inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 30.412):

Rue Nélaton , Vel ‘d Hiver, Rogier."Nooit meer Auschwitz"

In perfect Frans: “U hebt tien minuten.”
Hij sprak over het vijftiende arrondissement
Mensen, uitgesloten worden om hun traktement
Oevers van de Seine en Franse agenten
Hij sprak over mensen en hun traktementen.

De stenen kelders en middenstandshuizen
Harten en monden als gesloten kluizen.
Glazen draaideuren en domweg dat gat
Op de verkeerde dag in dat jaar in de hoofdstad.

Twee mannen in beige regenjassen
Een donkerblauwe cape en hoge pet
En langs marcherende klakkende passen.
Onhandige trillende vingers en papieren lijsten
De vader met de hand aan zijn hals
En kinderen die krijsten
.
Hoe op een dag van “ons “gebons klonk
Niets met hem van doen had en moed wegzonk
Log de gedempte stemmen fluisterden
Razzia, kampen, arrestaties de dag opluisterden

Een mannenstem luid ook zijn naam riep
Uit geniep buren toekeken en wegweken.


II


Het is een treurig verhaal
Vergeven en nooit vergeten
Vlektyfus, vlooien en luizen
Mensen werden in een dag grijze muizen.
Vernedert klein van al dat venijn.

Hij het oogappeltje van zijn moeder
Zijn hoedster in gedachtenkracht
Hoe hebben dromen steeds moed gebracht.
Elke dag naar het werk marcheren
Onbetaald in het werkkamp je maar niet verweren.

Dagen van grijze barakken en grijze luchten
Niet te hard van je sjofele bed in je zelf zuchten.
Werken was ook een zekere dood
Alleen in lichaamstaal gaf jij je mimend bloot.

Niemand kent het ware begin van uitsluiting
Zelfs tweeling zijn werd een medisch ding.
De systematiek van genocide
Het stigmatiseren en hautaine haatzaaien
Domweg om een deel van de mensheid weg te maaien.

Het is een treurig verhaal van vergeven en niet vergeten
Om ook morgen nog steeds de reden om te weigeren te weten.

1989







Voetnoot:


Auschwitz-herdenking gehouden in het Wertheimpark, Nooit meer Auschwitz, Nooit meer Operatie lentebries in vredesnaam, De tijd liet 13-152 joden vergaan1942 was het jaar Met 1129 mannen 2916 vrouwen 4115 kinderen Bijeengebracht door Vichy politiemacht Na het verstrijken van de nacht Op een enkeling na werden ze allen zorgvuldig vermoord Wie heeft er nu nog van die daad gehoord


Zie ook: http://annemiekes.punt.nl

Schrijver: annemieke steenbergen, 31 januari 2010


Geplaatst in de categorie: emoties

3.6 met 8 stemmen aantal keer bekeken 525

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
annemieke steenbergen
Datum:
1 februari 2010
iemand noemde dit gedicht een dilemma om op te reageren maar in mijn ogen is spreken over de oorlog juist van belang om geen nieuw te laten ontspruiten omdat gevaar van buitensluiten altijd opde loer ligt als we niet alert blijven dus ja tijdloos pama en dank voor het wel reageren!
Niet alles in de wereld is liefde er is te veel loos is het niet.
Naam:
pama
Datum:
31 januari 2010
Email:
pebmartenshome.nl
Een 'kippenvel'gedicht, tijdloos en mag nooit worden vergeten.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)