Alle inzendingen over zeilboot.

En ik zeil, bubbels genietend in mijn zeilboot, lekker heet van al dat wulpse moois op mijn geile schoot.…

Zeeën als muze, te weinig tijd het te bevaren, zeilboot zonder kiel. Acryl blauw water, zijn huid is transparant, zie de bodem niet.…

Een zeilboot door kleine hand van de oever geduwd, reikhalst naar de overzij van oceanen. Luwte is dood. En spelen kinderen op een zomeravond nabij het omheinde bos en komen zij daar waar het groen van de bomen donkerder is en een smalle weg zich voortslingert naar het onbekende, dan beleven zij de angstige bekoring van het verafgelegene.…

De watervlakte blinkt knipogend en rond, vraagt vrolijk welvend kleine zeilboten al deinend en zwenkend door te stoten: golven en vaart houden hun luchtig verbond. De bomenkring om het meer is een bond van wachters; ze waken streng, vergroten de opwekkende geest bij de stad Sloten en diens vertier op schepen, elke stond.…

In het donker zie ik de mensen soms anders als kledingstukken in een oudere kast zeilen aan een zeilboot of kotter hoog in de mast. Soms voel ik ze als branders en soms als waterlanders. Onder die sterrenpracht en grote volle maan zie ik vaak het nodige aan ontroering gaan.…

Haar ogen zacht en breekbaar turen naar wolken voorbij drijvend als zeilboten stuurloos.....trekken ze naar het zuiden geruisloos, geen geluiden. In haarzelf verzonken schrijft ze als herinnering een deel van haar verhaal, struikelende gedachten over stille verlangens en verloren kinderlijke geloven.…

terwijl ik door het raam naar binnen tuimel bekijk ik de aanblik vanuit 'n ander perspectief hetzelfde behang na al die jaren, de klok die oneindig door tikt toch heeft 'ie hier stilgestaan boven de schoorsteen hangt 't vergeelde schilderij nog even scheef waar de zeilboten nooit zijn aangekomen op hun bestemming, maar vast gezet…

M´n ogen gesloten licht gapend slapend laat ik me dromend meevoeren: als ´n gevallen blaadje licht drijvend in de beek; 'n reusachtige boomstam op open water; 'n vlot op stroom; ´n vallende steen in het geraas van een waterval; ´n zacht zoevende zeilboot op eindeloze zeeën en oeverloze oceanen Het tsunamiseert m´n achterdijkse…

regen, hagel omfloerst met bliksem en donderknallen op een duinpan gezeten in de luwte van de windrichting geniet ik van de bijna middellandse-zee-blauw ogende zee Labrador Mika rent achter z’n bal aan en trotseert met gemak de branding speelt met de golven en spettert zich droog als de bal richting het strand rolt een paar schepen en veel zeilboten…

Een zeilboot glijdt bewegingloos naar huis, alleen een rustig kabbelen, een zacht gesuis. De kleuren vloeien uit tot donker paars. Groot rijst de maan uit zee, ik loop naar ’t water, dat voelt als streling, een soort koele lust. Ze lokt en ik gehoorzaam, kom haar nader en zwem, totdat ik moe, me omdraai op mijn rug.…

keurig glad gestreken op de rug staartje fier omhoog Een vriendje scheert rakelings over de golven vleugels uitdagend stoer gespreid vrolijk klapwiekend land hij in het water en dobbert op de zachte golven mee Hemelsblauwe lucht, wolkenstraten wuiven schaduwen op het strand de zon blinkt een verlichte spiegel in de gladgestreken zee Een zeilboot…

Ten Berge weerspiegelt de bijtende bergkam zichzelf verwacht obscuur nog een zwachtel van verder aangroeiend sneeuwpak met meeuwen heden reik ik vervliegende vrouw wiens uniciteit in de dromen geheim blijft de hand om samen op kadeplankieren ons voetspoor te drukken in wit eenzaam verslik mij in de portrettuur aan boord van een zeilboot…