10442 resultaten.
Zachte blaadjes
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 1.146 Alleen wij
In de nacht
Donker
Harde grond
Zachte blaadjes
Jouw lijf
Op het mijne
Jouw gezicht
Boven het mijne
Zwevend
Je ogen
Samengeknepen
Je mond
In die lieve
Glimlach
Je hand
Die een haarlok
Van mijn gezicht
Wegstrijkt
En mijn wang
Streelt
Aait
Zachtjes
Lief
Je bent lief
Fluister ik
De lieve glimlach
Wordt breder
De ogen…
Bah wat mooi
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 165 Sneeuwstormend zachte blaadjes
het gras en de straat bedekken,
de wereld mooier maken.
Elk jaar onvermoeibaar,
steeds opnieuw
hun kleurenpracht
tentoonstellen.
En een appeltje
op de koop toe…
vloeipapier
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 85 (schrijverslusten buigen mooie letters
slechts gerangschikt rond de vorm van geesteskinderen)
in het nevelmeer van nu verandert niets
er drijven woorden over, tot de oevers
van vandaag
overal krult leven rond de grip op alle dingen
in veranderingen schuilt mijn glimlach
warmer
nu een bloem haar zachte blaadjes beurt
de herfst verkleurt…
ZigZag
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 139 Kabbelend rolt het omlaag
Schuimt wit als een vloek
Schittert blauw van geluk
De lucht snijdt steriel
Zachte blaadjes tranen
Veranderen stof in diamant
De stenen rollen samen
Muziek in krakende geluiden
Misschien zoals het hoort
Een waas pakt de weide af
Alles word zwaar en dik
Geluiden klinken hol
Je roept me steeds vaker…
Mijn schilderspalet
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 1.323 mijn schilderspalet
met tientallen kleuren
van donker naar hel
spijtig zonder geuren
dat zou het nog zijn
het schilderen van een roos
de geur op kunnen snuiven
de blaadjes heel zacht en heel broos
spijtig, ik kan je enkel tonen
hoe mooi ze wel is
ze aanraken niet
het zachte gevoel, een gemis
maar kom eens kijken in mijn tuin
daar…
Jonge beukenblaadjes
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 156 als fluweel zo zacht
de pas ontloken blaadjes
van de oude beuk…
dauw van de zee....
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 421 waar goudenregen welig tiert
dragon
haar lentegeur
de ochtend siert
als zacht geelgroen
ontloken blaadjes
schuw verborgen
in krokus wit
overwoekeren blaadjes
rozemarijn
als dauw van de zee
lavendelvelden…
hoe zacht
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 272 hoe zacht de herfst kan zijn
alsof hij nu alleen voor mij is
de blaadjes neergevleid
met harmonie in kleuren
en aarzelend
het strelend zonlicht
op mijn huid
zo zacht de herfst
en jij…
Wanneer de blaadjes vallen
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 189 Terwijl de blaadjes het tapijt vormen
waarop je wordt weg gereden,
kijkt men je na.
Dag blaadjes, dag vriend…
Blad
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 251 Ze doen het ieder jaar opnieuw die bomen
De eik,de berk,de populier,de es
Ze hebben het voorzien op de NS
Door blaadjes op de rails te laten komen,
En over alle sporen te verspreiden
Zo gaan ze ons weer in de wielen rijden.…
rozen
hartenkreet
4.0 met 17 stemmen 1.550 Als bloedkoraal zo rood
Druppels
Als tranen op de blaadjes
Glijden langzaam omlaag
Zacht op moeder aarde
Zonnestralen
Op moeder aarde
Zullen deze druppels van tranen
Verzachten en verdampen
Dan bloeien deze rozen
Als bloedkoraal zo rood
En wijken de blaadjes
En leggen hun hartjes bloot…
Herfst op 't balkon
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 429 Blaadjes stormen naar benee,
niet met slechts eentje of met twee,
neen,
hele hordes tuimelen over elkaar heen,
niet naar het grasveld of naar de grond,
welnee,
ze landen om mijn balkon.
Ik veeg me te barsten!…
De blaadjes
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 242 De blaadjes komen een voor een te voorschijn,
ze lijken zelfs een beetje bang: onstuimig maar toch
nog met ingehouden drukte, omdat ze niet te vlug
al helemaal daar willen zijn, maar eerder traag
willen genieten
van de warme zonnestralen, van de vriendelijkheid
van de mensen
die nu ook hun winterslaap vlug zullen vergeten.…
Blaadjes
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 112 Totaal anders gaan zien
De blaadjes laten alles los
Om door te kunnen
Om weer mooi te worden
Want dan hebben ze weer
Alles op orde
Dus misschien als ik af en toe
Wat dingen die me dwarszitten loslaat
Misschien kan ik daarna ook weer groeien
En dat een mindere periode zo weer
Sneller voorbij gaat…
Madelief
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 465 naar me lacht
haar witte tandjes
zijn als kleine blaadjes
dag Zonnekind
fluister ik zacht.…
Laat mij zacht zijn
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 193 Laat mij zacht zijn als de blaadjes
die nu uit 't duister springen
en verhalen van genade onverdiend.
Laat mij zacht zijn als de vogels
die fluiten zonder zorgen
voor de morgen die er komt.
Laat mij zacht zijn als het licht
dat koestert en vertedert
wat hard was door de winterkou.…
Kussen
poëzie
3.0 met 23 stemmen 3.640 Kussen is een troon van morgenlicht,
waar men heersen leert en nederknielen;
Kussen is een kostbaar evenwicht,
tussen mensenhart en mensenziele.
Kussen is een wonderlijk akkoord,
waar de zielen in elkaar verglijen;
Kussen is wel 't goddelijkste woord,
dat uit mensenmonden kan gedijen.
Kussen is een zomer-avondgaard,
waar de vruchten tot…
Mist
poëzie
3.0 met 16 stemmen 2.468 Dees dag is lijk een moede man,
Die langs een strate, grijs en stil,
Zijn droefenis niet kroppen kan
Maar toch niet schreien wil.
Over de mulle wegen zweeft
Een waas van onverschilligheid...
Vrouw, die zich zonder liefde geeft
En heengaat zonder spijt.
Daar zoeft wat zonne-lichternis…
BIDDEN
poëzie
3.0 met 19 stemmen 4.781 Bidden is de bittere dingen
Met een zacht gezeg vergoeden;
’t Is doorheen zijn tranen zingen
En in alles ’t schoon vermoeden.
Bidden is langs donkere paden
Lampen van gevoel doen branden;
Bidden is de schoonste daden
Dragen op zijn eigen handen.…
NACHT-KAPEL
poëzie
4.0 met 6 stemmen 853 Daar hing geen zucht, geen vrage;
Daar was maar stilt' en duisternis
En mystisch viel er groenig-vaal,
Op heilgenbeeld een manestraal
In de ouw' Maria-nis.
Heel flauwkens monkel-lachend,
Als of 't zijn leste lachsken was,
Leek 't lampken Gods, in 't duistre rond,
Een blom, die zonder water stond
In rood kristallen glas.
Daar had ik geern…
even
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 695 tedere
witte blaadjes
tegen wilgentakken
verscholen in het bamboegroen
vervagen het witte licht
en de stroperige strepen
op een gezicht
geven een antwoord
op ogen vol vragen
die verandering zagen
willen terug
naar hoe het begon
ik lach
naar die tedere, witte blaadjes
in de warmte
van een zachte zomerzon
hangend over een brug
kijk ik…
Toren onder vuur
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 150 Blaadjes nog lichtgroen.
Zand nog korrelig en zacht.
Het stuifmeel op de straat gelegen.
Moord en doodslag.
Dat laat zich niet tekenen.…
Weemoed
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 182 Het kan me zomaar
overvallen,
weemoed omdat de blaadjes
vallen,
ben niet depri of
anderszins,
maar als ik die blaadjes vallen zie
ginds,
kan me zomaar overvallen
dat weemoed gevoel,
niet depri maar weemoedig,
snap je wat of ik dan bedoel?…
Herfst
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 312 Het sneeuwt blaadjes
Bomen worden kaal
Het asfalt kleurt oranje
Het sneeuwt blaadjes
De kou lijkt normaal
De lucht gooit kastanjes
Het sneeuwt blaadjes
Oranje wordt een taal
De boom verliest zijn franjes
Het sneeuwt blaadjes
Maar voor sneeuw is het te vroeg…
ik mag
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.212 ik mag door alle blaadjes strelen
een vingerpuntje aan elk haar
en waar ’t zo-even groen nog was
begint haar lijf volop te leven
het roze wil zich vrij mij tonen
een zachte glans op malse vrucht
mijn mond ligt waar ik wil bewonen
en lippen openen zich.…
De verrekijker (ready-made)
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 137 De blaadjes zag ik wél.
Toen heb ik naar de blaadjes gekeken.”…
De herfst
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 538 De blaadjes verwelken,
Vallen af
Dwarrelen naar de plek
Onder de boom
Waar ik zo vaak zat,
De wind steekt op
Blaast ze uiteen
Naar een plek waar
Ze verrotten
Heel alleen…
Groene blaadjes veranderen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 217 Herfst met je prachtige kleuren,
wat doe je met de groene blaadjes
Ze vallen met zijn allen,
dwarrelen zachtjes naar beneden
Op het altijd groene gras, vochtig nat
amper te maaien en ik denk terug aan de lente,
de kale takken toen,
die langzaam omgetoverd werden
in blaadjes prachtig groen.…
Klaproos
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 496 een zachte dood…
Zacht
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 952 Je had het zacht gezet, ons
vuur, te zeulend. Het was muziek
geweest zo, lang geleden, toch
van alle tijden. Het lukt je wel
om mij te mijden nu en sinds
het smeulen van ons vinnig
licht ken ik jouw stilste lijden.…