Alle inzendingen over wijsgeer OR schepping OR kuil

de kuil waarin ik val stort boven mij ineen er rest mij slechts één woord gebeiteld in een steen uit…

Niet dat het me verwondert Zo'n kuil met baldakijn en oleander Graaft niemand voor zichzelf, maar voor een ander…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

We kunnen er misschien in kuilen leven Dan gaan we vrolijk dansen op de maan En hebben we een plek om heen te gaan Tussen de sterren gaan we ons begeven De Duitsers sturen we als eerste want Die wonen graag in kuilen in het zand…

dat alles louter lucht is, slechts het najagen van wind, lees ik in ruisende woorden van een wijsgeer die bevlogen waarheid spreekt sla de bijbel nederig dicht, sluit de oude Prediker in mijn rusteloze ziel…

Zie wat de Here schiep in zeven dagen: De hemel en de aarde en het water, de zon, de maan, de dieren en wat later de mensen tot Zijn innig welbehagen. De achtste dag had Hij geen geestkracht meer en schiep uit puur chagrijn het pokkenweer.…

dus was het voorhanden Steeds groter werd de scheppingsdruk, hij wrong zich in alle standen Denken werd zijn daaglijks werk, hij dacht zich bus en treinen En even dacht hij zelfs een kerk, maar die liet ie weer verdwijnen De derde nacht schiep hij de droom, hoewel scheppen een groot woord is Want eig’lijk sliep hij die gewoon, geen schepping…

het eerste onbegrepen hete vuur is aarde, vorm en inhoud in de kiem een wacht voor weerklank tot het laatste uur veel te veel schatten blijven anoniem uit dove chaos komen onverwacht hogere bergen aan het oppervlak een ordelijke glorie, stil gedacht beheerst bewuste daden met gemak en nergens fluiten vogels identiek gelouterd door het zingen…

hun mystieke kringen in zeer spraakmakende en educatieve ontmoetingen waar kinderlijke zachtheid met universele empathie in volwassen sfeer kwamen was verweer onmogelijk helaas kreeg een liefdevolle bedding door de constant stroom een verharding uit levensbehoud waar de oevers verzakten ik heb liefde en lijn in hun schepping…

gedachteloos met het warme zand terwijl je dromerig in de verte keek je blik niets opnam van alles wat je zag en jij alleen maar intens van het strand gebeuren genoot nooit zo bloot en los van aarde was en toch een met de plaats waar jij dromen weeft de tijd neemt om je luchtkastelen in het zand te bekijken die op de schepping…

Ze kunnen worden afgeschreven als feitelijk irrelevant, maar alles groeit uit hun verleden en alle jaren komen uit hun hand: Vaders en moeders blijven heel een leven als goden over iemands chaos zweven zonder te komen tot het scheiden van water en land.…

- Het is zinloos! - Ja, het is zinloos, Het is absoluut los van zin. *** Als losse woorden losse werelden Dwarrelden wij In een orkaan In een storm In een nacht In een… … Een iets totaal nieuws dat abstrakt was ondoorgrondelijk en onverbindelijk. Wij wilden ons vasthouden, Ingrijpen, Klemmen, Maar werden Geboetseerd In…

Opgaan in beweging Het loslaten van bewustzijn Zonder doel Af gaan op wat ontstaat Uit gevoel Jezelf verliezen in kleuren Die zich vormen Door op te gaan in elkaar Beweging naar de kern Door expansiedrift teruggedreven Naar de bron Naar het niets De duistere zwartheid Van waaruit alles wat ons Leven brengt begon.…

Maar als een kind dat slechts de moeder kent waant hij zich op een hoge troon alleen kroon van de schepping op zijn koud brok steen en stamelt na van het oorspronkelijk gezicht dat hij alleen zijn eigen naam heeft horen noemen.…

vandaag vond ik een appelpitje in mijn navel en dacht aan de schepping…

Looft God, de Schepper van ’t heelal Prijst Hem om zijn wijsheid en macht Dat Hij de schepping heeft volbracht Hij die was en is en er altijd wezen zal.…

tijd schoon Daarna werd het weer een moeras; besteeg het kwaad weer zijn troon Waar de hoop even had gegloord stierf die gelijk een nachtkaars uit Even leek haar stem hier gehoord; pijlsnel verging dit schoon geluid Wijl nevelflarden zakten in ’t stil keek de schepper op de aarde toe Blijkbaar was dit de mens zijn wil dacht God, al zijn schepping…

Naar de voorttikkende klok kijk ik alsof ik cyrillisch schrift zie merkt mijn vrouw poëtisch op met meer talenten in haar dan ze vaak zelf erkent bij de middagmaaltijd zegt dat ze als ik al lang en breed, dood en begraven ben journalisten vertellen kan hoe mijn gedichten ontstonden in afwezigheid, glycemisch ontstemd met brie op mijn wangen…

Heer, U hebt de schepping mooi gemaakt vanmorgen nog raakte ik ontroerd: werd ik er door geraakt.…

Omruist van zangrig bladgefluister, door 't mystisch spel van licht en duister omtinteld met een stalenkrans, komt ge als een nevelschim gegleden, nog vormloos ver ... maar diep aanbeden in uw aanstaande schoonheidsglans. 'k Voel uw bezielende adem waaien van verre. Zie! de bloemen zwaaien u 't kleurig, reuzig geurenvat. 't Hosannah…

Sierlijk zweeft de frêle vlinder Cocktailvol van bloemerij. Hier zijn duifjes en daarginder Eitjes van de honingbij. Paars de heide in de zomer. Pareltjes in de voorjaarswei. Ieder seizoen schud ik de dromer: Noem dit Eden aan zijn zij, Gans het lusthof... zo nabij!…

Zing van de schepping van de morgen in duister nachten .........verborgen Zing van de zon Het Licht dat ons besproeit, besprenkelt waarin wij mogen baden.…

God dacht nog met trots allemachtig De mensheid te scheppen was prachtig Zijn zoon zei bedeesd Ik ben daar geweest Verknallen dat lukt hun reusachtig…

Soms slaken we een zucht van verlichting als de laatste stukjes van de puzzel van het ei zijn gelegd, het gedicht tot een eind gebracht, met klaarheid en beeldende zeggingskracht... àls het al af is. Het blijft immers mensenwerk, niemand is volmaakt, zelfs geen hond, laat staan dat een reu of teef, een hij of zij, m of v, een die of de of x of dat…

echt aan de grond genageld staan een nachtmerrie Hij had ze nog zo gewaarschuwd: niet een hol graven in de wal van de geweldige kuil. En nu zaten ze daar toch in hun holletje naar hem te grijnzen. Duifjes in hun columbarium. Hoofdschuddend sprong meneer Jeronimus de kuil in en de wal bezweek.…

mijn wijsgeer gehuld in een wijsgerig deken daaronder immanent en transcendent , ik heb mij daarop stuk verkeken, wel de grenzen van mijn ziel verkent.…

hij woont op zijn uitgeteerde berg een wijsgeer met haar van zilver de wangen decennialang ongeschoren en ingevallen ogen gevuld met het vuur van een ster zijn band met de wereld is zijn vlees, zijn gebeente de gevangenis voor een geest die transformatie wil nog tijdens het ademen zijn laatste woord eindelijk…

Vaak graaft hij een gat voor anderen, maar valt zelf in de kuil.…