Alle inzendingen over wolkje

Het zachte mos nodigt uit tot liggen vogels te zien waar ze zingen een specht te horen waar hij driftig klopt Als de zon schijnt door het frisse groen beperken schaduwen zich tot donkere vlekken Door de bomen doorzichtige bomen is het bos nog te zien een eenzaam wolkje langzaam te volgen tot de ogen zich sluiten in het warme lentebos…

geen wolkje aan de lucht...…

Een blauw wolkje uit mijn mond met - tekenend - : hou je van mij? Zo ronduit als een cupmaat. Nauwelijks een proefballon te noemen. Meer nog dan het daarin vervatte, dit de vraag: wat ging er scheef met mijn recht op informatie, toen je met boe noch ba op bed ging liggen?…

ze wenkt naar de zon haar lach kleurt fel de corona van het avondrood strijkt elegant naast mij neer in een wolkje bloemenparfum bezempje nog strak in de hand zij is mijn punt gemutst heksje al levenslang alert bij volle maan en evenementen maar de stelen staan achter slot takkenbossen worden stug door verdroging zo…

aan de zelfkant van nu twee koppen koffie schenken in een vacuüm van rust één met- één zonder wolkje eigendunk als afdronk zonder gêne en de wereld schuift voorbij ze raast zo hier en daar vierwielig snel van A naar B of op de raderen van twee in beweging gezette benen ach het loopt zoals het lopen moet we blijven zoet de voortgang…

Zij heeft een wolkje in haar hand Zij is verlicht, van zich bewust Een engel heeft haar kruin gekust Zij voelt met alles zich verwant Zij helpt de wereld uit de brand De mensheid voelt zich uitgeblust Maar kan gered worden door rust Is domweg eigen aartsvijand We moeten af van winstbejag En kiezen voor natuurbehoud En luchten, hemelsblauw…

ik zag je gaan als deel van de dampkring een wolkje op weg naar de maan gevangen in het jojo-spel van water en nevel in het luchtig en vluchtige onder zons bevel jij speelde als geen ander de drie fases van bestaan liet lopen waar de modus was gaan verdruppelde in mistige tijden liet somberheid oplossend versnijden…

Af en toe waaide een wolkje stof op van de weg. En als Rachels raam openstond kon je haar horen piano spelen. Op een dag werden wij allemaal vermoord. We hebben toen verschrikkelijk geleden. Weet wel, je dood vergeet je niet gemakkelijk. ----------------------------------------- uit: 'de Brakke Hond', nr. 73, 2001.…

op mijn tenen loop ik door een omgekeerde wereld ik ben hier onbekend maar heb een droom in mijn armen te beschermen tegen een naam die de droom zelf nog niet kent zelfs in de stilte hoor ik het gefluister woorden ademen in alle hoeken van het duister hun schaduw lacht elk wolkje uit de lucht het spiegelt in de nacht en…

ik buig voor je grillige grootsheid je waait, zoals jij wilt uit alle windrichtingen je verkoelend briesje laat mensen glimlachen in de zomer géen wolkje aan de lucht je verwoestende kracht jaagt een tsunami over het land laaiende vlammen wakker jij aan wat rest, is as ongebonden ga jij rond de aarde jouw adem…

In de schaduw van een grote boom de ergste hitte wat ontvlucht, leg ik mij neer en tuur wat loom naar de bijna oneindig lege lucht, waar net een wolkje de zon passeert meegedreven op een zachte wind.…

Ik zit hier met een groot glas limonade geen wolkje te zien, de lucht is korenblauw. Ik kijk voor me uit en denk aan vanavond, als jij hier weer bent. Aan hoe fijn het straks zal zijn, met jou. Ik lig hier gestrekt, op mijn rug in het gras.…

In de schaduw van een grote boom de ergste hitte wat ontvlucht leg ik mij neer en tuur wat loom naar de bijna oneindig lege lucht, waar net een wolkje de zon passeert meegedreven op een zachte wind.…

In de schaduw van een grote boom de ergste hitte wat ontvlucht leg ik mij neer en tuur wat loom naar de bijna oneindig lege lucht, waar net een wolkje de zon passeert meegedreven op een zachte wind ik kijk hem na geamuseerd het is net een spelend kind, onwillekeurig lach ik terug en zwaaide zelfs heel even maar mijn geesteskind was veel te…

De maan nam haar plaats in met rondom haar de sterren geen wolkje aan de hemel die het uitzicht zal versperren. En zelfs de blaadjes hangen stil hoe zwaar zijn nog de takken hoe lang hun leven nog,dat langzaam gaat verzwakken.…

onvatbare wolken ik wil ze letter na letter neerleggen in een speelse lijn voor je tekenen zelfs de kleuren verzamelen waarin ze verbonden kunnen dansen ik schrijf en schrijf de vlinders op mijn huid streel wind in zomerzinnen dicht vergeten rozen dichter in mij hoe kan ik je zeggen dat mijn hart gewoon wil liefhebben op één klein wolkje…

als ieder wolkje maakt niet uit hoe klein zo kortzichtig zou zijn en denken o wat ben ik toch alleen dan zou er nooit geen wollig wolkendek meer zijn als ieder mens denkt ik ben alleen ga naar buiten kijk om je heen heb een warm woordje over voor iedereen en vervult dat niet je wens ervaar dan als je kunt de natuur en voel hoe troostend…

ik zit hier in mijn blote bast wacht een wolkje af maar voel je vingers dartelen op mijn huid eindelijk komt ook de lentezon voor licht en warmte uit we zijn een lange weg gegaan de eerste jaren in vol leven hebben elkaar zoveel gegeven kom kijk niet om zie vandaag de zon die schaduw doet verdwijnen en toekomst laat verschijnen…

we liepen voor de wind warmte floot in vlagen en een wolkje oogde wit van boven een wereld om ons heen wij helemaal alleen wij hebben ons niet afgesloten gingen juist helemaal open voor alles dat er was en wilden delen in samen elkaar voelen en strelen juist uit het niet verbale wilden wij het leven in zijn volledige…

Ik zag een wolkje wezens waaien, een spreeuwenvolkje in de vlucht complexe haltervormen draaien met opgewonden schel gerucht. Het was een levendig spektakel. Wat orkestreerde deze dans? -Een ketting zonder zwakke schakel, ineengevlochten vogelkrans. Wie was de leider -ieder leidde. Wie waren volgers -om de beurt?…

Als aan een rood met goud omrande hemel de zon langzaam onder gaat en haast verscholen achter een een wolkje al een sikkelmaantje staat.…

Even roert de wind een wolkje door mijn beeld. Oh, mijn zusje. Haar blonde krullen blauw gestrikt, in de armen van mijn vader, die haar draagt naar waar de zon doorbreekt. Terwijl een druppel het waagt uiteen te spatten op de tulpen, zojuist geschikt.…

frisse winteravond over de lange eenzame landweg volgde een kleine warme luchtwenteling de oneindige troosteloze ruimte had één starre droge ademtocht maar een soepel balletneveltje danste speels voor me uit de gitzwarte akkerzee welfde gedwee tegen de lilliputterboompjes van houtskool bij de nòg grijze stramme westelijke kim dat lokkende wolkje…

Haar hoofd is een web vol gedachten In haar ogen Die altijd lachten Zweeft wijsheid Maar danst verwarring Haar eigen dromensprong Naar een ver verleden Dan fluistert ze Een wazig wolkje warmte Opa’s naam Ze kijkt me verbaasd aan In de hoek van haar oog een traan Ik ken haar gedachten niet Maar ik weet dat het enkel mij…

Mensen willen graag weten wat Onze Lieve Heer ofwel de Voorzienigheid met hen voor heeft ze verlangen naar een lijn vol grote sterke wasknijpers die dure jurken deftige jasjes stoere sportkleren taaie werkpakken vastklemmen waar een frisse wind door waait Hemels zingend en raad gevend het komende voorspelt hoeveel aangenamer is het wolkje…

Nu zit je op je wolkje, al je vriendjes om je heen. Elke zonnestraal een lachje, breek je steeds weer door het duister heen. Elke druppel is een traan, elke keer wat minder pijn. Voor nu zal ik verder moeten gaan, tot we ooit weer samen zullen zijn.…

Als er geen wolkje is aan de lucht, Spreekt hij van storm en donderbuien. Hij brengt de vrede die in Christus is… Maar met een lach waarin iets listigs is, Denken ze: laat die klok maar luien.…

adeldom en plebs Verschil in afkomst is vervaagd Het heeft de vluchtleiding behaagd Te staken, dus zitten wij vast Zijn ongewild te lang te gast Maar kaaskoppen zijn onversaagd Wij, stammend van de Batavieren Wij, dijkenbouwers, handelsvolkje Wij, boeren, burgers, buitenluitjes Brouwers van allerhande bieren Aan onze hemel is ’t een wolkje…

hij woont in mijn kamer kleeft al een tijdje aan de muur lijkt hij een wolkje in mijn bestaan op talloze pootjes kruipt hij tussen koude kleren met het vege lijf of kriebelt langs mijn rug ondraaglijk lijden wij sinds ik hem stolpte onder glas na een paar uur geklaard en opgelucht haalt hij eigenlijk adem?…

alles is goed en op m'n wolkje vertoeven is fijn met soms een koutje of wat groeipijn daar zijn pa en ma, ze zijn er altijd en zo zal het altijd voor mij zijn het ontbreekt me nergens aan de wereld voelt ook veilig aan mijn familie en vrienden zijn me heilig van driewieler tot een fiets met zijwieltjes speelgoed, snoepgoed en het goede…