Alle inzendingen over zondagmiddag

Een ambachtelijk bakkerijtje een terrasje twee tafeltjes zes stoelen een houten bank een regenton geraniums alom een zondagmiddag de laatste van september nog volop zon een koppeltje een jonge hond hij een twintiger groot en blond zij kust hem zij kust hem op zijn mond de liefde te groot de wereld te klein de kus verheft hen de…

fijn als tule en de broze breekbaarheid van vleugeltjes des hommels op zondagmiddag in de tuin in alle rust eet ze een taartje in de zon ...zonder weten...…

nog vóór zijn gevoel had het moment hem ingehaald, neergedaald in vage vormen brak het zijn gemoed een autoloze zondagmiddag was nog niets in vergelijking tot zijn fiets die trapperloos de schutting nam stram van lijf, met moede leden klom hij stil de koffer in “dit is het begin” dacht hij en vormeloos verborg hij snel de fietsbel in de…

De zee telt oneindig Veel golfjes waarin mijn Spaarzame woorden vervagen, Hun vorm verliezen Even goed als Hun betekenis - Waarna ze alleen nog Gedachten zijn die Oneindig ver worden Meegevoerd tot aan De verste horizon…

Konijnenholen bungalows zandpas een snelweg en waar op zondagmiddag in het duin de paartjes te neuken lagen staat nu een verzorgingsflat. Een heel landschap verloor ik voorgoed onder mijn voeten en die bomen ik voel hun schors niet meer. Andere ogen voor dit landschap voeten voor die grond. Vaarwel... Mijn landschap…

het lachen in de herfst verleerd bijna vergeten dat het er was als mossig groen en vochtige aarde dat leven doet jouw hand op de mijne de kinderen in de bladeren wervelwindje van leven een zomaar zondagmiddag en nu nu ze groot en bijna weg zijn vallen de bladeren weer slaat regen ongeduldig tegen hetzelfde raam van waar ik je lopen…

Hoe lui kun je luieren op een zondagmiddag? Hé Jim! Spel eens even b o u l e v a r d voor me? Wil je? Kom op zeg! Toon eens even een beetje meer spirit! Net als die helden van toen die je zo-even nog neersabelde Grote bek bandje lek Admiraal lafbek. http://www.youtube.com/watch?…

Op zondagmiddag, aan de kade van een glasgroen, Zwitsers meer: het zonlicht als een vijl, de wandelaars spits en schitterend en dui- ven, imbeciel, altijd verdwaald in kluwens, maar te lui voor angst. Er dalen trapjes naar het water, lichaam drinkend van zichzelf. Een kind staat in damp gekleed.…

als je lacht je bent veel mooier dan ik dacht en ik, zit hier maar foto te staren zo ben je dichterbij en dwaalt er weer een uur voorbij liefste er zijn nachten van duisternis met een hoofd vol wildernis waarin de tijd in traagheid fluistert zie de sterren urenlang glinsterend op je wang liefste er zwemmen hondjes in de zee op zondagmiddag…

Die zondagmiddag was me heilig, zo helemaal vervuld van iets wat niet te noemen is, iets groots en nimmer te verklaren. Waar is die tijd toch heengevaren en nu ik zelf al oud ben, weet ik dat die innigheid met niets meer is te evenaren. Palmzondag: ik ruik dat frisse groen, de winter heeft het weten te bewaren.…

mensen Ze laten je stikken Voldoet niet aan hun wensen Eén blik is vasthoudend Langer dan een moment Bijna benauwend Maar de ogen schijnen bekend Een vage herinnering Een blik van jaren voorheen Vol bewondering Toen de wereld mooier scheen Een oude man voor een beeld Een droevige glimlach Het verdriet is niet gespeeld Gewoon een zondagmiddag…

Dit beeld van de worstelende mens, dit panorama van de homo emergo, gezien op een onstuimige zondagmiddag in Zeeland, waar de wind het papier beweegt in de vorm van een gouden surfplank. --------------------------------------------------- * voor Stefan van den Berg (winnaar Olympisch goud bij het Windsurfen in 1984)…

Ineens is het teruggekomen die geur uit een voorbije tijd een zondagmiddag in de zomer terwijl ik door de polder rijd de geur van hooi, herinneringen veel ouder dan het verse gras die warme prikkelende dingen die ik al haast vergeten was dan in een vlaag ruik ik de koeien de lucht van mest en van het kuil ik hoor het rammelen en loeien…

De stompen van zijn bolknaks, groot, die onder duimen zijn geplet, de sigarettenpeuken, krom, als reddeloze witte knietjes, in deze asbak op de kamertafel, op zondagmiddag, als je vader wint van mannen uit de buurt. --------------------------------- uit: 'Een huis verlaten', 2012.…

ontdaan bleef ik staan wist niet meer welke Morigerlaan 1e Morigerlaan loopt dood geen nood maar 2e Morigerlaan bleek niet te bestaan op 3e Morigerlaan stond een kwaaie hond Morigerlaan 4 het was niet hier 5e Morigerlaan 't is stug herken het niet terug zondagmiddag de weg kwijt in Morige maak me zorgen ben bedrukt reis mislukt…

ik ben het ogenblik een reiziger, de passant die zich telkens waagt op een eindeloze tocht een stoet van woorden straks meng ik me bevlogen met open ogen in het gedruis tussen vreemde voetstappen met een vastberaden tred ik ben het zelf die het hoofd bezet dromen wil verdichten een eenheid wil bundelen van lentelichten als een…

Zittend op de kaaimuur van deze vreemde zondagmiddag zie ik hen een voor een verdwijnen. Ze kantelen over het randje van mijn blikveld in het draaikolkend keelgat van een zandloper misschien.…

Je naam heb ik vandaag In het zand geschreven, Kind van voorbij, lief Mensenkind van nu - Je naam zal daar Altijd blijven staan, Geen wind of regen Zal haar vervagen Omdat ze geschreven Is in het zandcement Van de liefde Die je kreeg, Die je krijgt En altijd krijgen zal…

zijn als het bloemenhart de contouren van de blaadjes in het kleurige schetsje opgetekend door een mond belevend een toonzetting ruisend als vogelvleugels plooiend, open, dicht dat wat ik herken de knipoog naar vriendschap zo emotievol in het verliezen breekbaar als een licht op de bleek hetgeen ikzelf soms ook ben * n.a.v. een zondagmiddag…

Zondagmiddag in Ales In het zonnige zuid-Franse zuiden Waar je alleen de klok hoort luiden Voor een begrafenis De straten stil verlaten Een auto, hooguit twee Jongens die met veel kabaal Hun brommer laten gieren Vandaag een zondag de elfde van de eerste maand Geen plaats meer voor mijn auto En stoeten mensen overal Die zwijgend zonder…

Zondagmiddag, maart een staartje winter, maar de lente staat op springen we gaan een rondje maken zeg je, we stappen in de auto om de 4 Cantons te rijden in de tijd van het 'répas' vandaag en inderdaad, de weg is vrij 'on mange', om daarna zichzelf en kinders uit te laten, 'on se promène' de heuvel achterlangs naar Monflanquin, de…

Zou de Joodse voorzanger zich draaien In zijn verre massagraf misschien Als hij nu zijn bedehuis kon zien: Handen die verwoed in schaaltjes graaien Rode sterren die de boel verfraaien Kaarsen, zielencake van Halloween Wijn waarvan ook ik mij graag bedien (Net als indertijd Paul van Ostaijen) ‘k Huiver in de opgeknapte Sjoel Op een zondagmiddag…

The beat goes on Zondagmiddag in de kelder met een vriendinnetje en de oude grammofoon van pa op 78 toeren, Rock around the clock dansen of wat er voor door ging de grammofoon ging met het vuil mee zij is moeder in Canada Zaterdag vroeg in de avond pyjama's aan, net allemaal uit bad voor de tv. na Tex Tucker, Okkie…

Zondagmiddag, rust maakt me weemoedig Even uitwaaien op het stille verlaten strand Het gemis maakt me zo emotioneel en leeg Het gevoel wint steeds weer van mijn verstand Nooit gedacht dat alles zo weinig waarde had Dat je ooit mijn liefde en vriendschap zou weren Het vertrouwen dat ik had is zo geschonden Ik wil mezelf nooit meer zo laten…

Die zondagmiddag zat ik naast hem aan het bed. Hij lag in 't grauwe winterlicht glimlachend te kijken. Of 't ernstig was, zei hij, zou nu wel heel gauw blijken... Hij aarzelde en trok het stugge beddelaken net. Wat later vroeg ik bij de hoofdzuster belet.…

Zondagmiddag, stil station Onbepaald vertraagd Al anderhalf uur aan het wachten "Supportersrellen", blijkt desgevraagd De speaker meldt het oponthoud Alsof de wereld doofstom is Geen besef heeft van realiteit En alsof het oponthoud niet erg genoeg is Een groep zwanen vliegt over Onderweg naar hun bestemming Zij komen tenminste ergens…

Als we nou dáár eens linksaf konden slaan, dat lijkt mij logischer in ieder opzicht, dan bij de kruising rechtsaf, na dat stoplicht, of rechtdoor, nee, toch links, dan moet het gaan. Voor wie graag zo’n Ikea-kast monteert: ’t geklooi begint al vóór je arriveert.…

te Bensheim dacht een flinke rat ik neem een kijkje in de stad hij was op dat moment vergeten dat hij zich pas had vol gevreten plots zat hij shocking klem, och gut in één der gaten van een put hij krijste, moeder ik ga dood toen de rioolpers plaatjes schoot…

mijn hand En de lol die hij dan had Zijn kokkerellen in de keuken Geen pan die werd gespaard De oliebollen die hij bakte Die je soms nog at in maart Het koper dat hij snaaide Op zijn fietsie door de bouw En hoe oma op hem kankerde Als hij het smolt stond alles blauw Zijn Iwan Rebrof platen Hoe hij meezong in duet De zondagmiddagen…

En zo zijn spelletjes nu wel uit den boze, heb ik ondervonden, behalve eentje dan: door kleinzoon uitgevonden: Ik kreeg een potje in mijn handen geduwd met de woorden: Blazen Oma en omdat ze het allemaal hoorden, Zat ik op zondagmiddag in de tuin, net als toen, bellen te blazen, zie je wel, dat ik toch nog een spel van "toen" kon doen?…