Alle inzendingen over zon OR leven

Ik heb aan de afgrond gestaan, Omlaag kijkend naar een oneindige diepte. Ik keek over mijn schouders, Maar ik zag enkel gestaltes in de verte. Ze liepen zonder omkijken van mij weg.…

Donkere kruinen breken de gloed van de zon. De Heische Beemd bloeit. Licht richt de korenbloem op. Stilte én gezang alom.…

Verwarrend, denk ik toch Goed of niet Zwart of wit Koud of warm Haat of liefde Maak niet uit Het is een opkomend besluit Die rijpt in mijn geest Misschien in mijn hart het meest De opkomende zon, na een regenachtige dag, dat is wat ik hopen mag.…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

Als de Zon wil ik zijn Stralend, warm Liefdevol Een lichtpunt in jouw leven Als de Zon wil ik zijn Vrolijk, blij om jouw bestaan meer kleur te geven Als de Zon wil ik zijn Mijn zonnestralen op jouw gezicht Als de Zon wil ik zijn in jouw leven Meer liefde Meer licht Als de Zon zal ik zijn…

En in de avondstonden hebben nooit sindsdien de zonen van de zon de ondergang gezien zonder dat hen de wonde kwelde van voordien. ----------------------- uit: 'Rebis', 1989.…

Oogverblindend ruim en hoog een solarium gelijk een spiegelzaalpaleis een vlaggenschip der zeven zeeën het opalen huis der Zonnegod Zie daar komt Phaëthon - is hij wel echt de zoon der Zon?…

Maar echt licht in een gedicht komt alleen van de zon.…

En als we nou naar buiten kijken, zien we de reuzen bijna wijken onder het geweld van de wind. Kijk daar vliegt warempel bijna een kind uit handen van haar moeder, oei wat een geloei wat een stoten, wat een kabaal het is warempel niet normaal, stormen regen, wind dan te bedenken dat over een krappe drie weken de ZOMER echt begint…

de bemanning klaagt en de kapitein vraagt: wat hoop je daar te vinden en ik zei: daar… in de verte zie je de horizon en elke avond zakt de gouden zon in die grote blauwe zee dus we varen naar de horizon, want mijn hart brandt van verlangen om die gouden zon... te vangen!…

Jij lente, jij vruchtbare seizoensdromer, zonnige voorbode van een straks veelbelovende zomer. Nabije woud, op de steile trotse bergwand, ontploft explosief in groen en bruinrode abondant. Smal riviertje, glanst kristalhelder altijd weer, drupt vlot zenuwachtig dansend naar het grote meer. Een buizerd, cirkelt hoog in de lucht,…

In de leegte van het eigen hart in dat mooie landschap is ruimte genoeg om het verdriet te laten wegvloeien waar tranen als een blauw bergmeer worden weerspiegeld de grauwheid verhullen want ook liefde die er nog altijd is kan er groeien en bloeien vanuit hemel en aarde samen gekomen een vlechtwerk als verbintenis waar bloemen en lieflijke…

leven wordt de zon die ik dan zo mis Laat die zon voor altijd schijnen in mijn leven, in mijn hart dat ik voor altijd blij kan zijn bij vreugde en bij smart…

Zon aan de hemel Zon op mijn pad Zon in jouw ogen Zon in mijn hart De zon geeft de wereld Die geelgouden gloed De zon laat mij weten: Het leven is goed!…

ik had mijn ogen gesloten voelde in passeren jouw warmte intrigerend langs mij scheren bewegen dat vitaliteit aan het creëren is in de adem van de zon keer jij je om haar golven lijken het leven te bezielen jij die het de hand reikt naar volwassen gelijk in een land waar dromen nog niet durven uit te komen…

ik wiste wat zon uit je vermoeide blik had eindelijk weer een blijde sprankeling in zicht uit donker geloken ogen kijkend naar boven want je had nu niet echt veel te geven uit de stress waarin jij op dit moment had te leven op een merkwaardig kruispunt van allerhande wegen niemand nam je bij de hand gaf je zicht en een…

Weet je nog die dag toen zelfs 'n bevroren zon jouw furie niet af kon koelen? Weet je nog die dag wanneer onze gevoelens elkaar voor 't laatst de nek omwrongen? Weet je nog die dag van de laatste ruzie die ons dichter bij elkaar bracht dan ooit tevoren? Weet je nog die dag erna toen ons leven pas echt begon?…

als je lacht hoor ik de echo van je bestaan ondeugend maar toch een onvoorwaardelijk gaan van blijven als ik zie in je ogen en kruitdamp van pijn langzaam zie wegdrijven droog jij je tranen en zucht je zonnige lindelanen…

Hij zond zijn volmaakte Zoon, die zijn leven gaf, zonder een fout te begaan. Hij kocht aldus de mensheid, met zijn zondeloze levensbloed. Een mensheid in grote nood. Verschafte een losprijs voor iedereen. Een losprijs voor alle mensen, om hen te bevrijden van de dood.…

ik voel de zon bijna sacraal ontvang ik zijn warmte ervaar hoe hij spirit geeft aan mijn al zo lang wachtend lijf met gesloten ogen zie ik sterren dansen in zijn helder stralende aura er is geen onderscheid meer tussen binnen en buiten geven en nemen zijn een geworden in het delen van eeuwig leven…

zij leeft in een donkere wereld als de zon opstaat schuift zij de gordijnen naar het midden van het venster haar ogen verdragen geen ochtendstond haar ogen verdrogen bij zoveel verdriet het licht ze ziet het liever niet…

de zon schijnt vandaag! de bomen lachen ons toe. ik stel mezelf de vraag: wordt de zon nooit moe? wie geeft de zon te eten? wie zorgt er voor het licht? wie liet de zon zo leven? och wat een mooi gezicht! antwoorden krijg ik niet, ik maak me ook geen zorgen. dit is wat ik zie en ook de dag van morgen!…

De zon...! Maar, hij gaat weer weg, tot hij helemaal verdwijnt achter dikke, donkere wolken. Druppels, regen.... Zo is het leven ook met zijn vreugde en verdriet. Maar de regen zal niet blijven.... De eeuwige Zon, ligt in 't verschiet!…

Met stralen warmte geven in bundels helder zijn schijnen volop duurzaam voor een gegeven leven je bent niet alleen begin nu met licht te geven verrijk je met het schijnen al is het maar met kaarslicht probeer de zon te evenaren terugblik van een mens een liefde waard…

zonnebloemde kleur verliet me in de onweersgeur van pasgevallen regen je straalde opwaarts in het gletserwit helderde de kale wand sloeg onverwachts toe met lawines die je föhnde aan de warme kant je balanceert de winden tussen warm en koud gunt jong en oud het duister om te slapen brengt licht om te ontwaken omdat je van dit leven…

wolken schrijven hun onleesbare tekens op het blauw van de lucht het licht van de zon kleurt de krullen van hun statige vlucht maar langzaam verdampt het verhaal lost het plot heel geleidelijk op als epiloog staat nog vaagjes geschreven het wordt stralend weer vandaag…

Ik leef van de lucht Ik leef van de zon Ik leef van de vreugde Waarmee m'n leven begon…

Zon, ziedende zeepbel aan het firmament. Jij spoog het leven zielloos en godverlaten op de aarde om het genadeloos op te slurpen voordat je stuiptrekkend uiteenspat.…

Ik hou van jou, al heel mijn leven.…

Met ogen dicht het blauwe licht met vele zwemen groen het licht wordt geel langzaam meer oranje dan bijna doorzichtig roze kijk in de zon die warme bron alle schaduwen voorbij je wilt ze openen zonder te verbranden maar durft het nog niet aan…