Flarden van Vivaldi*
Een park om me in terug te trekken:
een man liefkoost zijn hond, een vrouw haar kind.
Flarden van Vivaldi in de herfstwind
doen mij goedheid in de mens ontdekken.
De zon die mij aan het Retiro bindt,
weet slinks het mooie weer op te rekken
en even de illusie op te wekken
dat de tijd echt stilstaat, mij niet verslindt.
De triestheid van een valse saxofoon
verbreekt de harmonie van de natuur
en voor me zie ik in een clair obscuur
wat ik zonder vreugde met me mee troon.
De zomer is nog slechts van korte duur,
in de lucht reeds de winter, kil en guur.
Inzender: Frank van Hassel, 15 februari 2012
Geplaatst in de categorie: filosofie