Netgedichten

netgedicht (nr. 66.555):

WINTERREIS

zinsbegoocheling vrijheid gegeven
onmatig in een geruisloze windvlaag

met een herinnering magnetisch opgewekt
in afgewikkelde nachtspoel

pulserende velden
berimpelen wazig een regenplas op het voetpad
vol wegzeilend herfstblad nog

en snel een nauwe zeestraat
gegrist uit de winterse geo-gedichten van White
of Ten Berge

weerspiegelt de bijtende bergkam zichzelf
verwacht obscuur nog een zwachtel

van verder aangroeiend sneeuwpak met meeuwen
heden

reik ik vervliegende vrouw
wiens uniciteit in de dromen geheim blijft de hand
om samen op kadeplankieren
ons voetspoor te drukken in wit
eenzaam
verslik mij in de portrettuur

aan boord van een zeilboot geklit
veegt iemand sneeuw van het dek
devoot haast
prudent

de mast als omgekeerde slinger
van een verloren tempo-instrument

de metronoom gaat lichtjes heen
en weer de traagheid in de vissersplaats
op maat want

de droom heeft zijn eigen geheimen
waarin de fok in ons ontvallen winterwind
nu traag wordt uitgerold

direct daarop al vrij van sneeuw
wordt ingerold
de vlag ontwapperd hangt slap

de winterreis groen bij de voeten vertrapt