwd
Tussen weelderig groen
Ontvankelijk en vertrouwd
De drang was nu immens
Weliswaar niet ongevraagd
Het was wat onpersoonlijk
Ontvankelijk was zij belaagd
Maar nu de gevolgen met drang
Er was geen tijd te verliezen
Haar ontsluitend lichaam
Maakte haar vreselijk bang
En als zij neerstrijkt
Op…
Beloftevol
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 146 bloemen te vinden
verborgen in knoppen
in talrijke kleuren
duizelig worden van
nieuwe lentegeuren
een musje rond een steen
wat vlinders er omheen
beiden vleugels van vrijheid
om weg te kunnen vliegen
wil je met me zwijgen
woorden zijn te groot
een glimlach is genoeg
om de twijfel te dragen
enkel
nog proosten
op deze weelderige…
Hij zucht de laatste adem
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 240 De oude boom buigt zich nog eenmaal
diep voor de aanzwellende wind
wolkenmassa’s hollen gezwind
grauw aan hem voorbij
Gefluit hoorbaar ver gedragen
een verschrikkelijk scheuren is zijn lot
geknikt en gespleten tot het bod
de ziel gebroken
Jaren van rotting
weelderig bedekt met zwammen
de kale boomstammen
het nieuw leven proces…
Wisseling
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 150 weelderige zomer roept broeder herfst
met kleuren van haar lichtend kleed
hij komt met zijn roestbruin seizoen
bomen gaan gloeien in goud en rood
nevel glinstert op grijze webben
het gistend vergaan wasemt kruidig
het lied van de herfst blaast majeur
met wisseling naar een stil mineur
oogst wordt in schuren geborgen…
Weer een lente
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 369 de nacht
door het morgenlicht
is weggekust
en ik de zon verwelkom
op m'n gezicht
de blauwe lucht zie
met witte wolkjes
die tot aan de horizon reiken
en de vogels hoor zingen
in met glanzende knoppen
gehulde bomen neerstrijken
Dan besef ik ineens
dat de lente
de winter heeft uitgeblust
en ik nog even
op de schoonheid wacht
van het weelderig…
Zweverig
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 148 Op wind wil ik me laten drijven
met vleugels sterk en groot
zweven tussen wolken
genieten van de zon
gewoon zweven zonder zorgen
kijken op de aarde neer
op thermiek en zachte stroming
over velden, heuvels en rivieren
weg van al dat druk gewemel
naar heerlijk stille plek
in gedichten denken
tussen weelderig groen.…
Naar de hemel reikte
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 178 de wortels waren gaaf
de jonge stam droeg
trots een weelderige kruin
maar aan de voet
ontsproot een nieuwe loot
die onbelemmerd groeide
een tweelingstam
die zonder steun
al naar de hemel reikte
het leken twee gelijken
maar de jeugd schoot uit
waar behoudend rustte
de tweestrijd is gedaan
de jonge loot zal verder gaan
in het dragen…
rivierarm
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 71 het leek op toeval
of een bekend gelaat
dat van een glooiend dal
in weelderige weldaad
uit onverklaarbare lucht
vliegt een eend tegemoet
kalme spiegel, zachte zucht
dicht bij rustend gemoed
de tijd lijkt eeuwen geleden
water, ver weg van hier
met lijf en leden afgesneden
och arme, oude rivier…
Het milieu
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 166 O zoele zoete zomeravond
in juli, geurt weelderig de
rozenstruik zoet
sensueel
Toen wij in het gras,
tussen
klavers en bloemen,verkoeling zochten
In
de rivieren, olieachtige drijflagen
van blauwwieren
Na de brug een gistend krot, schimmelt
blauw de paddestoel grauw,
een nijpend moment
waarin we alleen maar
konden hopen.…
nathalie
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 247 sterrenogen
schitteren me toe
omkranst door
het weelderig groen
dat haar heet
bronsgroen,goudbruin haar
weerkaatst het licht
van duizenden zonnen
intense blijheid
die als uit kinderogen straalt
verbindt de doffe willekeur
van ons,volwassenen
die teveel weten
om nog onbevangen te zijn
jouw naam is een lied
als een paradijs
dat ik mee-neurie…
Getijdenperikelen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 126 Als ik kleumerig ga over het zandpad
En even sta te kijken bij een uitgestorven poel
Denk ik nog weemoedig aan de zomer
Toen was ‘t wat droger en geen modderboel
Stonden de bomen weelderig vol lover
En boden schaduw voor de warme zonneschijn
Nu staan ze langs ’t pad, kaal als ik, te kleumen
En ik denk; “Laat ’t maar gauw weer zomer zijn.”…
MET VLEUGELS
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 425 Ze staat hier en kijkt om zich heen
en wiegt haar heupen op weelderige klanken
Ze neuriet wat en gaat zitten
met haar teddybeer op haar schoot
Ze sluit haar ogen en geniet van de muziek
die alleen klinkt in haar hoofd
De wereld gaat aan haar voorbij
langzaam vanuit haar dromen
Ze heeft een heerlijk leven
maar vliegt weg naar vroeger
naar…
Hemel en aarde
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 758 Gouden gewelven
weelderige elfen
verstrooid over dromerige seizoenen.
Bomen schrijven sterren
in de aders van de tijd.
Geduldige lezers vinden een bestaan
waarin licht en donker samen gaan.…
Bruuskerend met ontrouw
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 78 het wortelde diep
maar was nooit opgeschoten
in de weelderig bloeiende tuin
pas toen zon en warmte
het genadeloos lieten afweten
ging het onderaardse leven schuin
vuurrood knalde zonde
door regenstorm en kou
hemelsblauw bruuskerend met ontrouw
toen het hellevuur de eigen pijn
verbrandde en doelloos strandde
doken de wortels weer…
Zanghulde
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 152 Om je beelderige kroontje
en je weelderig' bladerdos,
jij icoontje, Anemoontje,
Anemoontje in het bos?
Dan is dit voor jou een versje
vol van verve en een blos
zing ik samen met de roodborst
en de merels erop los
Anemoontje, Anemoontje,
duizendschoontje van het bos…
Je zachte geur
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 193 jij bloeide
naast me in het gras
het gele hart
omkranst met witte blaadjes
een wilde bloem
vlak naast het pad
waar toeval jou
ontkiemend wortels gaf
ik streelde je
pas later heeft
je zachte geur me
naar je naam verwezen
voor mij
ben jij uniek gebleven
nog kom ik graag jouw bloem
is nu een weelderige haag…