Alle inzendingen over zelf reflecteren

Wordt door passie met elkaar verbonden, en krijgt romantiek iets van een eigen gezicht; wanneer twee geesten in één gedachte samensmelten; en hun geluk reflecteren naar het eeuwig sturend nachtelijk licht.…

Tijd om eens goed te reflecteren. Over de natuur en met elkaar. De tijd zal ons wel leren. Nou ja, dat hoop ik maar. Hoop doet leven en biedt saamhorigheid, waar machthebbers jammerlijk faalden. Alleen een virus kreeg dat voor elkaar.…

De zon brandt op mijn huid zoals verlangen branden kan ik teken namen in het zand en schelpjes leg ik daarbij uit De zee van eb golft nader rustig maar bewust en sterk tot aan de namen in het zand die zijn getekend in een kader Speels glimlach ik naar mensen die reflecteren mijn geluk want door die namen in het zand herkennen zij mijn…

Reflecterend en dicht op onze symfonie. Ver van de realiteit in een universum. Zoals een geïnterpreteerde compositie. Ik omring jou als jouw dynamische parfum. Welke expeditie biedt ons synchronie?…

Misschien wordt het wel eens tijd dat ik de spiegel doorgeef en dat jij je eigen spiegelbeeld laat reflecteren door de gescheurde jaren heen. Ik was van alles een beetje jou, misschien word ik ooit een beetje mij.…

Rustig laat de zon zijn stralen reflecteren in mijn ogen, ze sprankelen je straks helemaal plat want je kunt me nu toch echt niet meer omzeilen je gevoelens zullen barsten van liefde.…

in een valse onweerszon schittert de monoliet zijn boodschap tegen donkere wolken magistraal torent hij hoog boven het stille land schaduw werpend op haar warme mystieke kant zij voedt de atmosferische energieën diep in het spanningsgebied van het reflecterend geestelijk verkeer zij zijn onthecht waren een eenheid op interstellair…

Bourgogne In bloed gedrenkte rozen Tegen pokdalige muren Gedenktekens vol namen Belommerde tuinen Reflecterende meren Insecten die Weesgegroetjes Zoemen, vogels die flyers Zingen met n’oubliez pas Akkers zijn er vierkant tegen Willen cirkels doorbreken Geluidloos waken straaljagers Over de vrede, toch?…

ademt naar buiten De wereld een entree Naar mijn gevoel De pijn schuurt Draait in mijn buik Wurgt mijn hart En klopt verder De mooiste noot Gehoord door Hongerige oren Snaren mijn ik Zonder halt Versmelten met Eén zijn en voluit Het leven absorberen Gepantserd door ervaring Geleerd een laag te smeden Van vertraging en Reflecteren…

Oneffenheden aan de buitenkant als waas over het goede innerlijk of de schone schijn als dekmantel van dat wat zich niet laat zien of als machtige boom zijn lijnen in het blad en hart blootgeeft, voelbaar zichtbaar in doorgezaagde stam de wind zingt in onze oren dat wij moeten reflecteren in eigen nerven daar wij amper weten wie wij zelf…

De dag loopt naar haar einde Woorden reflecteren op de wand Het kleed beroert de letters van de uitgelezen krant Die oud en moe is van het nieuws en veel te gul verslonden Ik pak het dagblad van de vloer en zwijg met al mijn monden De rode gloed van de avondzon slaat een bres in mijn gedachten Een borrel staat al koud en vol geduld op…

knusjes keuvelen aan een houten tafel over je passages op een ordinaire dag je woorden vlot en met een glimlach een sterke koffie met een warme wafel spiegels reflecteren in de zon je zonnebril met lichtbruin vensterglas belichten fel mijn verbaasde grimas op een terrasje waar het ooit allemaal begon ik zag je mond zo elegant bewegen je…

Het kan nog van drummen komen, van heerlijk roffelen, van geweldig tekeer gaan op gespannen vellen, terwijl snaren stevig reflecteren. Ja zeker, van trommels komt geluid, durend slaan stokken heftig neer, een lieve lust maakt klappen hard, zin in leven ktijgt in ritme weerklank.…

Nacht ik zit gebogen, mijn kronkels reflecteren jou 't is net of 'k jou hoor roepen, het duizelt in mijn hoofd Uit de rilling, die mij opwarmt vang ik restjes kracht, die ik meega ombuig, tot een straaltje zon ach, ik mis je zo Vol je Bordelaise kelder, leeg, je holle mond soms voel ik je adem(t), lik je aan mijn wond…

. ---- TIENRAY - Op initiatief van een bewonersoverleg krijgen asielzoekers in het Limburgse dorpje Tienray voortaan een reflecterend hesje mee als ze 's avonds de straat op gaan. Bewoners schrikken anders van de asielzoekers, die in het donker niet opvallen. Zo meldt De Limburger.…

eens vele wegen richting jouw beeld het wikken en wegen, vooral de rust bij jou is genesteld, niet bij iedereen reflecteer want de spiegel wil klanten mijn spiegel is al jarenlang gebroken die kon de bergen en dalen niet aan zich aftekende in rimpels en wallen vanuit de verte zijn genen niet helder mijn beeld werd pas veel later duidelijk…

Als ik je alles zou vergeven en jou voor altijd zal vergeten welke stappen reflecteren dan nog in de nacht dat ik jouw ritme vond. De passie zal ik nooit vergeten jouw woorden kan ik je vergeven toen de nacht voor eeuwig verduisterde met de laatste zin die je mij influisterde.…

je weet wel wat ik bedoel zal ik op die kop lijken die ik ergens zwevend boven mijn schouders voel laatst keken schimmen heimelijk mee wilden mijn ogen sluiten naar believen kom wees toch gedwee wij weten veel beter hoe voor jou te kijken al was het maar ons te gerieven plots drong tot mij door dat mijn bril ontbrak op het reflecterend…

er is nog bewijs, een lichamelijk deel van jou stil bewaard, als een rond de vingers gedragen relikwie de kleine schrijn glanst zilveren gedachtes ze reflecteren stil dat lieve monogram, nooit verjaart jouw naam als ik buiten kijk en vogels beven in hun vleugels dan weet ik dat de kou slechts winters baart, maar nu verlang ik naar de…

Gele vingers zonnestralen 100 den kleuren reflecterende regenbogen in haar levensweb. De dageraad die eindeloos verzuchtend haar adem inhoudt omhelst beginnend ochtendleven. Ze wacht roerloos op een teken van ontwaken en stilt haar honger met het illusionaire beeld van volheid.…

Een Brits toneelgezelschap zoekt een lijk Om vierentwintig maal te figureren Wie stervend is kan heden reflecteren En ligt dan straks misschien als lijk te kijk De rol dient tot demythologiseren Van alle raadsels rond het dodenrijk Wie deze rol wil moet (néé, géén gezeik!)…

de dingen zoals jij bent altijd dezelfde in de spiegel van de tijd is verjaren dubbelzijdig kijken naar kaatsende beelden van de wereld waarvan jij houd in de spiegel van de tijd is verjaren duaal weerschijnen terugblikken om vooruit te kijken naar een wereld waarvan jij droomt in de spiegel van de tijd is verjaren tweezijdig reflecteren…

De tederheid van bestaan trek ik steeds opnieuw als een robe-manteau in tinten aan die mijn huid en ziel nu dat mag reflecteren. Op deze sprakeloze momenten zeg ik weer dag.…

De gebroken lichtstralen reflecteren, Als sterren aan het firmament. Wuivend in onstuimig weer met zacht geruis, Een tropisch bladerdek groen als gras. Een stuk regenwoud hoort niet in huis, Evenmin een krokodil als tas. Tot in de lengte van ons aller dagen, Blijft de natuur een gift van God.…

Zo smelten wij in een droomvallei tussen kevers, waterkers en al wat de blije wijsheid van mei diep in ons doet reflecteren.…

winkel de markt het terras vinden wij het geluk en verdriet in het doodgewone alledaagse jaarlijks haltert die molen even herinneren wij wat nu voorbij is in verwachting van de toekomst blikken wij om en weer vooruit dansend vieren wij jouw jaardag genieten met volle lach en traan van de spiegeltjes en venstertjes die wie en wat jij bent reflecteren…

schurk me naast je en reik met aandacht raak je zacht - je bent dichterbij dan verwacht - en met enig pleinvrees betreed ik je hart dwarrellicht als zon door een bladerdak beschijnt de vandalen die jouw podium delen ik schuifel wat langs de rafelige randen en knars je scherven diep in mijn hiel je woorden leiden langs spiegelwanden reflecteren…

Door de golven die langs hem heen gingen Te diep in de zee was hij verborgen Door een storm was hij bijna zichzelf verloren Dat hij dacht, dat hij het niet zou redden Hij huilde en tierden Maar de golven voerden hem mee naar de oppervlakte van de zee Gelukkig is de hevige storm gaan liggen En hij dreef nu in het water kalm en rustig Reflecterend…

weer is voor jou een jaar voorbij weemoedig of trots kijk je terug op dat wat zich rond jou ontrolde telt zegeningen en wellicht verlies uit de waan van de dag stappend sta je even stil om te reflecteren probeert voorzichtig ook misschien de goede voornemens en intenties jezelf een beetje in beeld te krijgen doe dat met aandacht en energie…

De zaal leek Te reflecteren de grootheidswaan van vorsten En dictators die niet bij machte waren als een Afbeelding van hun eigen spiegelbeeld te bestaan.…