Netgedichten

netgedicht (nr. 9.942):

Hij zucht de laatste adem

De oude boom buigt zich nog eenmaal
diep voor de aanzwellende wind
wolkenmassa’s hollen gezwind
grauw aan hem voorbij

Gefluit hoorbaar ver gedragen
een verschrikkelijk scheuren is zijn lot
geknikt en gespleten tot het bod
de ziel gebroken

Jaren van rotting
weelderig bedekt met zwammen
de kale boomstammen
het nieuw leven proces