Alle inzendingen over zonsopgang

Vurige Sisyphus, mocht je ooit vrijkomen, ga dan zuidwaarts de kilte in. Zon, sta op, vergeet het vonnis en sla de luiken open. Het is dag. Dag, hoor.…

Op deze koude en heldere winterdag zie ik achter de bomen de zonsopgang. De zon zelf rood van kleur kleurt de ochtendlucht lichtroze. Het is helder en in de lucht zijn strepen die door de zon beschenen op gouden lijntjes lijken. De wind is hard en jaagt koud over het strand hierdoor zijn de golven onstuimig en woest.…

Tussen het oranje en het grijs in een ouverture van stilte schaduwmomenten van een eerste meeuw met de weidsheid van zwangere luchten neemt de spanning af de leegte en de kilte dag jij was nog niet geboren ik wachtte al op jou in slapeloos zuchten langzaam wordt het duidelijk wat al zo lang zat te zeuren maar verbleekt toch weer bij…

het bezijden leven aan de tafel droeg het gemis van jaren nog te geven want ze wist dat verdoemenis de hemel kon splijten in het rood van de zonsopgang en de teloorgang van misvattende verwijten haar stem ontkrachtte toen de dood haar ontbood - zoals zij verwachtte -…

Was ik maar de weerkaatsing Van de gloed van de maan Op het rimpelloze water Van een oceaan Dan verdween ik bij zonsopgang Slapend in de zee En kwam ik weer tevoorschijn Met de avond mee Maar vast denkt ook die weerkaatsing “Die schepen die langsgaan Als ik toch eens één van hen was Dan kon ik hiervandaan.”…

Bij die zonsopgang, zaterdag, gezien, met verrekijker turend naar de maan: een fraai verlichte bergkam, bovenaan. Uniek gebied, klein wonder buitendien. En voor de fakefreaks: aliens zijn daar druk in de weer met ufo’s. Heus, echt waar!…

jij hebt wel trekjes van de hoge ochtendwind die in de vroege morgen al wat witte strepen vindt ze dubbelsporig vouwt want atmosferisch is het op die hoogte erg koud ze blijven zo langer in het gareel maar kleuren met zonsopgang rood mee…

Bloedrode ballon omhoog gericht, vrij gelaten bij zonsopgang. Een verroestend blad kleeft op het asfalt de eerste voorjaarsregen. Vrije appelboom het is nog te vroeg, toch schud ik hem de hand. De wolken breken het regent zonlicht boven het rivierenland.…

Het zijn de moderne nomaden hebben hun vrijheid lief Het laat zich raden dat onderweg-zijn reden is van hun bestaan Zon en maan hun kompas en klok er is voor hen 'n komen en spoedig gaan Zij reizen van zonsopgang tot zonsondergang uur en dag..... van luttel belang.…

door velden van vertekende waarnemingen is waar ik zwem, zo nieuw als elke zonsopgang, zo vertrouwd als de komst van de schemer zwemmend naar de warmte baan ik mij een weg een weg naar de nieuwe wereld, nooit weet ik waar het mij brengt maar altijd wakker wordend in hetzelfde bed…

Je hebt me een stuk van jezelf laten zien dat heeft me enorm geraakt het was als een rups die zich ontpopte een vlinder die ontwaakt Zo mooi als de zonsopgang een adembenemend licht toch trad de duisternis in want ik zag je gezicht die woorden waren niet aan mij gericht Je hebt in mij iets wakker gemaakt ik wou dat het nog sliep…

de windgeesten sliepen van zonsopgang tot schemering een diepe lange slaap Hypnos beval zijn zoon: sus ze met deinende dromen opdat ze hun razernij vergeten geen zee ging ooit ten onder aan verlies of van verdriet de lege zee bracht alles samen…

Je hoeft niet meer op tijd naar bed kleertjes netjes op te hangen nooit meer zonsopgangen hoe anders nog daarnet Rails werd station willekeurig welke trein overgang naar eeuwig zijn voorbij de horizon Even nog ultiem verweer het is beslist je moest uitgewist zonder afscheid van knuffelbeer…

Zodra zij glimlacht, plaatst zij zich in de tijd, worden rimpels geteld op haar voorhoofd en om haar ogen kraaienpoten na souplesse van een jonge naar karnemelk ruikende huid Haar liefhebben is als wachten op een zonsopgang, die zich in rosse, zachte passie verliest zichzelf hervindt en in de morgen opnieuw zichzelf in licht hervult…

gezond wil ik je zien niet dat bleke ik bluf misschien maar in mijn schaarsheid ben ik ook kostbaar ik geef kleur aan de dag bij zowel zonsopgang als bij zonsondergang ik ben het oranje franje de vitaminerijke kleur het caroteen van het leven maar ook de schoonheid ben beslist geen laatbloeier maar meer de robijn onder de rozen…

heb de trollen begraven ze spookten door mijn nacht hun vuren laaiden hoger dan ik de werkelijkheid ooit zag zij smidsten donkere dromen zodat ik dacht te komen in jouw tijd maar in iedere zonsopgang werd ik afgerekend op wederzijdse eerlijkheid heb ze begraven hun vuren staan lager de nachten zonder strijd…

in stug herhalen ligt een weidelandschap te blozen bij zonsopgang vaak lijkt het "slechts" een droom wauw, een groot schilderij (waarin je wordt toegelaten als een zwerveling) maar toch in wezen door de eenvoud en openheid nauw verwant zijn aan elkaar om de eigen weg te gaan op ’t gekreukte groene gras bij zaaitijd en pluk…

Zonsopgang met haar oranje gloed kan je moed geven. Verbazingwekkend is zij steeds weer. Haar grootsheid is enorm. Liefde hebben wij voor de zon. Zij heeft vaak een positieve invloed. Foto Hanneke van Hattem van Velsen…

Vierduizend zonsopgangen later, herinner ik mij die dag als de gelukigste van mijn leven. Het gevoel van absolute vrijheid dat ik ervoer op het moment dat de Boeing 747 opsteeg heeft mij nooit meer verlaten.…

De koude geur van de zonsopgang beukt op de nachtpoort, plechtig richt de dag een kruis van vogelstemmen op. Door de oranje lanen van Jerez zweven maagden en heiligen, gemaskerde mannen slepen zich blootsvoets naar de toren. Rood stof dwarrelt op, de menigte fluistert en buigt onder het gewicht van kersenhout en wierook wolken.…

Ondanks het grijs, de zon komt op weer bewezen wat gisteren hypothese daarover praat ik niet en verzin het grote zwijgen, dat valt Jij gemarmerd Jugendstil betovert op de bank waarop ik lig het licht dat aarzelt aan jouw buitenkant parelmoert en opnieuw verdicht Jij kraakt, geeuwt de toekomst uit weet mij kijken met ziel en lijf…

De rijzende zon - zelf bloedrood - wast in zee de lansen waarmee zij de nacht als een everzwijn heeft doorspiesd. Op het strand zit ik met scharlaken spatten op mijn gezicht ten teken dat ik deze slachting heb aanschouwd.…

de zon komt op en vlamt oranjerood wordt groot in alle opzichten de Duitse windmolens knipperen onbenullig rood met hun toplichten donkere syndromen ritselige dromen komen in nood verliezen inzichten sterven dood morgenrood een onbeschreven blad stilte, alleen een eekhoorn, egeltje dat ritselt in het blad…

zonsopgang in september mistflarden drijven over gras een vaalbruine spin draagt een kruis er vloeit kleffe zijde uit haar tepel ondersteboven wacht zij in het web gif sluimert in de holte van een kaak trilharen meten elke gril van de wind elke loze vliesvleugelslag maar de druppel glinstert en verraadt haar plan…

Zij was zijn zonsopgang de opkomende maan het licht van Halley de zekerheid van de ochtendkrant van de vers gezette koffie van het klaargelegde kloffie dat verdween toen zij sprak van afwas ramen lappen waar geen vuiltje zichtbaar was dagen die aan elkaar waren geregen hij hoorde het aan woord voor woord zijn ogen dicht geknepen…

bar morgenlicht een gevluchte slaaf schuilt in de rietkraag brug in de avondzon naar nachtelijk duister gaat rillend water jc bloemkoolsoep mijn computer neem het over kok kom op jac - terug naar de kust op de horizon leit emmeloord verzucht een toren naar zonsopgang kiepert de schaal van de maan de zonsondergang…

Het Wake up-light is zaligheid in opstaan Een lamp die zich verkleed heeft als de zon Geeft zóveel energie vanuit de bron Dat je soms vergeefs zoekt naar de stopkraan Het nadeel is helaas niet te negeren: Je moet met factor X je huid insmeren…

met veel liefde werd tijd rekbaar gemaakt en lange tochten werden vruchtbare reizen naar gloedvolle jaren in natuurlijk samenzijn tot een laatste zonsopgang de rietkraag aan de overkant verlichtte een laatste reis wordt werkelijkheid het afscheid is zwaar maar, de onbekende bekende zwaait laat de koffers maar staan een hand…

Al mijn tranen van geluk wilde ik ooit met jou delen maar werkelijk alles ging stuk en het kan jou niets schelen En ondanks veel intens verdriet weet je niet wat je hebt aangericht je ziet ze gewoonweg niet al die nachten bij daglicht Hoewel ik nu elke dag pluk en van elke zonsopgang geniet zijn mijn tranen van geluk vervangen door zeeën…

Met zonsopgang lagen wij in elkaars armen en werd er een ontbijtje bij ons binnen gebracht. Zaligmakend…