Alle inzendingen over wereld OR vrezen OR schijn

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Deze wereld is de wereld niet voor hen: zij beven niet in vreze vol met nijd zij heeft aan het voor haar een gouden pen het schrijft hen uit de leugens van de tijd. In ’t welven van verschoven eeuwigheid wordt zoeken zelf gevonden en het is drievoudig git door ieders duisternis.…

Je hoeft niet langer meer te vrezen, het is nu goed, het is O.K. Denk niet dat we jou vergeten, je zit in ons, besef dat goed. Niemand zal ons kunnen scheiden, je zit voor eeuwig in ons bloed. Denk niet dat je iets zal missen, je zal nog steeds aanwezig zijn. Bij alles wat wij mee gaan maken, sta jij op de middellijn!…

Een wereld vol van nep en schijn, 't Gevoel, je hoeft er niet te zijn. Wat laat je na? Wat schuldgevoel, Verplicht verdriet, meer is het niet.…

de morgenzon wekt de wereld om ons krijgt een lichte glans, een schijn van vrede duidelijk waarneembaar, doch breekbaar als glas dat splinteren zal door alledagsgeluiden en door geen mens ter wereld instand gehouden kan worden…

zal hij komen Dan zul je erom gaan vrezen Maak geen ruzie wordt niet kwaad Help een stukje geef om elkaar Het leven is korter dan je denkt Maak het beste van ieder moment…

De hele wereld lijkt totaal ontwricht, Wéér wordt aan het geweld carte blanche gegeven, Ebola eist nog altijd menig leven, Misschien draait Rusland straks de gaskraan dicht. Gelukkig heb ik in een speech gelezen: ‘We hebben slechts de eigen angst te vrezen.’…

Meester Vreeze sluipt naar binnen, hijst het doek en gaat beginnen. Hij speelt met schimmen op een scherm. Een stripverhaal in duizend delen, schaduwen die mij bespelen, tot ik het niet meer kan velen en onzinnig beef en gil. Hij kruipt onder al mijn leden en grijnst meer dan tevreden. Het doek daalt weer naar beneden.…

in een trilling van licht blinkt de wereld zijn winterse schijn laat klaagzangen zwijgen verzinken in stilte kerst zal ingetogen zijn…

Er waren eens vijf hertjes, stonden wankel maar gracieus toen kwam daar de maaier, jawel, 't is echt 't is heus. Eentje zag te laat dat de bladen driftig graasden, het gewas moest kort, opeens was het vort een hertje moest het leven laten. Er waren toen vier hertjes, wankel maar gracieus die hadden niet in de gaten, echt waar…

het zou verboden moeten zijn om ooit nog een gedicht te schrijven hoe kan zijn mens zijn tijd verdrijven met liedjes over schone schijn?…

nog jong en in wereld zo puur en onverdeeld, in een wereld nog zo mooi en zo lief, zag ik pas laat met hoeveel schijn het spel van het leven soms wordt gespeeld. De maskerade, het feest van uiterlijke schijn, die mooie schijn, die het onware verhuld, vertrouwen wekt, een ankerpunt, maar vaak slechts drijfzand blijkt te zijn.…

ik neem uit het medicijnenkastje een aspirine en een dosis filosofie die de stoelgang bevordert en helpt bij de afvoer van afvalstoffen zoals een wandeling op het strand het schuldgevoel doelmatig afweert neem ik vrede met het keukenwerk en dis gedienstig het avondmaal op want ik heb zo waar de schijn tegen kan niet even schuilen voor…

Het gaat door zomaar, om de lieve vrede alsof het normaal is en we met z'n allen de schijn op willen houden.…

Het werkwoord hebben en het werkwoord zijn; Hiermee was tijd, was eeuwigheid gegeven, De ene werklijkheid, de andre schijn. Hebben is niets. Is oorlog. Is niet leven. Is van de wereld en haar goden zijn. Zijn is, boven die dingen uitgeheven, Vervuld worden van goddelijke pijn. Hebben is hard. Is lichaam. Is twee borsten.…

Ik probeer dezelfde woorden te vinden om mee te praten, mee te doen Ik boots hun lach na maar die van mij lijkt altijd net te schel of net te zacht Het is alsof ik hier niet hoor Per ongeluk in het verkeerde leven gezet op de verkeerde plaats Ik lijk verdwaald De wereld die wel klopt moet zijn verstopt ik zie het tenminste niet Probeer…

de toorts brandt al laag, vandaag wordt nooit meer lichter komt niet verder dan wat een hart verzucht kijk, snel naar de einder, het goud blinkt nog maar even…

en schreeuwt Iedereen, de wereld, zelfs jij Iedereen wordt en is en blijkt Terwijl ik alleen maar schijn Te zijn of blijk te schijnen…

Het engeltje op haar schouder was plotseling verdwenen en daarmee alle veiligheid in één zucht weg 't was zinloos om te vragen naar doel of naar de reden het bleef angstwekkend stil soms heb je in je leven pech…

aan het strand laat je een traan heel bewogen met het zand in je ogen…

Ik schijn met de lamp op de stal de heilige wordt verlicht in de lichtbundel. Is het schone schijn, of zou dit onder de noemer vallen van schijnheiligheid?…

wat je doet is niet zo vreemd je eet brood je drinkt water je drinkt wijn je slaapt en je denkt aan het zijn maar je weet niet door wat je gedragen wordt is het door je dromen is het door de lucht die je ademt is het door het water is het door de wijn is het door het brood of is het slechts schijn…

De glans van een ander De stijl van de tweede Hem, zij, ik verander Zo ben ik tevreden Tevreden in leegte Een gapend gat Verborgen met een spiegel Waan, woestijn, waardeloos, waardevol Een huls Niet van mij Mij is vermeden Mij is versneden Tot gruis In stof Verwijderd, verdrongen, vergeten Wat is eigen Wat is ik Ik is verdwenen…

Het is alsof je nooit wegging, maar toch waren er momenten dat ik niet aan je dacht Het is alsof ik vergat dat ik je stem had onthouden, die fusie van strijkers en een harp, met de nodige drum Het lijkt alsof het donkere bos van houtblazers nooit heeft bestaan en de wind van akkoorden en noten je niet wegvaagde Als dat maar zo zou zijn…

Hoe de zon blaren streelt, een fusee van kleur in zachte astergeur en ontvolkte bossen bespeelt. Alles verlaten achterlaat teruggeworpen op zichzelf terwijl ze haar gewelf ontspint als Groot-Gelaat van dood en wrange waarheid, zomers tot illusies maakt dan komt kille eenzaamheid. Een vechten tegen haar verraad in angst en bitterheid…

Wie het licht van de zon kan zien, draagt de kinderen van de wereld. We schieten gaten in de maan, waardoor onze eindigheid zal schijnen.…

bacterie maar ik stop niet Zo vol zorgen zijn de mensen druk en alles gaat fout zo lach ik overal overheen want als zout in de zee het is niet lekker maar het hoort erbij dus ik stop niet En ik schijn ik schijn fel, ik schijn veel maar ik schijn en ik stop niet…

brengt helderheid bij regen zon maan in hunne schijn immer tere tederheid je ziet de wereld opgeklaard je ervaart de wankelheid als wereldkaart: de wereld weegt beweegt en wankelt zo edelachtig zie je eigenlijk zelden nooit hoe weerloos wankel de wereld waarlijk werkelijk wel niet is…

Uw moeder is nu de zon, zij zal altijd voor u schijnen. Ze is niet weg, ze is altijd bij u, diep in uw hart. En ooit zult u naar haar toe komen zodat jullie samen heel de wereld kunnen laten stralen.…

een kind deinend op de golven van haar wereld klein en schijn? het voelen en weten is omstreden het neppe is echt? de regenboog / zonneboog? de druppels de zon? het wikken en wegen van haar wereld versus realiteit overschrijdt de grenzen van het heelal anders gezegd: de tijd…