Alle inzendingen over zien

Romeinse kaars: bezorgt mij veel plezier Lawinepijlen en de knalmat ook De Cobra-6 spuwt keihard vuur en rook Het siervuurwerk biedt niet alleen maar sier Met Oud en Nieuw: geen knal gaat mij te hoog Wel zonde van dat hulpverlenersoog…

die ik dit jaar aanschouw is het citroentje prachtig geel van kleur verlicht door de zon in het vroege voorjaar laten deze zich al zien dat is een vast gegeven het hoort bij hun natuur verrast blijf ik staan en observeer zijn dartelen blij word ik ervan en dan vliegt hij verder op weg naar wat zou ik niet weten maar ik geniet met…

Omzwervingen en de uiteindelijke vestiging in het land van belofte over de rivier rondom de vijandelijke horde straalt het vergezicht van de gelofte Het land ligt als een verscheurde mantel in het hart van de tijd ; ik denk aan handen en het perkament verkleurde, de schrijvers van het schoon geschenk Wij voelen ons met jullie verbonden…

uren kon ik naar je ogen kijken proberen de beelden te begrijpen die jij uit je leven liet zien je lach bleek het podium dat jou altijd getrokken had niet om te laten zien wie jij was maar wilde zijn meer om te geven samen momenten beleven van intens plezier waarvoor jij en wij zitten op de bankjes hier jij nam ons bij de…

Van buiten is niet te zien wat het in mij heeft aangericht. De vermoeidheid, de wanhoop, het verdriet, de pijn. Worden niet begrepen in een wereld waar alles te zien moet zijn. Ik lach, ik doe vrolijk, niet altijd even oprecht. Het sloopte me van binnen, het is een lang en eenzaam gevecht.…

Rustig, kabbelend, prachtig om te zien, bevaart zijn eigen wegen. Maar soms iets te veel misschien..? Zo onschuldig om te zien, de stroming begint te vorderen, maar zo langzaam, dat je het bijna niet merkt... De rivier grijpt zijn kans, hij wordt breder, nog sneller... Maar net iets te snel misschien..?…

ooit misschien zal ik jou strelend lezen met mijn vingertoppen over heuvels en dalen dan zal ik jou anders zien als jij niet meer zal vrezen terwijl ik zonder stoppen over jouw lichaam zal dwalen ooit misschien zullen wij elkaar ontdekken hou ik dan ook mijn adem in naast jouw kloppend hart dan zal jij mij anders zien als ochtendstralen…

Het is een schoonheid Waar ik alle dagen naar mag kijken Naar de wonderen van dit heelal Ik zie en ben verbaasd--- Wat zich allemaal laat zien aan mij--- En aan alle mensen.…

Ze zien, zonder moeite, angst en pijn. Als ik ze dan hoor zingen, volmaakt, gezond en eeuwig blij misschien... is dan het gemis iets minder voor mij!…

ik woon in je huid in je dromen en buiten ons het oude verlangen naar verre horizonten in het vermoeden van licht zien we dagen verbranden het duister, de afstand zien de stoet van aan- en afwezig de angst die enkel nog door ’t venster kijkt ik woon in je huid in je dromen en in dat huis hebben wij ons tot een vlot (samen)gevoegd…

Jouw woorden mijn lief Hoor ik verbaasd aan Jij, zo jong nog Zo klein Zo eerlijk, spontaan - Jouw woorden mijn lief Laten mij dikwijls zien Dat wat ik ooit dacht en begreep bovendien Voor eeuwig en altijd Ook waar kunnen zijn Jouw woorden zo simpel Zo vol zonneschijn Laten zien Dat het leven eenvoudiger kan - Dan gezeur en geneuzel…

van mensen die je niet kleiner maken een muurbloem die kan gaan dansen laat ze je zien…

Ze zeggen je bent een gevoelsmens Wat nou gevoelsmens en wie zijn ze Die mensen die geen gevoelsmens zijn is het goed is het slecht Wat is goed wat is slecht Is het slecht je emoties te laten zien is het slecht je emoties te uiten Laten zien dat je om iemand geeft met een arm,of een schouder Of die traan mee te huilen Zijn zij…

en daar op een fluit blazend met de vogels om me heen, zal ik van schilderijen genieten en thee voor mezelf inschenken- en eenmaal terug de luiken weer openen om jou te begroeten, in de lente ik je hoop weer te zien, dus, we zien elkaar weer, later!-…

Samen moeten we er uit zien te komen, ik vertrouw er gewoon op Ondertussen kunnen oude kwalen langzaam genezen Nu nog woon ik bij het volk van het noorden en kan ik Uw terrein zien liggen, Het is niet half zo lang als mijn verlangen Zonder vrees zullen we bruggen over moeten gaan Ik zal me wel eerst moeten onthaasten en U zeggen wat…

Blikken, van de mensen om ons heen zien ons als een mens met een gebrek niet hoe wij, ook innerlijk kunnen wezen "heus" wij hebben gevoel en zijn niet van steen! Blikken, ja we zien ze maar al te goed die zeggen meer dan alle andere dingen dat de eerste blik dan vaak de beste is nou, dan ontneemt je dan al de moed.…

rijmen niet verplicht Wij schudden nog wat tot ziens in het zwarte gat…

Er is weinig meer van te zien, een enkele bult in de weg, de geelgors schuilt in de houtwal, honden gaan er los. Niemand kan in dit lommerrijk nog veewagons zien gaan. Er staken vergeefs handen uit. Op die dag. Trok toen de hemel grauw dicht, liet er een God locomotieven vastlopen?…

Soms krijg je zomaar in het heden een stukje van weleer te zien. Iets wat je lief was ooit, misschien of wat je liever had vermeden. De tijd lijkt omgekeerd vergleden. Al duurt het maar een tel of tien, het eens geziene weer te zien, is als herdoen wat wij al deden.…

zwart is de nacht totdat twee ver uitelkaar staande kleine ogen licht geven en volgen een luide diepe stem zegt: tastbaar ben ik niet zelfs mijn zien waarin alles schuilt is bovenzinnelijk wij komen ver van de aarde waar nog geen mens kan komen dan alleen maar dromen wij zijn al eeuwen verder zien treurend toe naar uw streven u bent…

niet Voor jou te rijmen In het nachtlicht Probeer ik te zien Hoe jij mijn raskat doodt Dan hoef ik niet Jou te beminnen…

Men zal water zien, het vage varen van de visser, de dagen zien omslaan van ijstijd naar dooi. En jij zal zeewier zaaien, gewiekst als je bent. Met lipstick en haarkam jezelf restaureren. In niets voorbij, de aarde nog aarde, de zee onbeademd, het stof mager uit je borsten schuddend, omarmend de vogels van morgen.…

Dit is geen droom; Ik loop onder de Oude kastanjes van Mijn jeugd, die mij Als kleuter zagen Dartelen langs hun Zwierige witte kelken, Het kind dat zijn Ogen uitkeek bij Het zien van zoveel moois, Zij die oud werden in mijn Volwassenheid zien me Mij na vijftig jaar terug Als stramme oude man Die ondanks het moeilijk Voortbewegen…

Op het pad van kiezels luisterend naar jouw kleur struikel ik vol overgave en beland in jouw schaduw Stenen, grijs, zwart en bruin Kijkend naar jouw geur maak geen keuze en val in de diepte Onder de meidoorn mijmerend over ons zien wij velden koolzaad maar zien geen begin Op het pad van kiezels nip ik aan jouw tranen Peinzend schrijden…

gordijnen Niets zien Niets voelen Geen gedachten Robuust is je lichaam Duistere krachten…

toch doet het telkens zeer als een dichter de nacht opzoekt om de ochtend te mijden, heb zijn ogen niet zien lijden hij had wel iets dat mij raakte en heb vaak zijn rug zien buigen ook diepte in zijn woorden gehoord die zijn lippen teder maakten was het een mokerslag van de duivel op een wellicht niet verwacht moment; de muur…

De tranen, zullen ze wegvloeien als je elkaar weer van dichtbij mag zien? Het omhelzen en het knuffelen moet nog steeds op zich laten wachten. Geduld is een vereiste, ook al zouden we het graag geheel anders zien.…

laat zien wordt er gezongen aan de einder waar ik een rivier heb getekend en boten geladen met de nachtvracht.…

Verstart, als ze angst zien. Schitteren, wanneer er een complimentje volgt. De pretlichtjes verraden een addertje van ondeugendheid. Onbeweeglijk blijven staan, als er gevaar dreigt. Opstandig bij onbegrip. Nat bij verdriet. Strak gespannen in sombere tijden. Dof als zij het niet meer zien zitten.…

Naar waar lijnen kruisen, en we samen vrede zien. In hemeldragende muziek, naar liefde luisteren. In strofen van gedichten, gevoelens lezen. In beweging van vlammen, dansend leven zien. Waar toeval bedoeling wordt, ontstaat ons nieuwe leven. In liefdevol samen worden. In gelukkig Samen Zijn.…