Alle inzendingen over zeventien

Zeventien Lentes jong In de kerk waar ik eens zong zat een jongen, niet onaardig Zijn naam was Henk Kanon Zijn haren waren ietwat blond De scheiding zat opzij Zijn kleding onberispelijk Hij glimlachte naar mij En ik was in de wolken Ik lachte ook naar hem Hij was verliefd geworden Verliefd denk op mijn stem Of wat ik stond te zingen…

Een ketter met een glad penseel Herkent in haar gelaat Een minnares van zeventien De hermelijn in haar elegante maar strakke greep De kop van haar tintelend vel afgewend Moet haar kuis en wit maken Zoals haar zijdelingse blik Het Hof van Milaan op hol deed slaan Zo plots week haar blos Was het daarom? Wou hij haar sparen?…

Met Daan waren zeventien nonnen een strippokerwedstrijd begonnen. Ten slotte had Daan al z'n kleren nog aan, dus als aanhouder had-ie gewonnen. De verliezende non was Catootje. Als winnaar mocht Daan als cadeautje gaan vrijen met haar. 't Was voor hem een bezwaar, want ze zag er niet uit in d'r blootje.…

Nog zeventien goede jaren erbij en ik val (hoe schandalig en voorbarig is dat?) uit die leeftijdsgroep, waarin je nog spelletjes mag spelen. ‘Van zeven tot zevenenzeventig jaar’ staat er toch op die dozen. Uit principe weiger ik dat spel mee te spelen. Ik ben met een jong hart geboren en zal dat ook behouden.…

Nóg twee foto’s, daar was ze zeventien. Een mooie jonge meid… Mam, ik mis je zo, waar blijft de tijd? Als je nog zou leven en je zou deze foto’s terugzien, zou ik je willen vragen: Mam, was je gelukkig en had je van het leven dat je hebt mogen leven ooit spijt? Ik kreeg vandaag een enveloppe met inhoud woorden schieten mij te kort!…

De kleinste ramp: een vliegtuig valt, alle tweehonderd en zeventien dood. Soms - bij mirakel! - overleeft een enkeling de holocaust. De stilte staat erbij, sprakeloos. Daaronder drijft de vraag: waarom - bij mirakel ? - zijn miljoenen gecrepeerd? Het helpt niet dat we het vragen.…

uit en gooi de inhoud in de was Jouw was, wit, bont en blauw Mijn adem neemt verlangde ruimte In mij een viool, de snaren vol passie door een maestro beroerd Ik ben muziek, mijn lichaam een odeon Dan valt het stil Brekend geluid Schellen gevallen van ogen die weer wonen in een wereld van licht en vergezichten De scherven - het zijn er zeventien…

zeventien jaar grote kleine vriend die ons begrijpen kon zoals wij jou begrepen deelden wij lief en leed op jouw korte pootjes deftig driftig stappend met je natte neus in de wind was puur jouw vriendschap zacht schattig en bekoorlijk jou medeleven en geduld blaffend of zwijgend in jouw mandje naast ons of knuffelend op schoot…

Heb mezelf gezien met 'n vies gezicht Ik laat het licht aan Dronk jouw wijn, jatte toen je man Ik laat het licht aan Papa is niet slecht, hij is strikt Ben niet bang, met dekens over mij heen Ik laat het licht aan Kleine meisje onder het bed Was het mijn schuld, iets wat ik zei Ik laat het licht aan Zeventien en kapot van binnen Snij…

Zo’n zeventien miljoen aan vrouwen, mannen en aan kind is wat zich op het ogenblik in Nederland bevindt. Per jaar komt het dus neer op -geeft mijn zakjapanner aan- Twee euro vijfendertig voor een Neêrlands onderdaan. Kortom voor slechts de kosten van een biertje van het vat Geniet je jaarrond ’t Koningshuis. Welaan wie doet je wat!…

De weekends op de uni waren niet zoals gepland De dingen die voor kennis doorgaan, liet ik jou begrijpen Je zei me dat je een genie was, al met zeventien Ik was de enige die wist wat jij daarmee wou zeggen Ik heb veel uitgegeven en veel tijd ook doorgebracht De reis in Storybook die wij met duizend vlinders maakten Die staat in mijn geheugen…

Gaat met de vogelgriep de boel góed mis Dan wordt omtrent de uitvaart van de doden Een wachtlijst of een massagraf van node (Waar ook de kwantumvlam een optie is) Maar wie weet hoe de wonden moeten helen Als je je smart met zóveel volk moet delen?…

eigenwijs Ging toch naar zee...het was zijn eigen besluit Nu dobberde hij op een reddingsvlot Met alleen een tonnetje water Het enige wat ze aten, waren stukjes zeekaken Vier amerikanen en hij als europeaan konden er niet meer van maken Inmiddels verstreken weken en ook maanden Twee amerikanen hadden inmiddels het loodje gelegd Mijn oom, van zeventien…

ze zit in het raamkozijn, amper zeventien jaar het dikke golvende haar beweegt zachtjes, oh zo zachtjes in de wind de zon kust haar jonge huid ze droomt haar leven spannend, waant zich de dochter van een Arabische prins zijn lieveling natuurlijk ze is nog ongerept maar voelt zich toch al zo vrouwelijk veel klasgenoten hebben al een vriendje…

Zeventien jaar was ze toen het gebeurde. Het bleef niet bij één keer. Onmiddellijk naar buiten met dat karakterloze varken, hoont het publiek. Iemand dacht: klompen aan en gaan. Alles is ongelooflijk vermoeiend, fluistert de vrouw. De man oogt monter in de rechtbank. Praat gewoon, wees niet bang.…

zijn nood over wetten voor slaven Wie houdt nou van dieven die jatten als raven Wie heult met de vijand is zich gaan verlagen En bezig een kuil voor de ander te graven Zo kan ik wel doorgaan met duizendéén vragen Wie niets weet van cruiseschependamp in de haven Kijkt ver als z'n neus, zou zich af moeten vragen Hoeveel CO2 van die zeventien…

Ze hielden van haar maar grip op haar kregen ze nooit Amper zeventien jaar met een kleintje op haar schoot Te laat voor Moeders woorden: Geniet van je jeugd mijn kind, probeer niet te rennen voor je kunt lopen… niet te vrijen voor je weet te kussen De vader van het ongeboren kind kon de verantwoordelijkheid lang nog niet aan en is nog vóór…

De polygamist Jan de Waal is van zeventien meiden gemaal. Hij vermoordt ze op één na: dat is deze Lena. Z'n echt is nu niet illegaal. - Echter moord is in strijd met de wet. Darom wordt-ie gevangen gezet. In juridische strijd wordt er voor 'm gepleit: 'Van z'n vrouw heeft-ie 't leven gered.'…

niet dat vond ze iets te zwaar Al in haar campertje compleet met douche en ledikant Trok zij als meid met pit door 't binnen en het buitenland Naar de Karpaten of de bollen en het Scheveningse strand Ze had haar zaakjes voor elkaar en steeds haar campertje aan kant 't Was in een zwoele zomernacht en ook nog volle maan Dat zij langs de A zeventien…

Zij zeventien, hij achtentachtig en allebei zonder woorden. Hun blikken zijn poëzie zonder stem. Tussen zijn vingers als gebroken sigaartjes trilt een sigaret naar kapotte onderlip. Majestueus traag in gebaren vol verlegenheid. Zij is wordt overvallen met vertederd begrip.…

Zeventien jaar oud, en nog een lange weg te gaan. Daar liep ze, ze dacht na over het leven. Nog steeds bezig met ontdekken en het zoeken naar haar bestemming. Soms zocht ze naar het kind dat ze zelf ooit geweest is. Het kind dat stappen durfde te nemen, niet bang om te vallen.…