Alle inzendingen over wekken

Niets zou de parel mogen weken, laat het nu toch slapend zijn, laat het kwetsbare eerst sterken, zodat het sterk blijft tot het eind.…

Kerstfeest is een feest om uitbundig Te vieren want het is het feest van de Geboorte van Jezus onze Verlosser Vier weken leven wij er kerkelijk naar toe maar in ons hart wordt Het elke morgen weer kerstfeest.…

Vanmorgen toen ik nog niet wakker was maar al niet meer sliep sloop onzichtbaar op gehoefde sokken het onheil binnen in mijn bed, vlijde zich tegen mij aan en fluisterde om mij niet te wekken mijn naam.…

Secondes, Minuten, Uren, Dagen, Weken, Maanden, Jaren, Tja, het vliegt razendsnel voorbij de tijd. Kijk dus vooruit en niet achterom met spijt. Leef het leven, geniet van elke gegeven dag en wees blij dat je zoveel beleven mag. Want als je de mooie dingen vergeet krijg je spijt En denk je achteraf: 'had ik nu nog maar de tijd'.…

wat heb ik te willen nu jij in mijn nachten je zinnen laat schijnen even achteloos als de dood die verdwijnt nu jij me verwarmt met je tijdloze klanken mijn rusteloze hart heelt mijn hongerend lijf kom, geef me de toegang tot jouw verste verzen en pas ze diep in mij als waren ze nieuw wek me met een morgen die niets onbesproken…

kinderkopjes lagen er in die jaren en het verkeer deed nog zoveel kalmer aan rustieke stenen zijn vervangen door een snelle asfaltbaan en je ziet er minder bomen op rijstroken verdampten ook de zachte dromen van weleer waarin op zondag samenkomen alle weken door zou gaan de hompelstraat is weggebroken jachtig snellen wij steeds meer…

Op sommige dagen van de week lijkt er meer te gebeuren. Donderdag een etentje aan de haven op donderdag raakt de dood om op 31 mei terug te keren definitief dit maal. Op donderdag een dienst de banken stijf en ongemakkelijk. Wij zouden volgend jaar jouw verjaardag vieren jij glimlachte omineus daarbij zo zul je altijd blijven.…

Het liegen en bedriegen, het valse hoop wekken het net doen alsof? Nee, ik heb mijn lesje wel geleerd. Maar ik heb ook met ze te doen, hoe dubbel het ook klinkt.…

in de zachte winteradem bloeit een paarse lentezucht haar slippen schragen minder kou de lucht wil zomer dragen omringd door lichte zoete blaadjes verschijnt een hart van goud opgefleurd door luwe warmte straalt ze binnen zeven dagen tot de vorst weer van haar houdt een dag, een week een wijle als haar sluier liefde trouwt…

in de zachte winteradem bloeit een paarse lentezucht haar slippen schragen minder kou de lucht wil zomer dragen omringd door lichte zoete blaadjes verschijnt een hart van goud opgefleurd door luwe warmte straalt ze binnen zeven dagen tot de vorst weer van haar houdt een dag, een week een wijle als haar sluier liefde trouwt…

Eeuwenoude gebinten, Kromgetrokken door de tijd, Dragen het dak dat Mens en machine beschut Tegen storm, water en sneeuw; In alle eenvoud bieden zij Bescherming tegen aanvallen Van buitenaf - En nu wappert aan de noordkant illegaal Dat vale dundoek, www.mijnpedicure.nl, Binnen een paar weken al Goor geworden nieuwigheid, Duurzaamheid…

Als kind kroop ik onzichtbaar weg in het benedenhuis onder de veranda om de ratten te zien scharrelen tussen pissebedden Ik voelde me groot en sterk perste mijn lippen op elkaar tegen de weke kriebelkussentjes en liet hun harde staarten mijn Gulliver-lijf zwepen Ik was graag hun Atlas onder de grote-mensen- wereld op mijn schouders…

mis het lijkt of de band tussen ons verdwenen is Verdriet over de afstand die tussen ons is ontstaan wat heb ik je toch allemaal aangedaan Verdriet want ondanks dat ik heel veel van je hou ben ik misschien toch niet de ware voor jou Verdriet diep van binnen dat is een feit want het is mijn schuld dat jij nu lijd Verdriet hoe lang nog,een week…

weer thuis na weken onderweg ergens tussen nooit en ooit weer thuis voor wat het waard is een reis voorgoed gekoesterd als herinnering weer thuis nog gloeit de warmte in mijn ziel gelijk de hartstocht in mijn lijf weer thuis genietend van doorleefde dagen en toch nog steeds zo rusteloos als toen weer thuis laat…

De dauw zal mij wekken en doet mij weer opstaan, als de zon weer verschijnt en mijn reis verder zal gaan.…

Wacht op één enkel teken, de minuten lijken wel weken. Dat wachten is een ramp, één bericht, waaraan ik me vastklamp... Maar het blijft deze keer achterwege, het is me niet gegeven. Taal noch teken mocht ik ontvangen, nog sterker wordt het verlangen....…

Schrijnende pijnen in mijn hele lijf Toen jij me daarstraks zei Ik wil dit niet Het kan niet Sinds 2 weken intens contact Verbroken nu omgevormd, tot absolute stilte Met geen pen kon ik beschrijven Wat mijn gevoel was voor jou En nu kan ik niet vertellen Hoeveel pijn ik heb van jou Het voelde zo goed Ik was zo verliefd En jij toch…

In het zand schrijf ik letters van gefluisterde woorden in de wind waar in de verte een zilvermeeuw jouw naam schreeuwt over zilte golven op vleugels van verlangen schrijf ik de dagen vooruit en adem weken in en uit langs het laatste vel dat zacht ruist in die ene schelp, ooit gevonden tussen zandstappen van gelijke passen richting…

Een week geleden stonden os en ezel nog centraal. Thans zien wij enkel runderen die lopen op twee benen. De fauna beeft, al wat de kerst heeft overleefd vliedt henen in doodsangst, doch vergeefs en onontkoombaar aan ’t kabaal.…

Ik strijk de kwast langs jaren vang gehuilde tranen op slik verdriet vooruit naar morgen verscheurd door gedachten breekt mijn lach de kalender door de laatste weken ik tel stil op mijn vingers de laatste dagen, een witte cirkel om mijn ringvinger tekent de tijd, aan de linkerkant waar het hart hoort te zitten, is…

geslepen ligt het te wachten al weken, op een bedje van plastic bubbels eerst moeten de ruiten schoon dan schroef ik ergens een oog in vis blauw garen uit een kistje en hang het voor het middelste raam stil hangt het daar de wolken te versplinteren de huizen aan de overkant vanochtend: onvoorspeld zonlicht breekt op mijn tapijt in…

Al weken trachten ze 't erin te stampen: "Voor Nederlanders is er maar één keus. Het referendum is een wassen neus.…

diep van binnen zit zeer opgeslagen, zeer diep diepzeezeer ratten zitten in een cirkel om een schaal met melk na verloop van tijd: een trilling een week gevoel, een kleine wee die zich voortplant, een golf wordt een eindeloze golf om in te verzuipen sluit de ogen ga onder, slaap word wakker in het zand met de zon op je lichaam…

lijden lag licht te weken tussen dons van zacht vermoeden geen gevoel gaf meer genoegen dan te zwelgen zonder reden ogen zwommen achter glazen geniepig glurend door het vocht dat opgewekt meer tranen trok dan voorspelling kon beramen onderhuidse spelden prikten punten in onschuldig weefsel als een woekerend verzinsel waarin waarheden…

kleine bel naast de deur met sierlijk ijzeren gekrul nodigt uit, ze smeekt haar geklingel te wekken op verweerde vensterbank staart een gebarsten pot vuurrood van haar hete doop naar een zwarte iris oprecht in haar buik geplant met een geluidloze zwaai offert een bloemblad zich op voor de doorkomst van bezoek donkere fluwelen streling…

sla armen om ingeslapen dromen wek hen met het meegeplukte ochtenddauw stralend fris en verwezenlijk ingeslapen dromen.…

De berusting komt met de ochtend, rijen bomen wekken me, dit contante ritme is wat ik hoor. De opkomende zon brengt een rode gloed, het valt over de wereld als een deken, het geeft licht, warmte en nieuwe moed.…

knik en eindeloos tot de schepper bid hoe is dat zo gekomen daar ik toch goed van zins ben de werkelijkheid onderscheid van dromen, verderf en schoonheid door en door ken het is als kleurloze verf op een palet op het doek verwerkt tot blinde vlekken waar ik de gehele oppervlakte heb besmet niet in staat zijnde daaruit inzicht op te wekken…

laat nu maar nu het brullen eindelijk is verstomd en hij zich neerlegt in de kooi niet meer droomt van jagen zijn bloed weer trager stroomt laat hem maar breng geen herinnering mee lijdzaamheid heeft zijn pijn gesust negeer de drang naar vrijheid wek niet wat onbeheersbaar is wat moet hij met dat opgelaaid gevoel zijn vuur is al lang…

lijden lag languit te weken tussen dons van zacht vermoeden geen gevoel gaf meer genoegen dan te zwelgen zonder reden ogen zwommen achter glazen geniepig glurend door het vocht dat opgewekt meer tranen trok dan voorspelling kon beramen onderhuidse spelden prikten punten in onschuldig weefsel als een woekerend verzinsel waarin waarheden…