Alle inzendingen over wit morene raadsel

zwarte kapucijn zet zijn witte kraag omhoog, winter in aantocht…

de platte schaal een grijze bokaal met water witte doeken in het donkergroen van de olijvenrust de tuinen van gethsemane in het voetenwas ritueel de groep is compleet als hij met hen spreekt en samen eet waarbij ieder van de woorden schrikt die hij tot judas richt hem is niets menselijks vreemd als hij dit wetend judas…

Nu echter dronk ge alleen de fles leeg, onbewust, Dat de inhoud nog al koppig was, - 't was witte port, - En sloot uw loddrige oogjes dicht en sliep gerust. - Nooit heb ik zóveel tranen op één dag gestort.…

Een vrouw in ’t Witte Huis, da’s mooi, bravo ! En meer nog: ditmaal bóven het bureau.…

voor mij passeer je in gepolitoerde zwarte lak je witte rok klokt achter mij na je thuiskomst, nestelt dag lieve hand, lieve arm als je even langszij komt kust op mijn hoofd, rillingen hoorbaar in de aanslagen blond valt het licht, fragment van een jonge avond hoorbaar de nieuwe vogels door het glas, in akkoorden…

vrouwen met krulspelden onder hun hoofddoek zie je alleen nog maar in stukjes als dit - waar zijn zij gebleven, deze onvolprezen iconen uit de zwart/witte tijd?…

De glorie van de winnaar wordt benijd In een creatief rechthoekig kader Waarbij de mens is de grote dader Van de eeuwenoude zwart-witte strijd Het is tijd om ons flink te bezinnen Zodat uiteindelijk wij allen winnen…

op ’t platte land kunt ge ze aanschouwen een zwart – wit pakske mee nen lange staart sierlijke stapkes op de hoge voren efkes ben ik ze kwijt gaan ze schuil achter den trekker, vrolijk gelijk grote libellen de zon warmt het land koren wuift langs wegen ze kuisen de hemel bloot beeldig, ’t is een zegen…

als de witte piano in mijn rugzak en jij in het vuur konden spelen jou haar zwierend tegen mijn ogen weet ik dat liefde op zak rijkdom is…

we waren op weg naar de film harde wind en regen sloegen tegen de ruit, jij stond al op het witte doek, je zakdoek nat van het beslagen zijraam en kijk nou..…

Daar ginder al over de heide De blaren vallen Nooit heb ik je lippen gekust, Regen Ritmedansje Witte wijven…

te trillen op m'n fundament 't Is alsof er binnenin me een gebouw in elkaar stort Alsof m'n tikkende hart met een tijdbom opgeblazen wordt Je staat voor me zoals ik je het liefste zie Lange benen omgeven door een strak zwart net met grote mazen en je hebt met opzet je slanke hals verstopt achter een omhoog gezette kraag van de witte…

Zijn er daar misschien geen witte paarden te verkrijgen? Of heeft zijn raket gewoon pech?…

Lage zon werpt van bomen en vroege vogels lange schaduwen Op groene velden spelen witte wieven hun koude ochtendspel…

De touwen gerafeld, de witte roos geplet..…

Begrip heeft Jan de Wit voor alle fouten Zo stelde hij na drie jaar onderzoek in zevenhonderd pagina’s te boek maar ook kritiek, begripvol ongezouten: Voor elk Tweede Kamervrouwtje/heertje Spek-en boongevoel en gebakken peertje…

Begrip heeft Jan de Wit voor alle fouten Zo stelde hij na drie jaar onderzoek in zevenhonderd pagina’s te boek maar ook kritiek, begripvol ongezouten: Voor elk Tweede Kamervrouwtje/heertje Spek-en boongevoel en gebakken peertje…

je hebt je met schaduw gevoed geleefd van contrast tussen donker en licht bent de strijd aangegaan op het schemeringslagveld grijze glinsters gehaald uit zwart en het wit maar ze doofden in donker verkoolden in zwart pas toen jij wit overwon kwam licht van de zon in je hart…

Samen toen met Breytenbach op barricade met woorden werd gestreden tegen een zo vilein bewind Vervolgens ver- filmd, leerde de rest van de wereld wat wreedheid is als vanwege slechts een diep-donkere huid 'n beperkt aantal blanken zich ergert zich stoort aan opkomst van gerechtigheid voor gekleurden vanaf de jaren '90 van de vorige eeuw…

ik dropte schaduwen je fladderde er dwars doorheen boomde wortels groende bladeren en vond je toch weer heel alleen jij sprankelde in kleine zonnestralen lichtte leven warm op ik was wit in zwart aan het vertalen tot jij kleurde toen ben ik gestopt…

Er woont een oranje clown in 't witte huis, Zijn ego is mega, hij waant zich een Zeus…

Mijn verleden, vastgelegd in foto's met kartelrandjes heeft nooit kleur gekend, in grijstinten tonen zij een bestaan steeds verder van mij vandaan, ik kijk ernaar probeer de kleur te raden van het tuinhek waar ik toen tegen leunde. De lucht is blauw, dat weet ik zeker. Zou de kleurenblinde hebben gemerkt hoe technicolor de beelden in de bioscoop…

toen ik opende mijn hand was er enkel één druppel water op de plaats van wit kristal!…

een mooi wit roosje verrassing in een doosje mijn liefde voor jou!…

Hel fonkelend wit versiert nu onze straten tot straks weer dooi komt.…

Er woont een wolf in het Witte Huis voor hem is echt iedereen gespuis hij leeft van de haat verspreidt zo het kwaad zelfs in schaapskleren is hij niet pluis…

een witte zwaan alleen spreidt zo naarstig haar vleugels kleine rimpels vormen kringen dansen gelijkmatig op het stille water de avond valt nu langzaam het wordt een donkere nacht alleen sterren aan de hemel verlichten het spektakel de zwaan danst met haar schaduw een waterballet van pure klasse ontstaan in alle stilte ergens… aan een…

bruine chocola geteeld door zwarte mensen thans ook wit gekleurd…

een laken zo wit waaronder heel stil een nieuw jaar wordt ingekleurd…

Ja daar lopen er witte bij bosjes rond. Ze blijven altijd naast je staan en ben je weer gezond, dan laten ze je weer gaan om verder op eigen benen te staan.…