Netgedichten

netgedicht (nr. 35.473):

VERSTROOIEND TOCHTJE

'k Fietste op een frisse winteravond
over de lange eenzame landweg
volgde een kleine warme luchtwenteling

de oneindige troosteloze ruimte
had één starre droge ademtocht
maar een soepel balletneveltje
danste speels voor me uit

de gitzwarte akkerzee welfde gedwee
tegen de lilliputterboompjes van houtskool
bij de nòg grijze stramme westelijke kim
dat lokkende wolkje toonde een zwakke gloed

ik vond wat me steeds wenkend geleidde:
dampende erwtensoep in de boerenherberg.