Alle inzendingen over zoem

Zoemen en knorren en een kloppend hart dat mijn aderen doet ruisen Ondertussen loopt de PC voor mij te dromen en sus ik met woorden mijn ego tot rust Gedachten vervallen tot nullen en enen De poten van mijn stoel verstrengelen mijn benen De muis bedient mijn arm en sluit mij af…

Blijf toch vooral naar me schrijven schrijf me steeds weer wat je ziet vertel wat er om jou heen gebeurt Het wonder van de vogels, de blauwe lucht, de bijtjes die zoemen, en een bloem die heerlijk geurt Als jij dat blijft doen, kijk ik met je mee maar wel fijn met mijn ogen dicht.…

Om je heen geluiden van de wind die fluistert het ritselen van bladeren een vogel die fluit fladderen van een vlinder het zoemen van een bij een beekje dat ruist Allemaal geluiden die samen uiteindelijk tot stilte leiden terwijl het groene mos uitnodigt tot rusten, slapen, dromen en vergeten wil je hier niet meer weg…

Zeg, zwerfse zuster bij, Gevleugelde schalmei, Waartoe verliet gij 't zoet der bloemen Om moederziel alleen te zoemen Slechts tot de zee en mij? Verlokte een dichterluim Ook U tot plichtverzuim, En zoekt ge, als ik, door 't licht verblinde, De honing voor Uw droom te vinden, Ach, in een kelk van schuim?…

loom de dagen beide blagen lagen in ‘t gras bij ‘t zoemen der bijen de seringen bloeiden flauw in zacht blauw waas bedreven liefde op het dak paaiende vissen woelden in ruisend water fluitend gleden zij uit en in de zon de broek en de japon…

De klanken van de zomer, zoemen voorbij mijn raam De lichte tonen beroeren het gras De muzieknoten van de herfst zijn in aantocht Te horen aan de blaadjes die vallen De zware galmen van de winter, komen er achteraan Maar voor we ’t weten, zal de symfonie van de lente Weer hoog in de top veertig staan.…

voor het eerst weer op het gras de eerste rijp van koude adem drie planten met witte bloemen lijken verwijtend buiten te staan vier merels met gebolde veren trippelen zoekend naar een pier nóg hangen laatste vlierbessen nóg zoemen trage muggen…

Ik hoor insecten zoemen die dansen in het licht en in de geur van bloemen. Strelend langs mijn gezicht fluistert de zomerwind zachtjes een warm gedicht. Ik ben een zomerkind.…

In een nog donkerblauwe morgen doorklieft een zoemen de stilte op zoek naar de wakkergetrokken slaper met de krant.…

Missen zij niet het diepe zoemen waarmee de bijen tot de bloesems praten? En 't sprakeloze, wankele evenwicht waarmee de vlinders op haar blind gezicht zich even nederlaten? ------------------------------------------------ uit: 'Vergezichten en gezichten', 1954.…

ik ruik het zure zweet van oom Antoon de weeïge lucht van de rozenstruik ik voel het duizelend verdriet onder de ruisende bomen de bevende angst achter het masker van de lach ik hoor bijen zoemen onmachtig wonen we op uiteengescheurde planeten foto's zwijgen in zwart-wit…

Ik heb aan de bloemen geroken , de roos , de lelie; en de bromvlieg boven de kruisbloemen horen zoemen langs het pad de doornen en de distels Nu ik mijn jaren overzie doorstroom mijn hart een blijde melodie door Uwe hand geleid zover te zijn gekomen met de hoop dat er nog vele in het licht wandelende jaren zullen komen…

bramen plukken in het duin zondoorstoven, kruidig ruikend doorns krassen zo gemeen op je armen, zomerbruin voorzichtig pluk je, één voor één zoete, zachte, zwarte bramen bijen zoemen om je heen zomerweelde, voor jou alleen rode schrammen, rood van bloed rode monden, bramenzoet…

ze is al halverwege de trap naar boven mijmert over de treden die haar nog resten en of ze terloops nog een stapje terug zou kunnen doen ze beweegt haar vingers langzaam over de muur tript van bloem tot bloem als een speurende bij die stuifmeel verzamelt uit een vergeelde fresco ze hoort het zoemen van zoete herinneringen de bittere…

In de verte zie ik jou schijnen Alleen in de nacht zal jij verdwijnen Jouw licht geeft me energie en kracht Als een zon die me toe lacht Het zijn de gele stralen Die je uit een dipje halen Ook zijn er velden vol van deze bloemen De bijen kun je er horen zoemen Zo eenvoudig maar krachtig De zonnebloemen ik vind ze prachtig…

Nevelslierten langs de bomen Geur van vergeten dagen Zaad van verloren bloemen Het verre zoemen van een bij Fluister, ruis en wapper Door de populieren die mij laten slapen Voor het bidden van de valk De nesten in jouw haar En het zout op mijn lippen En breng mij De dromen van de vogels De muziek van de bomen De woorden van de wijzen…

ze is al halverwege de trap naar boven mijmert over de treden die haar nog resten en of ze heel misschien nog een stapje terug zou kunnen doen ze beweegt haar vingers langzaam over de muur tript van bloem tot bloem als een speurende bij die stuifmeel verzamelt uit een gedateerde fresco ze hoort het zoemen van zoete herinneringen de…

de stilte zwijgt duizend nachten etmalen lang bestormen bomen mijn gedachten ook al vormen lippen zich om woorden te benoemen de tong blijft verstijfd achter en hoor ik hartslagen in mijn oren zoemen zo ongeveer dragen tranen het gemoed een traag stromende fontein die eeuwige leegte ruist in ongenaakbare overvloed…

Tussen de lekkere geuren van bloemen, Met de lieve kleine lammetjes in de wei, De bijtjes zoemen, En iedereen is vrolijk en blij.…

Een blauwe lucht Het jonge loof Een warme bries De windgong draait Gemoedelijke klanken Een pimpelmees neemt z’n bad Je rozenstruik vol met knoppen De tuinmerel voert z’n jong Rond je insectenhotel zoemen bijen Zweefvliegen vliegen in het rond De tuinstoel heeft je begroet Een sfeer die heerlijk binnenkomt…

vrouwtjes ongehoord zoals die prikken nooit zoemen ze zwijgen ontiegelijk gemeen zoals dat geteisem boort ze zijn zo duivels klein dat ik uitvergroot pas echt waarneem hoe harig vol venijn die monsters me bedreigen waarachtig van kop tot teen maar op één ding ingesteld en dat is mijn bloed zuigen niks natuur dat is geweld…

De talmende rivier heeft vriendschap gesloten met onze familie op de oever hier in het bommelland honingvlinders fladderen vlijtig boven het boomgaard gras wolken werpen schaduw op de wuivende kruinen van de ooftbomen we eten uit eenvoudige handen want het is zomer in de boomgaard en bijen zoemen rond blije kinderen die buiten spelen…

Die geur en een zacht zoemen in het azuur bevrozen, die geur en een zacht zoemen, een steeds herhaald niet-noemen, ried ons, ach roekelozen, de tuinen op te geven, riep ons, ach roekelozen, naar raadselige rozen. Ver van ons volk en leven zijn wij naar avonturen ver van ons volk en leven jubelend voortgedreven.…

het schrijnt vervaagt in kleur verdwijnt uit vorm lost op zonder geur nog zoemen bijen boven de bloemenwei maar hun oogst is schraal door afnemende diversiteit mijn kleine biotoop sterft een langzame dood imkers rouwen omdat zij hun volkeren niet kunnen houden monocultuur is het unieke verkwanselen in de natuur kijk naar kuddes…

We beminnen de vlinders vogel en vrij en de bijen en bloemen die gonzen van zoemen en zij zij en mij dichten de dagen zingen en zagen en zwijgen tot zomers verlangen de vlammende tijd steels en onbevangen ons opnieuw verleidt.…

Ik zag een boom vol bladeren zijn takken trots omkaderen, en bijen door te zoemen hun voorkeur niet verbloemen. In water zag ik vissen hun eigen koers beslissen. Van al die mooie dingen moest ik spontaan gaan zingen. Dat deed een vogel besluiten mijn liedje uit te fluiten.…

Zal ik vergeten, nu bijen zoemen, Zal ik vergeten waarom ik rouw? Zal ik nu dromen, enkel om rozen, Enkel om rozen en zonneschijn? Zal ik vergeten mijn hart bevrozen? Zal ik vergeten mijn wondepijn? Zal ik nu zingen, om blauwe seringen, Enkel om bloemen en anders niet?…

je lachte om de zachte zoem en trilgeluiden die jij altijd bij je droeg alleen aanwezig luisterde niet altijd voldoende op dus met een stukje muzikaal onthaal van overijverige frequenties kondigde jij je komst verblijf en afscheid aan in een ludieke melodie danste jouw omgeving zijn warmte delend met alle anderen het…

Hoort het suizen van de lucht waarin honigbijen zoemen neemt uit die somberheid de vlucht naar het land waar bloemen bloeien.…

Ik droomde mij een droom met bloeiende sterren en stralende bloemen het hemels groene gras en vissen die zoemen. Ik droomde mij een droom met dagelijkse maneschijn en nachtelijke zonnestralen waar de bezige bijen nectar uit de wolken halen.…