onbetaalde overuren
Met loodzware aktetassen
sluipen mijn gedachten
door de hersenkronkels.
Om met maanlicht
in de diepste krochten
een vergadering te beleggen.
Verjaagd
door het stampend leger,
dalen ze,
het nerveus zenuwachtig getokkel
van de zwarte kat negerend,
werveltrap na werveltrap
naar boezemkamer.
Gedreven door het pompend ritme
storten ze zich,
en masse ongestoord
op het ontwarren van de sinusknoop.
En als ik, na een slechte nacht
de vuilnis buiten zet
Glibbert een glimp zwarte kat
en stampt een leger weg.
Inzender: Ingrid Zalme, 22 februari 2013
Geplaatst in de categorie: emoties