Alle inzendingen over wil over de rand kij

ik blijf in de schaduw van het huis het maakt zich klaar om het gemis te verzamelen deuren openen en sluiten lopen mij omver terwijl ik op elke tekening stilte plak onder een verdonkerende hemel maak ik het bed op voor nachten waarin wijzers verfrommeld worden tot korsten van tijd ik wil nog even gaan zitten de dagen vastnemen…

Wij zien in het Afghaanse strijdgewoel De opmars van de noordelijke strijders Tot vreugde van de grote wereldleiders, Al willen die geen doorstoot naar Kabul. Ze weten wel wie of er winnen moet, Maar inmaakpotjes vinden ze niet goed.…

het is maar goed dat de aarde rond is stel de bol was plat kaptein karel kortintwant van ontspanning in het spant gevoelig voor vagijn en rok boven dat al voor aanlok in hemels verre vergezichten hij voer door zeeën grif recht toe recht aan op die ene bodemloze af om één tel er vanaf te zien klaar onder te gaan in een ruimtelijk…

Glad en wijd ligt het ijs in een veeg wit en grijs en de lucht, tastbre kou, is gestolpt onder blauw. En mijn schaats met een kras als een schot onder glas trekt een veervormig spoor van mijn voet uit te loor. Ik scheer scheef op het vlak langs een donkerblauw wak. Na een sprong voor een scheur als een koord, schiet ik voort op het staal…

Een meisje staart over het water Lijkt gelukkig Van binnen alleen Niemand die het ziet Een harde wind Vertekend gezicht Golven van verdriet…

Laat de schelle tonen vlieten uit de zangerige keel en als vooglen henenschieten in hun wislend klankgespeel. Want dan reppen tong en veren vrije liedren, lang versperd, vooglen die hun kop bezeren aan de traliën van mijn hert. Laat de rijke klanken stromen als een vloed in de avondpracht, waar de zwanen drijvend dromen in hun kuise vederdracht…

Ze lieten mij van grote winsten dromen Mijn aandeel was eenvoudig: geef uw geld Nu ben ik echter langzaam uitgeteld En voel mij daarom door de bank genomen “Niks aan de hand,” hoor ik bij Fortis zeggen Maar ik kan zelfs geen boterham beleggen…

zoals ik struin langs oester en blikken fanta hangt mijn geest reeds aan het verderf van moed te zwieren gelijk die witte reiger die me beziet vanaf de rijsdam tot aan de in verval geraakte steiger het is de overvloed die het lijden voedt met een onleesbare handschrift wiens tekst mijn mijmering in zwartgallige woorden in herinnering…

Altijd is het zo, wanneer ik gelukkig ben -- voel ik me eenzaam.…

Toch lees ik ook gedichten die missen die gouden rand wat één en al verdriet is wat is er met hen aan de hand. Men zit met zoveel vragen doen zichzelf weer dingen aan ik wou dat ik het begreep en die mensen kon verstaan.…

Met bommen op de Rand van het Ravijn. De Rand is heel sterk 't ravijn heel diep Tegen onrecht fel gekant.…

help me, zeg schreeuw, vloek desnoods hoe lenig de minnaar de tafel dekt en lakens opgooit over smalle heupen ik wil liggen, likken, verdrinken in woorden, veel hoger dan benen en borsten verover me in niet minder dan liefde en zeg wanneer het daglicht vertrekt dat ik groot genoeg ben om je te strelen zomers en winters,…

Ik sta hier aan de rand, kijkend naar het land, daar ver beneden, nadenkend over m'n verleden. Hoog, boven op die toren, besef ik dat ik heb verloren, Hoog, boven op die toren, besef ik dat ik de moed heb opgegeven, wil niet verder leven. Hoog, boven op die toren, doe ik een stap naar voren. en terwijl ik val, bedenk ik me...…

Met bommen op de Rand van het ravijn. De rand Is heel sterk 't Ravijn zeer diep Tegen onrecht fel gekant…

Druppelsgewijs Drop , drup, druppel sijpelt de wereld binnen... De eerste ochtengeluiden op de achtergrond ; De haan die kraait. De dorpskerktoren die de eerste uren slaat. De wind die door het raam fluistert en mij in stilte kluistert. Een lied van een kleine pimpelmees eerst wat onzeker en dan minder bedeest komt zijn roep.…

Wij zeiden hier tegen Europa nee En daarvoor worden wij nu streng gestraft En wordt het referendum afgeschaft Al hebben velen daar wel moeite mee. Dus lijkt mij toch een referendum goed Of men een referendum houden moet.…

met mijn tenen over de rand kijk ik naar beneden zoek een goede reden voel me als een krant met mijn tenen over de rand zie ik honderd mieren lopen ben ik zenuwen aan ‘t slopen heb mezelf niet in de hand met mijn tenen over de rand dwing ik mij opzij te kijken zal wel op een angsthaas lijken val behoorlijk door de mand met mijn tenen…

Zonder randen, zonder bodem, ben ik vederlicht. ..met mijn ogen dicht, vlieg ik in het ledige, met mijn vleugels van devotie, diep in mijn emotie, zonder voorbestemde route. Zonder randen, zonder bodem, ben ik vederlicht.…

op de rand van dood en leven in het land van teveel geven tussen de waarheid en de leugen de vrijheid en niet deugen de reus de rots de kneus zonder trots…

kruinen spiegelen hun kronkelsilhouetten tussen wolkenblauw…

aangekomen aan de rand van het stille leven kijken we ontroerd naar de dans van de spreeuwen in de schemering opgetild uit onaanzienlijkheid waaiert de zwerm uiteen verdicht om dan weer open te vouwen bestaan in geleende tijd vanwege elkaar in de stilte schuilen we boten varen aan ons voorbij wie zal ons in verlatenheid kennen onze…

Aan de kant staan Aan de rand staan Niet middenin Zovelen Er is maar één weg Het delen Dat je er niet midden in kan staan Om een bepaalde reden Is er veel geleden Je plek In de wereld Je plek in de kosmos Het pad dat je gaat Als je jezelf maar niet verlaat Want als je van binnen leeft, ben je een ziel Die de wereld schoonheid geeft…

liggend onder een schaduwrijke plataan zag ik oogluikend de vage contouren van het wiegend bladerdak ik hoorde een haan kraaien en ergens blafte een hond ik wankelde op de luwe rand van gaan of blijven op de rand van waken en slapen zweefde ik de diepte in waar morpheus met zachte hand het maanzaad over mijn knikkebollend…

stopt in het heden Daar het is aangevreten door dingen eens geleden Drang naar verdoving brengt je drank Zo niet meer vertier Nachten lijken korter als dank Maar je raakt met de dag uit het vizier Gezelligheid kent een tijd Die tekent in het gelaat Je durft haast niet meer over straat Houvast zoekend ben je het compleet kwijt Op de rand…

Hier voel ik me thuis waar weide na een beek abrupt overgaat in boom en struik Het land ademt grondmist uit een bonte specht tikt en roept de rupsen op, luistert aandachtig kopje scheef naar elk gerucht in het rotte, diepe hout Eens was er een populier op de oever van een plas waarin later bij de eerste dooi een jongen tien jaar oud verzoop…

Verwachting loopt naar de rand. Niet te bereiken. ---------------------- uit: ' Raster', 1998.…

op de rand van de leugen scheurt hij zich los het eindpunt is daar niets kan nog een vlucht zijn hij sprokkelt adem en woorden bij elkaar bedremmeld zegt hij het is anders gegaan…

Aan de rand vooralsnog of voorgoed?…

De rand van de berg, maanverlicht, Jupiter heerst – de truffel ontwaakt…

De volmaakte vrouw is van marmer, en blootsvoets – blijft ze waar ze is.…