Alle inzendingen over wereldoorlog

Het kerkhof van een getto. Stenen. Stenen. Gezichten die niet zeggen wat ze menen. Hangende handen. Lusteloze voeten. Ze waden door een eeuwig puin. Ze moeten. Maar op een zolderkamer gaan ze leven. Vertellen. Menselijk bewegen. Even. Ze worden vogels, fladderen en wiegen. Tot aan 't plafond. Dan weifelen ze. Liegen. Schrompelen samen…

opnieuw na meer dan zestig jaar verdriet en tragiek op ooghoogte in beeld gebracht een heimelijk teder gebaar verdrinkt zichtbaar in nog steeds niet voor te stellen wreed gedrag Polanski’s kijk op eeuwig menselijk tekort en toch zo tijdgebonden onverdraaglijk wee in Warschau gesymboliseerd door het leven van pianist Wladek Szpilman overlevend…

Hier vonden gruwelijke gebeurtenissen plaats Kleine kinderen, met angstige ogen, Oude mensen, voorover gebogen Wisten niet, wat komen zou Harde handen, onbarmhartige ogen, Een klein meisje, geheel alleen Haar pop vastgeklemd, keek angstig om zich heen Terwijl ze met harde hand werd voortgedreven…

In perfect Frans: “U hebt tien minuten.” Hij sprak over het vijftiende arrondissement Mensen, uitgesloten worden om hun traktement Oevers van de Seine en Franse agenten Hij sprak over mensen en hun traktementen. De stenen kelders en middenstandshuizen Harten en monden als gesloten kluizen. Glazen draaideuren en domweg dat gat Op de verkeerde…

Het was de dag dat je zei, eens zullen we sterven andere sterren dan deze gele uitdragen als deze ogen voor eeuwig net als andere jassen, sluiten. Voor onszelf hun vijandigheid niet meer van belang is. Zo nuchter als de heilige nacht ons zal wenken bedenken we dan opnieuw dat ze niet beter wisten zich massaal vergisten. Kijk, ze hebben…

Ze durven het met zekerheid te stellen, Dat Syrië dat gifgas heeft gebruikt, Maar deze visie is al weer gefnuikt, Want Moskou zegt: ‘het waren de rebellen’. Een ware zoektocht? Dat had je gedroomd! De wereld wordt voor oorlog klaargestoomd.…

Vanaf mijn eerste ademtocht Tot en met de laatste heb ik Nog niet de helft meegekregen Van wat er om me heen gebeurt - Wat gebeurt er op dit moment Achter mijn rug? is een vraag Die klaar ligt in het donker Van mijn hoofd, het antwoord Is al in de vraag verborgen: Laat ik me niet ontijdig omdraaien, Want ik leef in de zekerheid…

kogels vliegen ons om de oren zoek dekking!, schreeuwen mijn dierbaren wie is de vijand op wie schiet ik en wie schiet op mij eeuwige vragen wie zit er achter dat spervuur wie wilt mij dood of beter gezegd, wie wil ons dood of nog beter gezegd, wie wil ons onderwerpen wat is er mis met te groeien naar een altijddurende vrede wat is er mis…

Een stem sprak stil vanuit het struikgewas Mij werd een blik vergund in 't jappenkamp Toen daar mijn vader deel werd van die ramp Verzwegen trauma dat ik later las Hun namen in rood marmer op een lijst Beschut door bomen rond een park in Zeist…

immer rokend) waarin luguber standaardwerk naast elkaar in doosjes met naam en toenaam in rode waterinkt en datum van en tot De asbibliotheek met werk uit alle landen van een verdelgd Europa -------------------------------------------------------- uit: 'Woorden tegen vernietiging' een verzamelbundel Europese poëzie uit de tweede wereldoorlog…

Niet heb ik meegemaakt de Tweede Wereldoorlog, die eeuwige kampen, dat wil zeggen niet precies ik, wel mensen die precies op mij leken, bijna mij waren, maar toch niet precies dezelfde genetische combinatie opgegroeid in precies dezelfde omstandigheden.…

Reizen doe ik voornamelijk in mijn hoofd Want dat deel van mij is nog nooit beroofd Herinneringen aan Europese steden Die onder de oorlog hebben geleden Staan nog scherp op het netvlies getekend Met de twee wereldoorlogen is inmiddels afgerekend Google legt weliswaar een wereld voor je open Maar op een beeldscherm kun je niet rondlopen Misschien…

veld vol klaprozen  symbool voor gesneuvelden  de kleur is bloedrood…

Men hoopt uit een vergeten ver verleden Een stukje van de sluier op te lichten Van wat de Marokkanen toen verrichtten Door als verzetsheld dapper op te treden Maar weet je, Amsterdammers, hoe je scoort? Geef leuk wat lesjes hier, in Feyenoord!…

Moeder en kind in een goederentrein naar een pad vol dood en verderf op weg naar het eeuwige donker want sterven in het licht met pijn was onmogelijk voor beide vrouwen. Ja, met z'n tweeën want ze konden niet zonder elkaar- en terwijl ik dit schrijf denk ik alsmaar aan de gezichten die enkel berichten, dat het zwaar was. Verlangen naar…

Ik heb hem neergeschoten, en het moest Een van ons zijn! "Het was hij of ik. Er kon niets aan gedaan worden,' en niemand kan Mij dat kwalijk nemen, want jij zou hetzelfde doen.…

Donald Trump, u weet wel de president van de VS van NA noemt hem geen nep geen 'nepstein', gewoon Epstein mijn vriendje Jeffrey van vroeger hofleverancier van ‘poessies’ Donald voelt zich niet als een kat in het nauw verzint wel weer iets, wat om af te leiden van het verleiden van vroeger van heel, heel jonge ‘poessies’ blik op de toekomst…

Europa in de greep van het kwaad Vecht zijn vetes uit in de zwijnentrog Slagveld van de eerste wereldoorlog In de modder, drek van mens en paard Beelden van het loopgraven front Maken me telkens weer stapelgek Miljoenen jongens sterven in de drek In een oorlog zonder duidelijke grond Wegens lafheid geëxecuteerde soldaat Die in shock niet…

En bij de klaproos kan het over de eerste Wereldoorlog gaan. In de Oostenrijkse bergen Groeit de edelweiss die ooit in de 'Sound of Music' inspireerde tot een wereldwijs. Thuis, dichtbij huis symboliseert een Kaaps Viooltje of een bed afrikaantjes een wereldse Bloemenintegratie in onze tuintjes en onze Laantjes.…

Die anderhalve meter blijft nog even u weet wel het nieuwe normaal nou laat ik u dit zeggen dat is abnormaal en laten we hopen tijdelijk abnormaal en die noodwet van de baan want nood breekt al wetten en wat die afstand betreft zo close zijn Nederlanders niet ook niet zo heldhaftig, strijdig, gastvrij dat heeft de 2e wereldoorlog…

Het boek werd tijdens de Eerste Wereldoorlog geschreven en is het enige werk van Wittgenstein dat tijdens zijn leven gepubliceerd werd.…

' 'Sire, sinds kort is het tegengrondwettelijk Dat u nog zeggenschap Heeft daaromtrent´ * DE TWEEDE WERELDOORLOG (1940-1945) 'Is er nog nieuws, majoor?' 'Duitsland is winnende... Al onze manschappen Zijn op de been Echter men meldt dat een Bombardementsvliegtuig Boven... hé majesteit... Waar gaat u heen?…

Koning Willem-Alexander houdt een toespraak om oorlogsslachtoffers uit de Tweede Wereldoorlog en oorlogssituaties en vredesmissies te herdenken. Thuis zijn we twee minuten stil. Het is goed te herdenken en het is nu nog meer bijzonder, want op de Dam zijn er heel weinig mensen.…

in een lange rij schuifelen ze langzaam naar voren de moeder ingeklemd tussen haar dochters daar staat hij de engel engel des doods ze kijkt weg weg van zijn koude ogen met zijn wijsvinger bepaalt hij hun onverbiddelijke lot hij gebaart de moeder naar links te gaan met zachte stem zegt hij je zult mama snel weer…

voor Felix Nussbaum bizar als emigrant niet welkom als Duitser gearresteerd en als jood vervolgd aldus directeur Ralph Keuning van museum de Fundatie om te overleven zou je jezelf in een tekening willen verstoppen of onderduiken in het huis op het doek van olieverf en wachten tot de duistere wolken zijn overgedreven tja... was…

Wat matrozen rond een duikboot Gestrand in Sidney haven Op het einde van de oorlog Lieten ons hun naar smeerolie riekende Slingerverlichte gangpad zien Waar zich stapelbedden bevonden Tussen ingevette machinerie Wisten wij veel Dat ze met ons kleingeld sigaren konden kopen enzo Voor wat er afkalvend restte van Holland's glorie; Vreemde…

Ik heb alleen nog compassie met de mensen, die voor de tweede wereldoorlog daar de boel bestierden. Dat heet werkelijkheidszin.…

Nu de tijd van herdenken Weer is aangebroken en We het met zoveel woorden Hebben over de inval door De buren die achteraf toch Niet te vertrouwen waren - Heb ik zo maar ineens een Inval, zo maar een gedachte Die bij me opkomt en die mij Op nieuwe gedachten brengt - Niet meer haten, niet langer Nadragen van zoveel narigheid -…

Mijn vader heeft de oorlog meegemaakt Al heeft ie dan niet in ’t verzet gezeten En volgens mij nooit bloembollen gegeten Heeft niks gesaboteerd, laat staan gestaakt Ik schreef voor hem mijn kleine requiem En in dit lied, daarin gedenk ik hem…

Wat jou op een bamboespies Werd aangereikt, spons Gedrenkt in gal en azijn, Om je uitgedroogde lippen Te deppen, verschraald door De blakerende zon, door Het schuldeloos opgehangen zijn, Stroomt hier in ongekende mate Door de loopgraven van een aan Flarden geschoten menselijkheid, Waar kinderen hun onschuld verliezen, Onomkeerbaar…