Terug ZIEN

Onomwonden wachtend op vleugels
Vliegend naar iemand
waarop je zolang wachtte

Ogen van toen dwalen langzaam
naar het beeld van nu
terwijl een zenuwachtig lichaam
de scherpte van de nieuwe contouren vervaagt.

Verlegen ogen toveren
de herinnering van toen
naar de realiteit van het moment.

Gekoesterd verdriet onstaan uit hoop
van wat nooit is geweest.
Een zoute traan maakt plaats
voor nieuwe verbondenheid.

Een warme hartelijke hand
troost zonder woorden
onze innerlijke spiegel.

Uren tekort
verdovend
onverklaarbaar
een apart gevoel
alsof het nooit anders is geweest.

Schrijver: histo, 28 mei 2008

hildekestoophotmail.com

zien

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.3 met 3 stemmen 809