Alle inzendingen over zenuwachtigheid

Nu maak ik eens van een getal gewag 'Dat wordt vervelend', zegt u bij uzelf Of maakt het u misschien wat zenuwachtig? 't Is tweemaal vierenveertig, acht maal elf... Komaan, u bent de rekenkunst toch machtig? Of kom er een machientje aan te pas?…

Verjaagd door het stampend leger, dalen ze, het nerveus zenuwachtig getokkel van de zwarte kat negerend, werveltrap na werveltrap naar boezemkamer. Gedreven door het pompend ritme storten ze zich, en masse ongestoord op het ontwarren van de sinusknoop.…

tijger Tim is zenuwachtig want vandaag gaat hij op reis met het vliegtuig naar Timboektoe naar zijn ouders ver van huis alle vriendjes komen kijken als hij naar het vliegveld rijdt langs de weg zwaaien zij met vlaggen en wensen hem zingend goede reis tijger Tim kijkt door het raam naar buiten telt de wolken, ziet de zee likt zijn vacht…

krampachtig nekt een strekken tot een panisch staken wat leidt tot lichaamshaken en een licht ontregeld bekken het lichaam wijst verkeerde kant trilt als een zenuwachtige boor en hoekt van achteren naar voor zo bewijst de juist ontstane stand nu scheuren, groeven gaan ontstaan botten en spieren uit wandelen gaan en de ribben springen uit…

Vlinders - in soorten die al lang niet meer bestaan - vlogen zenuwachtig en geluidloos in grillige lijnen langs de droge struiken. Soms stak mijn vaders donkere hoofd boven de duinpan uit maar altijd was zijn vlindernet te zien dat driftig gaten sloeg in schijnbaar niets, op zoek naar razendsnel onzichtbaarheid.…

de haan kakelde weer eens hoogmoedig de kippen werden er zenuwziek van en begonnen te pokken alsof hun leven er vanaf hing, zo zenuwachtig liepen ze door elkaar, alsof ze op de titanic zaten, en nog maar heel even te leven hadden.…

De stenen muur maakt mij bang en zenuwachtig. De stenen muur: ik klein en hij reusachtig. De stenen muur zegt: jij bent minderwaardig. De stenen muur, zo genadeloos onaardig. Ik zeg: Stenen muur, ik laat je wel verdwijnen. Stenen muur, ik ga gewoon verder leven. Stenen muur, ik ga niet meer terugkijken.…

Je ogen perforeren – pees na pees – mijn lijf longenlangzaam, laconiek, zelfs zenuwachtig alsof dit lichaam een nooit verzonden liefdesbrief is waarin je geen schrijffouten durft maken. “Postzegels zijn kostbaar” hoor ik je nog aan de wind vertellen. Je laat me los.…

Zenuwachtig stond ik klaar in een heel nieuw pak. Ik was net achttien jaar ze stelden mij op m’n gemak. Je doet het maar één keer ja zeggen tegen God de Heer. Met mijn hoofd gebogen kwam het water over mij ze hebben niet gelogen je voelt God heel dichtbij. Een gezang werd ingezet buiten zag ik een regenboog.…

Het laatste streepje op de kalender gezet zenuwachtig ga je naar bed stilletjes versieren pappa en mamma de boel natuurlijk ook je eigen stoel en je hoedje van papier dat hoort er bij als je je verjaardag viert je ogen stralen al van pret als je wakker wordt en je komt uit bed dan begint voor jou het feest eigenlijk ben je een beetje bedeesd…

De oude dame is zenuwachtig Stel haar op haar gemak een korte vraag omschrijf uw leven in een woord VERTROUWEN, klinkt het resoluut altijd heb ik vertrouwen gehad eigenlijk is dat nooit beschaamd door liefde te schenken werd ik vertrouwd het vreemde was, dat ik liefde terugkreeg van andere mensen dan ik verwachtte zelfs uit onverwachte…

Ik moet nodig even klagen want het zit weer aardig mee spaarzaam zijn de donk're dagen dat ik klaag van ach en wee Weg het veilige gevoel van ik kan niet dieper zinken weg verbetering als doel Ik kan slechts op het heden klinken Gelukkig zit ik hier te wezen van een zenuwachtig soort want tegelijk kan ik slechts vrezen dat het zeer snel…

Onomwonden wachtend op vleugels Vliegend naar iemand waarop je zolang wachtte Ogen van toen dwalen langzaam naar het beeld van nu terwijl een zenuwachtig lichaam de scherpte van de nieuwe contouren vervaagt. Verlegen ogen toveren de herinnering van toen naar de realiteit van het moment.…

Hij is voor mij nr 1 Hij zat op 1 Ze stelden vragen Niet nauwkeurig Herhalend, dus niet luisterend Zenuwachtig en nerveus Ook de aan tafel zittende artsen leken terrein te verliezen Hij was welbespraakt Hij was ook niet zomaar iemand Hij had heel veel ervaring Theoretisch en praktisch Tot het meest intieme toe Het verval van zijn vrouw…

Je ogen zo blauw en zo groot, zo jong Je leven nog zo onbewogen Ik weet nog wat je toen zong ‘De wereld lag voor je voeten’ Je zei dat alles mogelijk was vandaag Met open armen wilde je alles begroeten Zenuwachtig plukte je nog aan je kraag Blonde krullen dansend op en neer Ik blijf naar je kijken, naar die foto van toen Maar die krullen…

opgenomen dagen was die koude louterende grensformaliteit inwijdingsplechtigheid onheil rondom het Heilsfeit klaagmuur tussen trein en drempel het neon- gotische station en een rijtje heilige huizen voorbij drie sluizen of zo einde van een bedevaart zuidwillemsvaart in de avond kwamen alleen de zenuwachtige…

tandwiel maar in vertraagder opgenomen dagen was die koude louterende grensformaliteit inwijdingsplechtigheid onheil rondom het Heilsfeit klaagmuur tussen trein en drempel het neon- gotische station en een rijtje heilige huizen voorbij drie sluizen of zo einde van een bedevaart zuidwillemsvaart in de avond kwamen alleen de zenuwachtige…

Hier had hij rondgelopen; zenuwachtig, opgefokt, versteend. Dat ik zo dicht bij de 'Vier jaargetijden' kwam, schokte mijn tere ziel. Ik ontplofte. Na twee flessen witte wijn daalde ik af naar een romantische aanlegsteiger, waar ik met twee Duitse schoonheden diepzinnig omarmd op de foto ging.…

Het grote woord houdt hier niet van, schudt zenuwachtig, zwijgt pijnlijk, staart wat voor zich uit, Say Cheese, vogeltje! Mis. Te bewogen. Nog maar eens. Een ander licht. Verstandhouding, samen veel praten. Beter zo? Over jeugd en wat het is, alles ook wel eens op een bed? Stil blijven staan! Een bedrand dan.…

Als ik mijn ogen blootstel aan dat plaatje draai ik zenuwachtig heen en weer en of ik het nu wil of niet ik kijk alleen maar meer en meer. En als op de allerlaatste dag van de maand mijn wederhelft mij weer verlaat weet ik zeker dat op de volgende dag een nieuwe wederhelft weer voor mij staat.…

Ik heb het overleefd en schrijf het op om het te vergeten Wat na te lezen is hoef ik niet te onthouden, maar ik moet zoeken naar de woorden die zich verstoppen, bange woorden alsof mijn pen het mes is onder de snelweg langs ons huis uit het niets op mijn keel gezet De avond was al gevallen Zenuwachtig riep hij om geld een beginneling…

schil draaide elke maand om hun as Terwijl de tijd rozen baarde vroeg ik me af waar jij was Intussen hebben wij Abraham gezien En sjouwen moeizaam ons verleden argeloos tussen twee popsongs door het zonnige terras van Badlust op Tussen bier en wijn keken blauwe ogen ogenblikkelijk verstilde de tijd De planken onder mijn voeten kraakten zenuwachtig…

Mijn boemel wacht geladen op het ogenblik metalen spiegels gras gelegen gaan groen versprongen het juiste tijdstip aan met verwachtingen, angst, liefde en ik Piepend komt er beweging in mijn verlangen struikelen gedachten over wisselend rail zuchtend kreunend door een bochtig deel langs zenuwachtig rinkelende overgangen Tijdenlang doorkruist…

Het leven gaat door Wat je ook doet, wat je ook laat Wat je denkt of denkt te denken Waar je tegen bent, waar je voor staat Je liefde en genegenheid Warmte, vertrouwen en interesse Alles groeiend met de dagen Groeiend met de zuiverste finesse Je onzekerheid en al je angsten Zenuwachtig en koortsachtig blijf je vechten Een beter bestaan…

De zenuwachtige honden nog rillerig op hun poten stoeien voor hen uit. Al spoedig zijn ze verzwonden in de oktobermist. Van dan af hoor ik geregeld de schoten echoën. Ze verscheuren de stilte van de straat. Tegen vijven zijn ze daar weer beladen met hazen en konijnen. Ze bespreken nog even met de boer de jachtresultaten.…

Niet lang In vervlogen dagen jong nog Dartel On-ervaren bleef ik naar je mooie ikje en er-onder staren Zenuwachtig zoals alle vogels in de lente opgewonden plachten hun nestjes op te maken.…

we zijn in Parijs de hoofdstad van Duitsland op straat lopen mensen naast Seinepaarden en op hun rug waterkoeten zenuwachtig en wit onverstoorbare giraffen staan te knabbelen aan de Eiffeltoren op Berlin Alexanderplatz boven een hemel van chocola die bevroren ontdooit en naar beneden drupt terwijl wij onze tongen uitstrekken…

Zo'n dag, dat je zenuwachtig ja waarvoor, want je verheugt je je kijkt naar die deuren, naar die omhelzingen sommigen langdurig, je verblijdt je dan zie je zijn ogen ja ze zijn het, jouw beurt om te omarmen, lijf te voelen dat je al zo lang niet zag te kijken in de ogen, te zitten te luisteren op de kaart zien waar hij overal was dat hij…

waardoor ik op het laatst zenuwachtig maar blij en voldaan naar huis rij En ik het in mijn eigen huis even niet kan vinden Ook de bloesjes niet…

Ik weet het niet zo goed Hij bracht mij thuis in Noordwijk dat voelde best wel goed Maar, tjee, wat moest ik zeggen ik was zo groen als gras Een hand heb ik gegeven da's alles wat er was Ik voelde wel getintel Zo bibberig in mijn bloed maar ook wel zenuwachtig Want Henk die meende het goed Toch is het niets geworden Zijn naam, daar…