Alle inzendingen over woekeren OR doemen OR achterban

Tja, slechte peiling en de achterban Nou afgebrand.., joh trek het je niet aan Feed back, daar moet je juist voor openstaan!' ------------------------------------------------ Partijvoorzitter Lilian Ploumen geeft haar fractieleider tgv haar afscheid nog een klein cadeautje mee in de vorm van een vernietigend interview in de Volkskrant.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Reclame is een uitgezaaide tumor die woekerend en agressief ten zeerst ingrijpend al de media beheerst en nu durft men te spreken over ‘humor’?? Het smaak- en oeverloos de buis bevuilen is weerzinwekkend en slechts om te huilen !!…

open daar wordt de warme ziel door hem bevroren hij waant zich heer in een ivoren toren ver boven het gepeupel op de grond hij kijkt met haviksogen in het rond en smijt met nevelige metaforen naar hen die hem niet lezen en niet horen zij zien hem als een elitair gedrocht geen wonder dat geen bundel wordt verkocht de dichter heeft zijn achterban…

meer je ze benijd En als het moment daar is gekomen en je ze het hardste nodig hebt als je ligt te vechten op intensive care Dan zitten ze trouw aan je bed Ouders blijven je beschermen met mijn hand in de zijne was het weer als vroeger Zij moesten nachtmerries laten verdwijnen mijn vader en moeder Dit is wat ik ervan vind met hen als achterban…

Het ademen valt me zwaar, Bergtoppen doemen op Waar aanstonds De ademhaling Stoppen zal, Luttele seconden Voor de crash Schrik ik wakker In mateloze angst En ruik de milde Voorjaarsregen door Dit open raam, Waarvan alleen De binnenkant Nog bevroren is…

De woekerende prijs der sigaretten Is voor de roker helemaal niet leuk Die zoekt daarom een clandestiene peuk Om voor weinig aan de lip te zetten Genieten, van zo'n illegaal tabakje Staat je netjes, met je zwarte pakje…

Er groeit sinds kort in Nederland een boom Die wortelt in de ruggengraat van mensen Je plukt ervan zoveel als je kan wensen Biljetten woekeren als in een droom Maar denkt u bij het planten niet te licht Uw rug bezwijkt nog onder het gewicht…

toen de nacht hem in haar armen sloot gonsde zijn ziel van woekerende kleuren als een lichtstraal stapte hij door het raam strekte zijn armen naar alle zijden uit hij zag de breedte van het wolkenpad al vroeg herinnerde hij zich de diepte van alles de onzichtbaarheid…

de kunst van de hartenbreker de liefdeswreker die in mijn pijnen op blijft doemen Het is onomkeerbaar, te laat, te vertroebeld om mijn naam te noemen en mijn ziel te wenken…

Bart Adjudant heeft haar eigen feilen en falen met scherpe pen verwoord ___________________________________ PLOUMEN Drie is teveel, dacht praeses Lilianne De weerstand groeide, zij kreeg het te kwaad Haar roos werd minder rood dan de tomaat Van de SP-voorzitter Lilianne Waar is haar achterban van links en rood Sterft die, gelijk een…

Egoisme een woekerend gezwel. Hoogmoed bevuilen van eigen nest. Kortom, wij zijn aan bederf onderhevig. Tenminste houdbaar tot...…

List,Twist,Woeker, Gierigheid en Bedrog, deze vijf leven nog. Hadden de eerste vijf het slapen gedaan! Dan zou het in de wereld veel beter gaan.…

‘Dag dokter, ik zie steeds dezelfde koppen Op straat, in ’t hoofd en op het wrede scherm Het is een woekerende plaag, een zwerm van tetteraars, ze zijn niet meer te stoppen’ ‘Patiënt, ik garandeer u, u geneest als ’t strakjes 12 september is geweest’…

Lichten laaien strooien kreten blindelings onder druk gevangen overrompeld Luchten laaien klaren niet zien zwart als glas vertroebeld gesmolten tot weerzin Waarheid in woeker geroofd ontdaan van haar waardigheid tot schaamte vervallen…

door werk gedreven gekozen voor het leven verscheurt heimwee je hart met luchtpost vol tranen glij je zoet verlangend en woekerend door je oude jaren heen immers: er is nu geen weg meer terug... Elinora, 1 April 2010…

kan iemand mij vertellen wat onrust is natuurlijk ken ik het onbestendige gevoel dat onlosmakend vooraf gaat aan een vorm van vrees maar onrust is meer dan de ondefinieerbare wroeging waar ik wel eens mee te dealen heb alles is veel maar onrust is zoveel meer dan het woekerend gevaar dat altijd op de loer ligt…

Er zaten eens vier bijtjes op een grote zonnebloem de eerste was een dominee en zei voortdurend doem de tweede was een filmster en sprak steeds over roem de derde was een generaal en schreeuwde telkens boem de vierde was gewoon een bij en zei alleen maar zzzoem wat zitten wij hier lekker op deze zonnebloem…

Ga aan mij voorbij blauw dat me niet bevroeden kan wat mijn hart beroert wordt niet in lucht gelezen ik zuig met lange tenen diep uit de grond afgestompt de treur van de akker opdat daar groeien mag wat bij mij is afgeknot uitgestrekte armen naar een heldere hemel is het mijn lot of de doem van een religie knotwilg te willen…

Achterstallig onderhoud heerst het veld Een onaangename woekering van geuren Slaan het gezicht als dichtgeslagen deuren Ergens in die hooiberg ligt de langverwachte speld Duurde de zoektocht nou echt zo lang? Nee, achteraf gezien is altijd alles wrang.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Midden april Je bent dood Koud, Kil Ik weet alles is nu anders Stil Niets is meer als voorheen dat is wat ik wil Nu voel ik me alleen Kom naar je toe Vandaag en morgen zonder zorgen laat niemand om me treuren Heel alleen Niet over me spreken Wanneer ik bij je ben Als ik er zal zijn Vertel me dan wat je weet Zodat het leven geen doem…

Willen we wel echt of blijven we zo dikwijls onbeslist en cirkelen we rond de kleine verlangens, rond de doem van de dag, de zekerheden... Licht, kom en schijn voor ons uit!…

de doem van mijn rampspoedigheid is tenietgedaan mijn wordingen zijn tot nader order afgelast mijn huidigheid is met ingang van heden opgeheven (Vandaag, op woensdag 26 januari 2011, wordt de VSB Poëzieprijs uitgereikt.…

Omgekeerd in mijn lijf loop ik over mijn schaduw naar de zon benut nu mijn herinnering die mij in bescherming neemt tegen nalatigheid breng de waterval terug naar de bron was het stof weg gedachten zijn ingesluimerd om te ontkomen aan woekering verre vriendschappen geven de liefde die ik steeds koesterde…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

dans je mijn scherven nog fijn kristallen tonen verwonden je voeten pijn is een maat vereist concentratie losheid gevangen in haar achterban de dans is voor twee strak langs de vloer door ontmoeting onrustig in het knarsen van zand de strepen het vuil kwamen later ruimte voor twee werd gevuld met obstakels al dansend verworven…

Toen zijn woorden zich hadden verdaan tot achteloos gemompel en zinneloze autoritten het spreken niet meer wilde zag je hem toch nog woekeren met oude paragrafen waaruit hij leven perste dicht opeenstaande zinnen stukken van sonaten zo werkte hij onafgebroken aan zijn terugkeer. ------------------------------------- uit: 'Een staanplaats…

ze komen uit m'n neus en uit m'n oren ze woekeren op borst en buik en rug ik trek ze uit, toch komen ze terug de oorlog tegen wildgroei lijkt verloren 't is vreemd, maar met het vorderen der jaren verschijnen elke dag meer wilde haren…

ontkiemend onkruid bedreigt zijn leven zodra het zich sluipend onderhuids zal bewegen woekerend onkruid geworteld in zijn brein kweekt verwarring en angst en laat ons droef te moede zijn nietsontziend onkruid doet ons de handen vouwen en stilstaan in de lucht op vleugels van vertrouwen…