Netgedichten

netgedicht (nr. 47.260):

morgen ga ik rozen kopen

Je vertrok en vergat mee te nemen
uit pardoesheid wellicht
Het goudschaaltje met al mijn woorden
die je nog had willen wegen

Mijn oren vol verhalen
Het goud uit mijn haar
Mijn mond van teveel woorden
Mijn - o sorry - veel getrapte schenen
De echo van mijn veel te harde lach
Mijn op hol geslagen hoofd

Dat balans zoekt op zwijgzame schouders
De volle rugzak pak ik uit en gooi
de inhoud in de was
Jouw was, wit, bont en blauw
Mijn adem neemt verlangde ruimte
In mij een viool, de snaren vol passie
door een maestro beroerd
Ik ben muziek, mijn lichaam een odeon
Dan valt het stil

Brekend geluid
Schellen gevallen van ogen die weer
wonen in een wereld van licht en
vergezichten
De scherven - het zijn er zeventien -
veeg ik zorgvuldig bij elkaar
Misschien ga ik ze lijmen voor later...
Ach nee, ik begraaf ze in de tuin
Morgen ga ik rozen kopen