Alle inzendingen over wollen

ontwaken in slowmotion onder een wollen deken van zeven tinten grijs pikzwart wordt langzaam lichter een dikke mist verdwijnt waar Avalon verschijnt gerechtigheid wint altijd waar ridders rond een tafel Godinnen eren en begeren vergeten lijkt de tijd…

Het joch, dat van z'n juffrouw baalt, heeft in een dolle bui alweer wat streken uitgehaald, ook juf d'r wollen trui. De deels ontklede schooljuffrouw berispt het jochie luid: 'Ik wens geen enk'le streek van jou!' Het haalt zowaar niks uit.…

Ik heb seeds medelijden met wollen speelgoedbeesten, zij kijken uit hun ogen alsof ze wilden leven. Ze zijn bijzonder kwetsbaar, hun wonden helen nooit, ze zijn nooit werk'lijk dood en worden toch gegeven mee aan de vuilnisman.…

Gezond het sexspel plegen in donkere wollen dekens opzoek naar rijpe tekens die het karma doen verbleken Verpuurt je warmte stralen twee lichamen zondigen het sexspel doorgronden bezweet en gloeiend pralen Wanneer de glimlach gelijktijdig verschijnt heeft dat de afsluiting eeuwig verfijnd.…

Soms is er zo'n gevoel van naderend onheil niet te definiëren als de stilte voor een wervelwind vluchtend voor de kou delen we wollen jassen uit steken kaarsen aan alsof we een cycloon kunnen tegen houden of een rots kunnen veranderen in een rivier met het licht in ons gezicht onzichtbare klavieren horen spelen…

Koordjes van haar wollen muts dansen vrolijk mee. Haar “in excelsis Deo” klinkt zacht maar krachtig na als ik over mijn schouder haar nog eenmaal gadesla.…

Vaak vonden we dat wat hij zei Zo nietszeggend was, zo vaag, Hij draaide meestal om de hete brij Met louter wollen woorden - Vandaag schiet hij behoorlijk Uit zijn slof, houdt zo maar een tirade; Als hij dan eindelijk is uitgesproken Concluderen we met ons allen dat zijn Teksten nog nooit zo uitgesproken helder Zijn geweest - nu alleen…

het lijkt nog nacht en het kind weet: ze gaan weer komen de woorden en de schaduwwachters die door de deur naar binnen sluipen een onherstelbare droom vullen met vermommingen en beeld na beeld leugen na eeuwigheid na leugen luid eeuwig in een te klein kasteel van witte lakens, wollen beesten en onderaardse, dichtgestopte…

Rouw draagt wollen dekens verwarmen het kille hart dat nog niet spreekt maar woordenloos beleven Wanneer de wolken samenzweren en hun druppels laten vallen misschien wordt er dan gehuild in liefdevol omarmen En de stilte zich laat horen als zacht gefluister in de wind het moment van samenkomen wanneer een zucht de stilte breekt.…

Onder de wollen deken lik ik de wonden en helen de goden jou en mij. Door aanhoudende poem-poem-poem duik ik er weer in, ook al is mijn bed heel moe van mij. Ook al slaap ik niet, het filmscherm toont de meest boeiende beelden. Achter mijn oogleden is een donker heelal.…

het zwijgen waarvoor ik zwicht jouw gezicht in 't lange licht het is waar het leven om vraagt vaak door schaduw vertraagd wollen weemoed heeft ons omhuld wij tweeën, rond hals en honger gekruld dat is wat het leven geeft bloesems, bomen, een strik jij, mijn liefste, en ik onmogelijk om niet te horen wat diep in ons werd geboren…

vroeger, achter ons, of later in de verte, een spoor in kalk vingers op beslagen ruiten ergens in de massa, op zeker moment in een eindeloze tijd nog dieper in het binnenste van het blauwste van de zee de monding van de rivier of een wollen streep in kille vlucht grondkleur in onbedekte termen een smalle samenhang waar onze wegen zich…

Verscholen achter luiken huist het kleine ongeziene leven in de holte van de kindertijd Zeven vreemde huizen je zou er verdwalen verzwegen namen woelen diep in de kinderborst In de schaduw achter het fluisteren van de groten gaan bange geheimen schuil Het daglicht botst tegen gesloten luiken de kat kijkt naar je wollen bal…

Mijn droom bedekt met wollen dekens, de nacht vergrijpt zich aan mijn strijd Het lichtloos dreunen van de twijfels, verspreid doorheen een radeloze tijd Het hoorbaar kloppen van mijn polsen, verloochend door een nutteloos bestaan Mijn graf zal de gebreken stelpen, in droom en daad tot rust vergaan De nacht zal gratie schenken…

je sprak van hardnekkig grijs te veel stofdeeltjes in de lucht kwam naast me zitten op de zetel kroop dicht tegen me aan handen en voeten zo koud zelfs door de wollen sokken heen jouw hele leven trok als een flits voorbij in het verhaal van een meisje gevangen in een volwassen vrouw hoe je het kijken van mij had gezien dat je er nu…

Een dienstbevel van Buitenlandse Zaken; U bent om 12.30 morgen allen vrij Met wollen ijsmuts en gepaste schaatskledij Gaat u verplicht een hele lange toertocht maken En als gewoonlijk kunt u vrijdag dan benutten Om op uw afdeling weer zachtjes in te dutten.…

Hier lig ik dan met bonzend wollen hoofd met rondom mij tissues vol met snot wenkbrauwen hangend voor natte ogen die wazig de wereld op afstand beschouwen met de volgende hoest al weer in 't verschiet Laat mij maar want denken kan ik niet behalve dan dat ik hier niet wezen wil maar elders rennend in het vrije veld of minnekozend onder een…

Het daglicht botst tegen bemoste groene blinden de wollen bal in de kleine hand geklemd.…

lange zinnen slepen zich eentonig langs een wollen woordenbrij hypnotisch star zit ik de zinnen uit en hoop op stilte na 't verbaal proces een frisse stilte zachte bries die door mijn haren speelt verkoelend overkomt mij dan een rust die nooit verveelt de lijst, het schilderij de duisternis, het licht verzengend heet, en koelte de…

Ik staar naar een flat in de verte, zie de wolken tussen toppen van een zelfgebouwde stad roze bergen imiteren op de kussens van hun tenen voor een lieflijk silhouetje in een paarse wollen vlag Ik draai naar de zon in mijn ogen, leg mijn schouders op de koepel van een grote glazen lach Diep daar beneden produceren / consumeren de geprogrammeerde…

Even is ze weer dat kleine meisje een mutsje en wollen wantjes rode wangen van de vrieskou. Baantje glijden in de straat op elke hoek een sneeuwpop met hoed en een rode sjaal. Warme chocolademelk voor de kou herinnering aan mijn vader die de slede trok waarop wij zaten.…

Even ben ik er geweest in die korte koude dagen wollen borstrok, kachel aan een liedje nog, dan moet je slapen gaan Even zomaar langs geweest ik zag twee mensen in een tuin haar grijze hoofd, het hoge gras alles was zoals het was Even mocht ik binnenkomen in een leven haast vergeten kom mee, dan gaan we vlinders vangen de warmte van die…

als in een waas zag ik je lachende ogen schaatsen van gezicht naar gezicht voelde ik je lichaam vlinderen tussen de mensen kinderen nog in de diepte van hun blik flarden van je stem hoorde ik wit miezeren in de mist van mijn gemijmer en rimpeling van volk suisde door jouw fladder als wollen pluizen op rijm zo kwam ik je tegen…

Lange dikke wollen jas Altijd eendre zware pas Loopt hij voort en loopt hij voort Loopt van oost naar noord naar voort Stopt en staat heel even stil Denkend dat hij keren wil Loopt weer verder dan naar noord Loopt hij voort en voort en noord Zoekend zoekend naar het oord Waar z'n kinderziel ooit werd vermoord…

Wijl het ochtendgrijs nog aan de daken kleeft hult hij zich in de wollen stilte van de nacht. 't Is vreedzamer toeven in de sterren. Die momenten voor ‘t getier en geraas herleeft, en de stad weer op z'n grondvesten beeft, Speurend naar de geheimen van het universum, zoekend naar dat illusoire equilibrium.…

'Rijkdom' geeft hem aantrekkelijkheid al draagt-ie wollen sokken van een geit. Toen hij rijkdom nog níet had verworven kon hij ons in de kroeg nog 'n lach bezorgen. Gister zat hij naast me op een terras wist van arrogantie niet meer wie ik was. Laat hém gelukkig zijn met zijn poen voor geen goud geef ìk hem een zoen.…

Schim van gisteren De laatste kruimels veeg ik van tafel En grijp naast de wollen roes, de wolk Ons draagvlak Ergens onder de glazen stolp Dan verbreek je de lijn En ik gis naar waarom en wie en hoe Dan spijkert een sluimerende beul me vast En je haast je naar de flits Ik schud de bijtende kevers van het vel Terwijl een zomerwind jouw…

Het nog even met de hand betasten van de wollen vacht, die stugger blijkt. Handen kijken beter. Het je zorgen maken dat ze in de sloot geraken en wat je ooit op school leerde bewaarheid worden zal. Het uit je hoofd praten van die gedachte door te denken dat een schaap gelukkig is.…

soms is er een kwade geest een mens tussen wollen beesten hij sluipt in haar schedel het verweer verzegeld tot in de schoot dag na dagen vreet hij dit en dat, in korte en lange vonken tot hij volgevreten is met bloemetjes shirten en weggezakte vruchtbaarheid hij kent de weg, doet ramen en deuren dicht, in haar hoofd op tafel niets…

Lopend en al zingend Laat ik mijn gedachtes buiten rusten Ik zie de bomen, zo groot als zij zijn Ik zie de wolken zwevend als wollen dekens Mijn hart klopt door mijn lichaam Maar de rust in mij laat hem weten dat het goed is Om alles te herpakken De lucht is koud maar mijn lichaam warmt op Door het lopen probeer ik weer te genieten En ik…