Alle inzendingen over winter guur

zuur en guur en toch nesteldrang en nesteldroom van boom tot boom…

De zomer is nog slechts van korte duur, in de lucht reeds de winter, kil en guur.…

De gure herfstwind kleurt wangen als sterappels rood en verfrissend…

Wiegende bomen knielend voor de gure wind langzaam ontmanteld…

Grijs is de lucht de mist trekt over het land het is koud en guur…

ongure kerel trapt verbeten fietsend door gure noordooster…

Guur waait de lente weg de stille winter dun hoog licht verdrijft behaaglijk vuur. Ineens moet alles uit zijn grond of tak in bermen joelen paardebloemen de kromme wilg rilt in zijn lichte groen.…

guur tochtte de wind om de hoek waar ik voor de kou schuilde in vlagen vertelden de desolate stromen hun herfstige dromen uit een wereld die het kleurtapijt voor morgen legde als een sneeuwse bui haar niet bedekte kou snerpte langs mijn ogen die ik toekneep tot een deja vu uit een ver winters ervaren in het verschiet van…

De sneeuw valt zacht, op heg en struik, de takken als met witte bloesem overdekkend. Met glinsteringen in het witte winterlicht. Geluidloos dekt de sneeuw de aarde dicht. Elk geluid klinkt nu gedempt. Het ligt daar stil en koud te zijn. Als met een zachte deken toegedekt, in zoete rust, nog ongerept en rein. Een poes waagt zich naar buiten…

Beschutting is goed, ik weet het, ik moet opstaan – en een boom planten.…

Guur is juli in de Lage Landen Als de Niets Vermoedend water maakt Overhelt, in al zijn voegen kraakt ‘t Logboek wegdrijft uit verdronken handen Nee, er is geen enkele hulp voorhanden Woest is wind bepaald niet welbespraakt Guur is juli in de Lage landen Als de Niets Vermoedend water maakt Brand een vuur en laat ook dit schip stranden Als je…

als ik tegen wolken praat is het omdat zonder jou de warme chocolade in de koude gure winter mij niet smaken wil natuurlijk is het goed zo met de mensen om mij heen die aardig zijn en vriendelijk toch blijft het moeilijk dapper alleen te zijn na het dutje bij de koffie smaken koekjes anders nu al smullen zingend en lachend de kinderen…

Er zijn uren Zonder jou. Soms. Misschien. Het is denkbaar. Er zijn rivieren met oevers vol boterbloemen Zonder jou. Er zijn wegen zonder jou. Zijwegen, ongelukken, greppels. Vlinders zonder jou zijn er, distels. Ontelbare. Er is mismoedigheid zonder jou. Laksheid. Angstvalligheid. En er gaat geen uur voorbij, Er is nog geen uur voorbijgegaan…

Nu op deze wintermorgen voetstappen krakend sporen achterlaten in de sneeuw blaas ik mijn verdriet als adem weg in de kou waar het door de wind zal worden gevangen om in bevroren takken van bomen te schuilen tot de zon mijn tranen omtovert in kleine parels.…

een winters decor met water, riet en een molen huiverend sta je op een brug naar onbekende overzij bekoorlijk gekleed in een jas die ik nooit zag je haren wapperend in de gure wind gewikkeld om je hand de riem van de vrolijke hond die nog steeds niet snapt waarheen ik nu toch ben weemoedig lijk je naar de fotograaf te kijken een vage…

Kussend smolten in zwoele nachten En bij trieste films elkaars tranen vingen Mist ze niet mijn teder strelen Mijn warme handen op haar zijden benen Is met haar liefde ook mijn beeld verdwenen Nu wij niet langer een strenge winter delen…

Zoals je lacht en zo verlegen lijkt het kleine kind je laat verdwalen je in het labyrint van leven kijkt de waarheid niet kan achterhalen de winter koud en guur een dwarreling in vergane glorie tinteling van wat er komen gaat neuriënd op klanken van euforie terwijl ik dromend het denken laat verlegen elk uur verraadt mijn glimp de…

weer het spelend kind van tien Dat onvermoeibaar hapt naar witte vlokken Ik weet dat dat niet kan en bovendien Daar buiten is het koud en kil en guur Ik accepteer het verder zonder mokken En werp een laatste houtblok op het vuur…

guur weer en in nevelen gehuld de ministeries o thalassa een straaltje zon kietelt je wiegende huid…

De winter is koud, nat en guur, warm is het bij het knappend vuur. De wind giert om het huis, het is knus thuis bij de buis. Het is geen weer er uit te gaan, daar is nu geen aardigheid aan. Lekker, mooi in huis blijven, met een boek de tijd verdrijven. Straks wordt het weer voorjaar, daar is het verlangen naar.…

Leeg is het strand, guur is de wind, er is geen zonneschijn meer. Ik kijk naar mijn handen. Zand glipt langzaam door mijn vingers heen. Net zoals jij dat deed. Wanhoop laat mij tasten naar iedere zandkorrel, maar je bent er niet meer. Doodse stilte. In dromenland verdwijnt de gure wind, is er weer zonneschijn.…

Alleen over andere koude gure natte dagen. Tjonge, daarover alleen al kan ik uren aaneen klagen.…

een gure frisse wind witte bloesem aan een boom de herdershond in het veld in de voortuin staat een kind wit met grijs gekleurde luchten hemel wordt allengs bedekt door klapperende vleugels van ganzen die naar 't zuiden vluchten…

En ze tellen de dagen zo uur na uur, En het blijft in hun harten zo dor en guur, Om de zomer die heen is gegaan.…

Als ik aan jou denk, stroom ik echt helemaal vol, vol met liefde Genegenheid die zich moet uiten tot zij weer bij zinnen is Mijn liefde voor jou gaat dieper veel dieper dan sowieso ooit geweest Samen met jou, dans ik het voorjaar tegemoet...!…

Den Oudenaerdschen beiaard doorstaat als alleroudste ons guur klimaat. Zijn ouderdomsrecht wordt echter weerlegd want die van Aalst zijn weeral eens kwaad.…

wind in mijn gezicht Brengt mijn gevoel gelijk aan winter En het einde is nog niet in zicht…

Al wat vreugde geeft en vuur is op aarde van korte duur kijk daar; het gebaar de armen van een dansend paar met het vriendelijk gelaat van het uitverkoren zaad kwetsbaar grijs en oud in de winter koud en guur rondom Zijn Heilige natuur 't zoete klagen van Corona dagen de onontkoombare dood een gouden traan valt uit 't hemelrood…

Aanbeland in de herfst, lopend naar de winter van ons tijdelijke bestaan hier op aard denk ik; alles, maar ook alles Was het me meer dan waard! Dus herfst kom maar op, winter pak me maar, het kan, het mag en ik zal ‘t ondergaan In dit mooie aardse wereldse bestaan!…

sleep me door de winter door deze winter ik zou honderd dagen willen slapen mijn verstand is weg, lijf koud, geen gevoel laat me dan door de winter slapen laat tenminste mij door de winter slapen…